25 Ιουνίου γιορτάζουν…

• Αγία Φεβρωνία
• Όσιος Διονύσιος κτήτορας της Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους
• Άγιος Προκόπιος που μαρτύρησε στη Σμύρνη
• Άγιος Γεώργιος ο εν Κρήνη
• Άγιοι Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρωτας, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριάκος, και Λογγίνος
• Ανάμνηση της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου
• Αγίες Λεωνίδα, Λιβύη και Ευτροπία οι Οσιομάρτυρες
• Όσιος Σίμων
• Όσιος Δομέτιος
• Άγιος Θεοδόσιος ο μάρτυρας
• Άγιος Μεθόδιος ο εν Νυβρίτω
• Άγιοι Πέτρος και Φεβρωνία οι θαυματουργοί
• Όσιος Μαρτύριος ο επίσκοπος
• Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων της Οσίας Θεοκτίστης
• Άγιοι Πάντες Ιεράρχες εν Νόβγκοροντ της Ρωσίας
• Σύναξη των Αγίων Νεομαρτύρων των μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων
• Σύναξη της Παναγίας Μεγαλομάτας στην Σκιάθο

************************************************************************************************************

• Αγία Φεβρωνία

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).

Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.

Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α’ Έπιστολή Πέτρου, ε’ 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς.

• Όσιος Διονύσιος κτήτορας της Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους

Ο ῞Οσιος Διονύσιος καταγόταν ἀπό τό χωριό Κορησσός Καστορίας καί ἐγεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. ῏Ηταν ἀδελφός τοῦ ῾Οσίου Θεοδοσίου († 11 ᾿Ιανουαρίου), ηγουμένου τῆς μονῆς Φιλοθέου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καί ᾿Επισκόπου Τραπεζοῦντος. ῾Ο ῞Οσιος, σέ νεαρή λικία, ἀκολούθησε τόν ἀδελφό του Θεοδόσιο. ᾿Από ἐκεῖνον ἐδιδάχθηκε τά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τοῦ ἀσκητικοῦ βίου. ῞Οταν ὁ ῞Οσιος Θεοδόσιος ἔγινε ᾿Επίσκοπος Τραπεζοῦντος, ὁ ἀδελφός του Διονύσιος τόν ἐπισκέφθηκε. ᾿Από τόν Θεοδόσιο ἐκάρη μοναχός καί ἀργότερα, τό 1346, ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο ῾Ιερισσοῦ. ῾Ο ῞Οσιος Διονύσιος ἐγνωρίσθηκε μέ τόν αὐτοκράτορα ᾿Αλέξιο Κομνηνό (1350-1390 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος τόν ἐβοήθησε νά τελειώσει τήν ἀνοικοδόμηση τῆς ἱερᾶς μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου πού εἶχε ἀρχίσει στό ῞Αγιον ῎Ορος, ὁποία μέχρι σήμερα εἶναι γνωστή μέ τό ὄνομά του, μονή Διονυσίου. Γιά τό λόγο αὐτό ἐξασφάλισε καί τό μέλλον τῆς μονῆς μέ χρυσόβουλο, τό ὁποῖο ἐκδόθηκε τό Σεπτέμβριο τοῦ 1374. ῾Ο ῞Οσιος Διονύσιος, ἀφοῦ παρέλαβε τό Χρυσόβουλο, ἐπέστρεψε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη στόν ῎Αθωνα. Κατά τήν ἐπιστροφή του εὑρῆκε λεηλατημένη τή μονή καί διαπίστωσε ὅτι ὅλοι οἱ μοναχοί εἶχαν αἰχμαλωτισθεῖ. ᾿Αναζητώντας τους μετέβη στή Βιθυνία, ὅπου εὑρῆκε τούς μοναχούς, τούς ὁποίους ἀφοῦ ἐξαγόρασε ἀπό τούς πειρατές τούς ὁδήγησε πάλι στό ῞Αγιον ῎Ορος. Τό 1380 ἐπισκέφθηκε, γιά τήν ἐνίσχυση τῆς μονῆς, τήν Τραπεζούντα, καί, τό 1382, τήν Κωνσταντινούπολη. ῾Ο ῞Οσιος Διονύσιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη στήν Τραπεζούντα, τό 1388, καί ἐκηδεύθηκε ἀπό τόν αὐτάδελφό του Θεοδόσιο στό ναό Χρυσοκεφάλου τῆς Τραπεζοῦντος.

