Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υποκειμενικοί με τον εαυτό τους και αντικειμενικοί με τους άλλους —τρομακτικά αντικειμενικοί μερικές φορές. Όμως σκοπός είναι να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας και υποκειμενικοί με τους άλλους
- Ο φθόνος είναι συντετριμμένος θαυμασμός.
- Οι άνθρωποι απαιτούν ελευθερία λόγου σαν αντιστάθμισμα στην ελευθερία σκέψης που σπάνια χρησιμοποιούν.
- Η κατάσταση των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών: μία άμαξα όπου ο οδηγός είναι Εβραίος, ο επιβάτης Χριστιανός, ενώ στο πορτ μπαγκάζ είναι στοιβαγμένος ο Μουσουλμάνος.
- Το μίσος είναι η αγάπη που έχει ξεμεθύσει.
- Η ζωή μας είναι πάντα η έκφραση των κυρίαρχων σκέψεών μας.
- Πέρα από το γεγονός ότι η αδράνεια είναι η ρίζα όλων των κακών, είναι μάλλον το μόνο πραγματικά καλό.
- Υπάρχουν δύο τρόποι να εξαπατηθείς. Ο ένας είναι να πιστεύεις αυτό που δεν είναι αληθινό. Ο άλλος είναι να αρνείσαι να πιστέψεις αυτό που είναι αληθινό.
- Είναι καλύτερα να χαθείς στο πάθος παρά να χάσεις το πάθος.
- Ο λόγος που μ’ αρέσει πολύ περισσότερο το φθινόπωρο από την άνοιξη είναι ότι το φθινόπωρο κοιτάμε ψηλά –την άνοιξη κοιτάμε τη γη.
- Η μελαγχολία μου είναι η πιο πιστή ερωμένη που είχα ποτέ. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που της ανταποδίδω αυτήν την αγάπη.
- Η πόρτα για την ευτυχία ανοίγει προς τα έξω.
- Όπου υπάρχει πλήθος υπάρχει αναλήθεια.
- Το θεμελιώδες αξίωμα του Χριστιανισμού είναι ότι το αντίθετο της αμαρτίας δεν είναι η αρετή αλλά η πίστη.
- Οι άνθρωποι συμβιβάζονται με ένα επίπεδο απελπισίας που μπορούν να το αντέξουν, και αυτό το ονομάζουν ευτυχία.
- Στη ζωή είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις πότε πρέπει να μιλήσεις.
- Η αυτοπεποίθηση είναι ελπίδα σε ενεστώτα χρόνο.
- Ένα «όχι» δεν κρύβει τίποτα, όμως ένα «ναι» μπορεί πολύ εύκολα να παραπλανήσει.
- Η πιο συνηθισμένη μορφή απελπισίας είναι να μην είσαι αυτό που είσαι.
- Η πλήξη είναι η ρίζα όλων των κακών – η απελπισμένη άρνηση να είσαι ο εαυτός σου.
- Το μεγαλύτερο πάθος του ανθρώπου είναι η πίστη.
- Ποιος είμαι; Πώς ήρθα σ’ αυτόν τον κόσμο; Γιατί δεν με ρώτησαν;
- Η ευτυχία είναι ο καλύτερος κρυψώνας για την απελπισία.
- Όπου υπάρχουν δύο άνθρωποι, υπάρχει αναλήθεια.
- Χωρίς κίνδυνο δεν υπάρχει πίστη, και όσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος τόσο μεγαλύτερη η πίστη.
- Το ερώτημα δεν είναι «να ζει κανείς ή να μη ζει» αλλά πώς να ζει μέχρις ότου δεν θα ζει.
- Αυτό που φοβάται περισσότερο η δειλία είναι οι αποφάσεις.
Πηγή: www.gnomikologikon.gr
Το άγαλμα του Σέρεν Κίρκεγκορ στην Κοπεγχάγη
Søren Kierkegaard
Ο Σέρεν Κίρκεγκορ (Søren Aabye Kierkegaard, Κοπεγχάγη, 5 Μαΐου 1813 – 11 Νοεμβρίου 1855) ήταν Δανός φιλόσοφος και θεολόγος, ποιητής, κοινωνικός κριτικός και θρησκευτικός συγγραφέας, που θεωρείται ευρέως ως ο πρώτος υπαρξιστής φιλόσοφος.
Στο έργο του ο Κίρκεγκορ άσκησε έντονη κριτική τόσο στην εγελιανή φιλοσοφία της εποχής του όσο και σε πρακτικές της επίσημης Εκκλησίας τις οποίες θεωρούσε ανούσιες και τυπολατρικές. Πολλά από τα έργα του ασχολούνται με θρησκευτικά προβλήματα, όπως με τη φύση της πίστης, τον θεσμό της χριστιανικής Εκκλησίας, τη χριστιανική ηθική και θεολογία και τις απόψεις και τα συναισθήματα των ατόμων όταν αντιμετωπίζουν υπαρξιακές επιλογές. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, το έργο του Κίρκεγκορ έχει καταταγεί στον χριστιανικό υπαρξισμό και την υπαρξιακή ψυχολογία. Οι ιδέες που έφερε στο φως ο Κίρκεγκορ έγιναν αιτία έντονων συνειδησιακών διλημμάτων και αυτοκριτικής για τους αναγνώστες του. Στο έργο του Δανού θεολόγου υπογραμμίζεται μια επιτακτική ανάγκη: για να γίνουν γόνιμοι οι καιροί που ζούμε, οφείλουν να απολακτίσουν την πολλή και ποικίλη γνώση προς χάριν της αυτογνωσίας· η εποχή μας πρέπει να σπάσει τα δεσμά της αυθεντίας και του δογματισμού και να γίνει σωκρατική, δηλαδή διαλεκτική. Αυτό μπορεί να συμβεί εφόσον πάψει η αντικειμενικότητα να γίνεται το επίκεντρο στην αναζήτηση της αλήθειας. Η σωκρατική φιλοσοφική σκέψη επηρέασε βαθιά τις ιδέες και τα έργα του. Επίσης, η βασική έννοια της υπαρξιακής αγωνίας για την σωτηρία του ανθρώπου που ανέπτυξε ο Κίρκεγκορ εμφανίστηκε και ορίστηκε αρχικά από τον Ιωάννη Δαμασκηνό.
Τα πρώιμα έργα του τα έγραψε χρησιμοποιώντας διάφορους χαρακτήρες με ψευδώνυμα, οι οποίοι παρουσίαζαν τις διαφορετικές απόψεις τους μέσω πολύπλοκων διαλόγων. Ο Κίρκεγκορ άφηνε στον κάθε αναγνώστη του να κατανοήσει τη σημασία των έργων του, διότι «το έργο [του αναγνώστη] θα πρέπει να καθίσταται δύσκολο, καθώς μόνο η δυσκολία εμπνέει εκείνον που έχει ευγενή κίνητρα». Ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν εξέφρασε την άποψη ότι ο Κίρκεγκορ ήταν «με διαφορά, ο πιο εξέχων διανοητής του δέκατου ένατου αιώνα». Αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική προσωπικότητα που επηρέασε τη σύγχρονη διανόηση.