• Άγιος Προκόπιος που μαρτύρησε στη Σμύρνη

῾Ο ῾Οσιομάρτυς Προκόπιος καταγόταν ἀπό τά πλησιόχωρα μέρη τῆς Βάρνας καί ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Σέ ηλικία 20 ἐτῶν ἐπῆγε στό ῞Αγιον ῎Ορος καί ἐμόνασε στή Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὡς ὑποτακτικός τοῦ Γέροντος Διονυσίου. ῾Ως μοναχός διακρίθηκε γιά τίς ἀρετές καί τήν ἀσκητική βιοτή του. ᾿Αργότερα, ἐγκατέλειψε τή μοναχική ζωή, ἔφθασε στή Σμύρνη καί εὑρισκόμενος σέ ἀπόγνωση, ἐξισλαμίσθηκε. Κατόπιν ὅμως, οἱ τύψεις συνειδήσεως πού εἶχε γιά τό βαρύ πνευματικό ὀλίσθημά του, τόν ἔφεραν μέ δάκρυα μετανοίας σέ κάποιο πνευματικό, στόν ὁποῖο εξομολογήθηκε καί ἐπῆρε τίς ἀνάλογες συμβουλές παρηγοριᾶς καί ἀνανήψεως. Κατόπιν προσευχήθηκε μέ θέρμη στήν εἰκόνα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου καί ἐξεκίνησε γιά τόν κριτή τῆς πόλεως.

Μόλις ἔφθασε ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ, ἐπέταξε τό τούρκικο σαρίκι πού ἐφοροῦσε στήν κεφαλή του καί ἐφόρεσε τό μοναχικό σκοῦφο. ῎Επειτα ἔλεγξε μέ τόλμη τή μουσουλμανική θρησκεία καί ὁμολόγησε μέ θάρρος τήν πίστη του στόν Χριστό καί Κύριό του.

Οἱ Τοῦρκοι, ὅταν εἶδαν τό ἀμετάθετο τῆς γνώμης τοῦ Μάρτυρος, τόν οδήγησαν μέ χλευασμούς στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου. ᾿Αλλ’ ὅταν διαπίστωσαν τή χαρά μέ τήν ὁποία ἐβάδιζε πρός τό μαρτύριο, οἱ δήμιοι ἐφοβήθησαν καί ἀρνήθηκαν νά τόν ἐκτελέσουν. Τότε ἀνέλαβε καί τόν ἀποκεφάλισε κάποιος ἀρνησίχριστος, πού ἐκλήθηκε γιά τό λόγο αὐτό, στίς 25 ᾿Ιουνίου 1810, μέρα Σάββατο.

• Άγιος Γεώργιος ο εν Κρήνη

῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ἐγεννήθηκε στά μέρη τῆς ᾿Αττάλειας ἀπό γονεῖς εὔπορους καί εὐσεβεῖς. Νήπιο ἀκόμα, ὁ Γεώργιος ἁρπάχθηκε ἀπό τόν ἀγᾶ Προύσαλη, κατά τίς συνηθισμένες ἁρπαγές Χριστιανόπουλων ἀπό τούς Τούρκους, ἐξισλαμίσθηκε καί ὀνομάσθηκε Μεχμέτ. ῞Οταν ἦλθε σέ ηλικία γάμου, ἐνυμφεύθηκε τή θυγατέρα τοῦ ἀγᾶ. Μέ τήν προτροπή τῶν θεοσεβῶν γονέων του, μία Χριστιανή ὑπηρέτρια τοῦ Γεωργίου, ὀνομαζόμενη Μαρία, ἀποκάλυψε σ’ αὐτόν γιά τήν καταγωγή του καί τόν τρόπο τοῦ ἐξισλαμισμοῦ του. Μέ τήν πρόφαση ὅτι θά ἐπήγαινε γιά προσκύνημα στή Μέκκα, ὁ Γεώργιος, μαζί μέ τή Μαρία, ἦλθε στούς ῾Αγίους Τόπους, ὅπου παρέμεινε γιά 2 χρόνια. Κατόπιν ἔφθασε στήν πόλη Κρήνη τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας, ὅπου ἐνυμφεύθηκε τήν ῾Ελένη Μαυρογιάννη.

᾿Επιζητώντας τό μαρτύριο ὁ Γεώργιος, ἐπῆγε στό διοικητήριο καί ἐβοήθησε νά κατέβει ἀπό τό ἄλογο ὁ διερχόμενος ἀπό τήν Κρήνη πρώην πεθερός του, στόν ὁποῖο μετά ἀπό λίγο ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό. Τότε οἱ Τοῦρκοι τόν ἔρριψαν στή φυλακή, ὅπου τόν ἐχτύπησαν βάναυσα καί ἔβαλαν στούς πόδες του φάλαγγα καί στή συνέχεια πυρακτωμένο χάλκινο σκεῦος ἐπί τῆς κεφαλῆς του. Τελικά, τό 1823, τόν ἐκρέμασαν στόν τοῖχο τῆς οἰκίας τοῦ Παντελάκη Φαρμάκη καί τόν ἀπαγχόνισαν.

• Άγιοι Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρωτας, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριάκος, και Λογγίνος

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ᾿Ορέντιος, Φαρμάκιος, ῎Ερως, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριακός καί Λογγίνος, ὀνομαστοί γιά τήν ἀνδρεία τους, κατάγονταν ἀπό τήν ᾿Ανατολή καί ὑπηρετοῦσαν ὡς στρατιῶτες στή Θράκη κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ) καί Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ). Σέ κάποια μάχη ἐναντίον τῶν Σκυθῶν, ὁ ᾿Ορέντιος κατόρθωσε νά φονεύσει τόν ἀρχηγό τους Μαροθώμ. Γιά τό κατόρθωμά του αὐτό ἐτιμήθηκε, ἀλλά συγχρόνως προσκλήθηκε νά συμμετάσχει στίς θυσίες πρός τά εἴδωλα πού θά προσφέρονταν γιά τή νίκη του. ῾Ο Μάρτυς ἀρνήθηκε μέ πνευματική γενναιότητα νά θυσιάσει καί διακήρυξε μέ παρρησία ὅτι ὁμολογεῖ τήν ἀκλόνητη πίστη του στόν ᾿Αληθινό Θεό. Μετά ἀπό αὐτό τόν ἀπέστειλαν, μαζί μέ τά ἕξι ἀδέλφια του, δυσμενή μετάθεση στά Σάταλα τῆς ᾿Αρμενίας. ᾿Εκεῖ, μετά ἀπό λίγο χρόνο, συνελήφθησαν καί ὑπεβλήθησαν σέ ἀνάκριση. ῞Ολοι, «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ», διεκήρυξαν τήν πίστη τους πρός τόν Κύριο καί Σωτήρα τους. ᾿Αμέσως ἐξορίσθηκαν σέ μακρινούς καί σκληρούς τόπους, ὅπου ἀπέθαναν μαρτυροῦντες ἀπό τίς κακουχίες καί τίς ταλαιπωρίες, τίς ὁποῖες ὑπέστησαν χάριν τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ.

῾Ο Μάρτυς ᾿Ορέντιος ἐτελειώθηκε στό Ρίζιο, ὅταν οἱ εἰδωλολάτρες τοῦ ἔδεσαν στό λαιμό βαριά πέτρα καί τόν ἔρριψαν στή θάλασσα. ᾿Από ἐκεῖ, ὅμως, τόν ἔβγαλε σῶο καί ἀβλαβή στήν ξηρά ῎Αγγελος Κυρίου, καί ἀφοῦ ὁ ῞Αγιος προσευχήθηκε, παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Θεό, στίς 24 ᾿Ιουνίου. ᾿Εκεῖ ἐνταφιάσθηκε τό τίμιο λείψανό του. ῾Ο Μάρτυς Φαρνάκιος ἀναπαύθηκε, στίς 3 ᾿Ιουλίου, στήν Κορδύλη. Οἱ Μάρτυρες Φίρμος καί Φιρμίνος ἀπέθαναν στίς 7 ᾿Ιουλίου στήν ῎Αψαρο τῆς ἀνατολικῆς πλευρᾶς τῆς Μαύρης Θάλασσας. ῾Ο Μάρτυς Κυριακός ὑπέκυψε στή χώρα τῶν Λαζῶν, σέ μιά περιοχή ὀνομαζόμενη Ζιγάνεω, στίς 14 ᾿Ιουλίου. ῾Ο Μάρτυς Λογγίνος ἐπνίγηκε, ὅταν τό πλοῖο πού τόν μετέφερε στήν Λιβυκή ἐβυθίσθηκε στήν Πιτυούντα. ᾿Εκεῖ καί ἐνταφιάσθηκε.

• Ανάμνηση της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου

Πρόκειται για συντριβή των Σαρακηνών, με θαυματουργικό τρόπο από την Υπεραγία Θεοτόκο, στα χρόνια που βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης ήταν ο Λέων ο Ίσαυρος (716 μ.Χ.).
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει για το γεγονός:
Eις την αρχήν της βασιλείας Λέοντος του Iσαύρου του και Kόνωνος ονομαζομένου, ήτοι εν έτει ψιϛ΄ [716], ανέβη διά θαλάσσης πλήθος Σαρακηνών με καΐκια χίλια εννακόσια, θέλοντες να πολεμήσουν την μεγίστην και θεοφύλακτον Kωνσταντινούπολιν. Oύτοι λοιπόν προφθάσαντες την βασιλείαν των Περσών, η οποία εις χρόνων πολλών διάστημα επολέμησε την βασιλείαν των Pωμαίων, επήγαν έπειτα εις την Aίγυπτον και Λιβύαν. Kαι γελάσαντες με υποσχέσεις ψευδείς τους εκεί ευρισκομένους Xριστιανούς, ότι εάν υποταχθούν εις αυτούς, δεν θέλουν τους βιάσουν να παραβούν την Oρθόδοξον πίστιν, δεν εφύλαξαν οι άθεοι τας υποσχέσεις των. Όθεν πολλούς Xριστιανούς τιμωρήσαντες διά να αρνηθούν τον Xριστόν, εποίησαν αυτούς Mάρτυρας, επειδή και εκείνοι δεν ηθέλησαν να πατήσουν τον τίμιον Σταυρόν του Xριστού. Aφ’ ου λοιπόν οι ανωτέρω Σαρακηνοί εκούρσευσαν διάφορα έθνη, Iνδούς, και Xαμπέσους, και τα έθνη των Mώρων, και Λίβυας και Iσπανούς, επήγαν και εις την Kωνσταντινούπολιν, θέλοντες να κυριεύσουν αυτήν. O δε ρηθείς βασιλεύς Λέων εβουλήθη να δώση εις αυτούς χαράτζι, αλλ’ οι Σαρακηνοί δεν έστεργον έως τούτου, αλλά ήθελαν να βάλουν και φύλακας από λόγου των, διά να φυλάττουν την Kωνσταντινούπολιν. Όθεν επειδή οι πολίται ήλθον εις απορίαν, και δεν ήξευρον τι να κάμουν, διά τούτο κατέφυγον εις την Θεοτόκον, την έφορον και προστάτιδα της Kωνσταντινουπόλεως, παρακαλούντες αυτήν να βοηθήση και να διασώση την εδικήν της πόλιν, οπού εκινδύνευε. Kαι λοιπόν εισακούει τούτων η Θεοτόκος, και παιδεύει τους αθέους, καθώς αυτοίς έπρεπεν.

Eις καιρόν γαρ οπού οι Σαρακηνοί έτρεχον έξω από το τείχος της Πόλεως, ένας από αυτούς με βλάσφημα λόγια ωνόμαζε την Πόλιν Kωνσταντίαν, και την μεγάλην Eκκλησίαν της Aγίας Σοφίας, ουχί Aγίαν Σοφίαν, αλλά μόνον Σοφίαν ωνόμαζε με ψιλόν όνομα εις καταφρόνησιν. Όθεν εύρεν αυτόν η παρά της Θεοτόκου εκδίκησις. Πεσών γαρ εκείνος από το άλογόν του, δικαίως ο άδικος εκρημνίσθη και απέρριψε την μιαράν του ψυχήν. Aλλά και ο κήρυξ αυτών, αναβαίνωντας επάνω εις ένα ξύλον υψηλόν, διά να κηρύξη την μυσαράν και ακάθαρτον αυτών προσευχήν, και αυτός κάτω πίπτωντας, ευθύς διεσκορπίσθη εις κομμάτια και εξέψυξεν. Έπειτα επολέμησαν οι Σαρακηνοί και με τους Bουλγάρους, και εθανατώθησαν παρά των Bουλγάρων είκοσι χιλιάδες Σαρακηνοί. Tα δε καΐκια αυτών διασκορπίσασα η Θεοτόκος, άλλα εις άλλα μέρη, παρέδωκεν αυτά εις τέλειον αφανισμόν. Eπειδή γαρ η μεγάλη σιδηρά αλυσίδα της Πόλεως, εξαπλώθη εις το πέραμα του Γαλατά, διά τούτο εμποδίσθησαν από αυτήν οι Σαρακηνοί, και δεν εδυνήθησαν να διαπεράσουν κάτω, αλλά εις το στενόν το λεγόμενον Στένη, εκεί εσυντρίφθησαν από την φουρτούναν. Tα δε μεγαλίτερα καΐκια αυτών, τα έκαυσαν οι Pωμαίοι. Όθεν επειδή επέρασε καιρός πολύς και έφαγαν οι Σαρακηνοί όσας τροφάς είχον, διά τούτο έπεσαν εις τόσην μεγάλην πείναν, ώστε οπού έτρωγαν και σάρκας ανθρωπίνας, και ποντικούς, και ερπετά ακάθαρτα, και ζώα ψοφισμένα. Ύστερον δε, υπό της ανάγκης βιαζόμενοι, έφαγον και την ανθρωπίνην κόπρον, ανακατόνοντες αυτήν με ολιγώτατον άλευρον. Διά τούτο και πολλοί από τους πρώτους και μεγιστάνας των Σαρακηνών, επρόστρεξαν εις την Πόλιν, και υπετάχθησαν εις τους Pωμαίους.

Mετά ταύτα εσηκώθησαν οι Σαρακηνοί από το τείχος της Πόλεως, το οποίον είναι κατά την ξηράν, και ήλθον εις τόπον καλούμενον Συκαίς, ήτοι εις τον Γαλατάν, και εκεί ευρόντες ένα άνθρωπον Pωμαίον, κατηγορημένον εις διάφορα εγκλήματα, ο οποίος επρόστρεξεν εις αυτούς, τούτον εκήρυξαν βασιλέα Pωμαίων. Eίτα έδωκαν εις αυτόν δορυφόρους και σωματοφύλακας, και ποιήσαντες συμφωνίας με αυτόν, επεριτριγύριζον το τείχος της Πόλεως, ευφημούντες τον νεοχειροτόνητον βασιλέα και εγκωμιάζοντες, και με αυτό τρόπον τινα την πίστιν των Xριστιανών καταισχύνοντες. Aλλ’ όμως εις μάτην έγινε το τοιούτον αυτών επιχείρημα. O δε πρώτος των Σαρακηνών, Σουλεϊμάν ονομαζόμενος, εζήτησε να έμβη μέσα εις την Πόλιν διά να θεωρήση τον τόπον, και έλαβε την άδειαν. Όθεν ήλθε καβαλάρης έως τον Bόσπορον, και όλοι μεν οι άλλοι, εμβήκαν αβλαβώς μέσα εις την Πόλιν, αυτός δε μόνος ο Σουλεϊμάν, δεν εδύνετο να έμβη, επειδή και το άλογόν του έτρεχεν όρθιον, και εσήκονε τα ποδάριά του υψηλά. Όθεν δεν εδύνετο να έμβη από την πόρταν. O δε Σουλεϊμάν θαυμάζωντας, διατί δεν εδύνετο να έμβη, εσήκωσε τους οφθαλμούς του, και βλέπει επάνω εις την πόρταν της Πόλεως ιστορισμένην διά ψηφίδος, την Δέσποιναν ημών Θεοτόκον καθημένην επί θρόνου, και βαστάζουσαν εις τας αγκάλας της τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν. Όθεν ευθύς εκατέβη από το άλογον, και πεζός εμβήκε μέσα εις την Πόλιν, κατηγορήσας τον εαυτόν του διά την προτέραν βλασφημίαν οπού ελάλησεν.

Mε τοιούτον λοιπόν τρόπον εγύρισαν οι Σαρακηνοί άπρακτοι, πολεμηθέντες από τον Θεόν, και από την Θεοτόκον, και αφανισθέντες με πείναν και θανατικόν. Όσα δε καΐκια και κάτεργα αυτών έμειναν, ταύτα καταβαίνοντα, εσυντρίφθησαν, άλλα εις το πέλαγος, και άλλα εις τους λιμένας και τας ξέρας της θαλάσσης. Tο δε μεγαλώτατον θαύμα εστάθη τούτο, ότι εις το Aιγαίον πέλαγος έπεσε πλήθος χαλάζης, ομού με φωτίαν, η δε φωτία βυθιζομένη εις την θάλασσαν, ανέβραζεν αυτήν, καθώς και το πυρωμένον σίδηρον αναβράζει, όταν βαλθή μέσα εις το νερόν. Όθεν επειδή η πίσσα των καϊκίων ανάλυσε, διά τούτο ομού με τους ανθρώπους εβυθίζοντο τα καΐκια. Δέκα δε μόνον καΐκια εγλύτωσαν, και έδωσαν είδησιν εις τους άλλους Σαρακηνούς της συμφοράς οπού έπαθον. Eπήγαν λοιπόν οι Σαρακηνοί εναντίον της Kωνσταντινουπόλεως κατά την δεκάτην πέμπτην του Aυγούστου, και αφ’ ου επέρασεν ένας χρόνος, εγύρισαν πάλιν οπίσω με πολλήν εντροπήν, κατά την δεκάτην πέμπτην του άλλου Aυγούστου. Όθεν καιρός αρμόδιος είναι να ειπή τινας εδώ μεγαλοφώνως το ρητόν του Δαβίδ· «Tίς Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών; Συ εί ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος». O οποίος εχάρισες λύτρωσιν εις τον λαόν σου και εις την Πόλιν σου, διά της αχράντου σου Mητρός.

• Αγίες Λεωνίδα, Λιβύη και Ευτροπία οι Οσιομάρτυρες

Μαρτύρησαν, η μεν πρώτη δια πυρός, η δε δύο άλλες δια ξίφους.

• Όσιος Σίμων

Έργα του ασκητή αυτού, για την ταπεινοφροσύνη, βρίσκονται στον Ευεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.

• Όσιος Δομέτιος

῾Ο ῞Οσιος Δομέτιος, φίλος καί συνασκητής τοῦ ῾Οσίου Διονυσίου, τοῦ κτίτορος τῆς ἱερᾶς μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἐκατοικοῦσε στά Βουλευτήρια. Εἶδε καί αὐτός τό θεῖο ὅραμα, ἀπό τόν ᾿Αντιάθωνα πού κατόπιν ἀσκήτευε, νά εἶναι λαμπάδα ἀναμμένη ἐπάνω στό βράχο, ὅπου σήμερα

• Άγιος Θεοδόσιος ο μάρτυρας

Ο Άγιος Θεοδόσιος μαρτύρησε το 1419 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

• Άγιος Μεθόδιος ο εν Νυβρίτω

Ο Άγιος Μεθόδιος γεννήθηκε στο Ρέθυμνο επί Αραβοκρατίας. Ο ακριβής τόπος καταγωγής του δεν είναι γνωστός. Άγνωστο είναι και το μοναστήρι της κουράς του. Ίσως να είναι το Μοναστήρι του Πρέβελη. Γνωστός ωστόσο ακούεται ο γέροντάς του, Ευθύμιος, που ασκήτευσε στα βουνά της Νιβρύτου (ή Νύβριτος ή – παλαιότερη γραφή – Νίβριτος). Εκεί λοιπόν στη Νίβριτο, ασκήτευσε και ο όσιος Μεθόδιος, και συνδυάζοντας την πραότητα, την υπομονή, την εγκράτεια και πολλές άλλες αρετές, έζησε την καθαρά μοναστική βιοτή ή ακριβέστερα την αναχωρητική.

Εκεί λοιπόν στα ψηλά βουνά της Νιβρύτου, που απλώνονται διαδοχικά προς τις νοτιοανατολικές πλαγιές του Ψηλορείτη, στο κατάλληλο αυτό φυσικό τοπίο, βίωσε και ασκήτεψε ο γνήσιος του Θεού ασκητής. Τολμηρό είναι να αναφέρουμε ότι ο Άγιος Μεθόδιος είχε συναντηθεί με τον Όσιο Νικόλαο του Κουρταλιώτη (βλέπε 1 Σεπτεμβρίου) ο οποίος ασκήτευε κι αυτός σε γειτονική περιοχή. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως υποστηρίζεται από κάποιους ότι ο Όσιος Νικόλαος ασκήτευσε σε μια σπηλιά γειτνιάζουσα στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου κοντά στο χωριό Ζαρός. Εκεί σώζεται ακόμα και σήμερα Ναός επ’ ονόματι του Οσίου Μεθοδίου της Νιβρύτου. Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι κάποιοι συγχέουν τους δυο Αγίου και τους εμφανίζουν ένα και το αυτό πρόσωπο. Για όλα αυτά βεβαίως χρειάζεται πολλή έρευνα από τους ειδικούς επιστήμονες. Πλήρης ημερών εξεδήμησες προς Κύριον όπως ποθούσε από παιδί. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Ιουνίου, στο χωριό Νίβρυτο. Το λείψανό του φυλάσσεται στη Μονή Επανωσήφη (ή Απανωσήφη).

Άγνωστος είναι ο υμνογράφος της ασματικής του Ακολουθίας. Από την προβληματική φιλολογική μέριμνά της εικάζομε ότι πρόκειται για ευσεβή ασκητή ολιγογράμματο. Η Αγιότητα του φεγγίζει στα βουνά της Νιβρύτου και ο οσιακός βίος του διαγράφεται ανάγλυφος μέσα από τα δάση και τα δένδρα, τα νερά και τα ποτάμια, τη σπηλιά και την ησυχία, την ερημιά και τη γοητεία της φυσικής καλλονής του τόπου αυτού. Ο Όσιος Μεθόδιος δόξασε το Θεό και μεγάλυνε το όνομά Του.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐκ Νηβρύτου ὡς ἄστρον, πολιτείας τῆς κρείτονος, δι’ ἀσκητικῆς συντονίας, μυστικῶς ἐξανέτειλας, φαιδρύνων τᾶς χορείας τῶν Κρητῶν, αὐγαίς θεουργικῶν σού ἀρετῶν, καί θαυμάτων ἀγλαϊαις, ἠγιασμένε Μεθόδιε. Δόξα τῷ σέ ἰσχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διά σου, χάριν ἀέναον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ α. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν Ὁσίων τοὺς τρόπους, ἐκμιμησάμενος, ἐν τῇ Νηβρύτῳ μετῆλθες, ἀσκητικὴν βιοτήν, καὶ μετέστης πρὸς σκηνὴν ἀχειροποίητον, ἔνθα Χριστοῦ ἀξιωθείς, τῆς παραστάδος εὐκλεῶς, Μεθόδιε θεομάκαρ, ἐκ τῶν λειψάνων σου βλύζεις, ἡμῖν ἀπαύστως χάριν ἄφθονον.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ α. Μιμητὴς ὑπάρχων.
Τὰ τῆς γῆς ἡδέα ἀπαρνησάμενος, τοῦ Κυρίου ὀπίσω κατηκολούθησας, καὶ ἀσκήσας ἐν κόσμῳ καθάπερ ἄσαρκος, τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων συνήφθης Ὅσιε, ἐνεργῶν ξενοτρόπως, ἡμῖν νῦν ἐν θαύμασι· διὸ πάντες Μεθόδιε, ὕμνοις σε γεραίρομεν.

Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ δ. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ναὸς ἐγένου καθαρὸς τοῦ Θείου Πνεύματος τῶν ἐν ἀσκήσει ἀρετῶν τοῖς προτερήμασι, ὡς ἐπόθεις τὴν ψυχήν σου κατακοσμήσας. Ὅθεν τύπος μοναζόντων ἀναδέδειξαι, καὶ πρὸς Κύριον μεσίτης ἀκαταίσχυντος, τῶν βοώντων σοι· χαίροις πάτερ Μεθόδιε.

Κάθισμα
Ἦχος πλ α. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν παθῶν κατασβέσας, τὰ ὑπεκαύματα, ἐγκρατείας τῇ δρόσω, τὴν φωτοφόρον στολήν, τῆς θεώσεως ἐνδέδυσαι Μεθόδιε, καὶ προσεχώρησας φαιδρῶς, εἰς τοὺς θαλάμους τῆς ζωῆς, ἔνθα Κυρίῳ παρέστης, ὑπὲρ ἡμῶν ἱκετεύων, τῶν πεποιθόντων τῇ πρεσβείᾳ σου.

Ὁ Οἶκος
Ἐγκρατείας τοῖς ὅπλοις, κατ’ ἐχθρῶν θριαμβεύσας, θεόθεν ἀμοιβὰς ἐκομίσω, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν ἰσχύν, δι’ ἧς ἀεὶ ἐνεργεῖς τὰ παράδοξα, πρὸς σωτηρίαν Ὅσιε, τῶν πόθῳ σοι βοώντων ταῦτα·

Χαῖρε γηΐνων ὁ ὑπερόπτης·
χαῖρε Ὁσίων ὁ συμπολίτης.
Χαῖρε ὁ βιώσας ἐν κόσμῳ ὡς ἄσαρκος·
χαῖρε ὁ ἀσχύνας ἐχθρὸν παναλάστορα.
Χαῖρε ἄμπελος πολύφορος βιοτῆς ἀσκητικῆς·
χαῖρε δένδρον ὡραιόκλαδον γεωργίας μυστικῆς.
Χαῖρε ὅτι Ἀγγέλων τὴν ζωὴν ἐμιμήσω·
χαῖρε ὅτι τὰ κάλλη τῆς Ἐδὲμ ἐθεάσω.
Χαῖρε τῆς Κρήτης βλάστημα ἔνθεον·
χαῖρε Νηβρύτου καύχημα τίμιον.
Χαῖρε λαμπὰς μοναζόντων φωσφόρος·
χαῖρε φωστὴρ εὐσεβῶν φωτοβόλος.

Χαίροις πάτερ Μεθόδιε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῆς Νηβρύτου κλέος σεπτόν, Μεθόδιε πάτερ, καὶ τῆς Κρήτης αὖχος λαμπρόν· χαίροις ὁ ἀσκήσας, ὡς ἄσαρκος ἐν κόσμῳ, καὶ μετ’ Ἀγγέλων ἔχων, νῦν τὸ πολίτευμα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Βίον τῶν Ὁσίων πολιτευθείς, λιπῶν ὡς ἐχέφρων, ἀπολαύσεις τάς κοσμικάς, χαίρων ἐν ὑψίστοις, Μεθόδιε εὐφραίνῃ ἡμῖν ἀναπηγάζων, χάριν ἀείζωον.

• Άγιοι Πέτρος και Φεβρωνία οι θαυματουργοί

Δεν έχουμε πληροφορίες για τους βίους των Ρώσων Αγίων.

• Όσιος Μαρτύριος ο επίσκοπος

Άγνωστο ποιας επισκοπής ήταν επίσκοπος. Η μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σ. 96).

• Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων της Οσίας Θεοκτίστης

Τη πρώτη Κυριακή, μεταξύ 23ης και 30ής Ιουνίου μηνός, εν Μηθύμνη μνήμην επιτελούμεν της ανακομιδής των ιερών λειψάνων της Όσιας μητρός ημών Θεοκτίστης (1960).

• Άγιοι Πάντες Ιεράρχες εν Νόβγκοροντ της Ρωσίας

Για τους Άγιους Πάντες Ιεράρχες εν Νόβγκοροντ της Ρωσίας βλέπε στις 10 Φεβρουαρίου.

• Σύναξη των Αγίων Νεομαρτύρων των μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων

Την β΄ Κυριακή μετά των Αγίων Πάντων, δηλαδή η γ΄ Ματθαίου, τιμούμε τους Άγιους Νεομάρτυρες που μαρτύρησαν μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 μ.Χ.
Η Σύναξη των Αγίων Νεομαρτύρων είναι μη θεσπισθείσα αλλά κατ’ έθος τελούμενη.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νέοι Μάρτυρες, παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν πίστιν, τῶν ᾽Ορθοδόξων, καί στερρῶς ἠγωνίσθησαν τήν γάρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παρρησίᾳ Χριστόν ἀνεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Καί νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ἀγάλλου μυστικῶς, ἡ Χριστοῦ ᾽Εκκλησία, ὁρῶσα σούς υἱούς, Νεομάρτυρας κύκλῳ, τραπέζης σου καί βήματος, ἱσταμένους ἐν κόνεσιν, ὡς νεόφυτα, τῶν ἐλαιῶν καί τῷ Κτίστῃ ἀνακραύγαζε· σύ τῶν Μαρτύρων ὑπάρχεις,…

• Σύναξη της Παναγίας Μεγαλομάτας στην Σκιάθο

Ο Ναός της Παναγίας, κτίσμα μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα μ.Χ., από τον οποίο έχει διασωθεί η εφέστιος εικόνα της Παναγίας της Μεγαλομάτας, την οποία και περιγράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Τα Κρούσματα», εόρταζε το Σάββατο του Ακαθίστου.
Είχε όμως την τύχη και των άλλων σαράντα παρεκκλησίων του Κάστρου. Μετά την εγκατάλειψη του Φρουρίου το 1830 μ.Χ. και την επιστροφή των Σκιαθιτών στο χώρο της πάλαι ποτέ βυζαντινής πολίχνης, όπου έχτισαν την σημερινή πόλη της Σκιάθου, ο ναΐσκος ερειπώθηκε και κατέρρευσε. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν οι τέσσερεις ενοριακοί Ναοί που διατηρήθηκαν έως των ημερών μας.
Μόλις τον χειμώνα του 2010 μ.Χ. ο Ναός αποκαθάρθηκε από τις προσχώσεις. Κατά τις εργασίες αποκαλύφθηκε το σωζόμενο δάπεδο του ναΐσκου, η είσοδος, η διαγράμμιση του αγίου βήματος καθώς και ίχνη τοιχογραφίας και κονιάματος. Στο σημείο της εισόδου ο Ναΐσκος συγκοινωνούσε με άλλο ορθογώνιο δώμα που πιθανώς χρησιμοποιούνταν ως πρόναος, το οποίο γειτνίαζε με τα λουτρά. Εντοπίστηκαν ακόμη κάποια μικροαντικείμενα όπως και ένα μικρό κανόνι σε άριστη κατάσταση.
Μετά την αποκάλυψη των ερειπίων του Ναού πλήθος σκιαθιτών επισκέφτηκε το Κάστρο, και όλων η γνώμη συνηγορούσε στο να καθιερωθεί και εδώ υπαίθρια Αγρυπνια, όπως καθιερώθηκε λίγα χρόνια πιο μπροστά και στον άλλο ερειπωμένο Ναό του Κάστρου, τον αφιερωμένο στην Κοίμηση, την Παναγία την Πρέκλα, που είχε την τύχει να αποκαλυφθούν και εκείνου τα ερείπια.
Έτσι καθιερώθηκε να τελείται η εξοχική αυτή Αγρυπνία την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου, ώστε να είναι αφορμή να επισκεφθεί κανείς το Κάστρο, τον Ιούνιο, που από Απρίλιο έως Αύγουστο έχει κάθε μήνα ένα τουλάχιστον πανηγύρι στις Εκκλησίες του.
Η Αγρυπνία αρχίζει με την Ακολουθία του Όρθρου του Ακαθίστου, που τελείται κατά παράβαση της Τάξεως, ιδιαιτέρως την ημέρα αυτή, καθώς ο Ναός της Παναγίας ετιμάτο στην εορτή του Ακαθίστου, και ακολούθως λαμβάνει χώρα η Θεία Λειτουργία.
Η πρώτη Αγρυπνία έγινε το 2011 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ᾿. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς δῶρον ἀτίμητον ἐν τῇ σῇ νήσῳ σεπτόν, Εἰκὼν ἡ περίπυστος πηγὴ θαυματων πολλῶν, ἐν Σκιάθῳ ἀνεύρηται. Ἣν ὡς Μεγαλομάταν, μετ᾿ εὐχῶν θερμοτάτων, πίστει τε καὶ ἐλπίδι, εὐσεβῶς μελωδοῦμεν, τὴν ὄντως Θεοτόκον καὶ ἀειπάρθενον.