4 Ιουνίου γιορτάζουν…

• Κυριακή της Πεντηκοστής
• Άγιος Μητροφάνης Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
• Αγίες Μάρθα και Μαρία οι αδελφές του Λαζάρου
• Οσία Σοφία εξ Αίνου
• Άγιος Ιωάννης Οσιομάρτυρας ηγούμενος Μονής Μοναγρίας
• Όσιος Αλώνιος
• Ανάμνηση των εγκαινίων του Ιερού Ναού του Αγίου Αναστασίου του Νεομάρτυρα στο Ναύπλιο
• Άγιοι Αρέτιος και Δακιανός οι Μάρτυρες
• Άγιος Κλατέος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Βρεσκίας
• Άγιοι Ατταλός, Ζωτικός, Κάμασις και Φίλιππος οι Μάρτυρες εκ Νικολιτσέλ της Ρουμανίας
• Οσία Βρεάκη η εξ Ιρλανδίας
• Οσία Νιννοκία η εκ Βρετανίας
• Άγιος Έντφριθος Επίσκοπος Λιντισφέϊρν ο εξ Ιρλανδίας
• Όσιος Πετρόκιος ο εξ Ουαλίας
• Όσιοι Κρουϊδανός, Δαγανός και Μεδανός οι εξ Ιρλανδίας
• Όσιος Μεθόδιος ο εκ Ρωσίας
• Άγιος Γεώργιος ο Ιερομάρτυρας ο εκ Κροατίας
• Άγιος Βασίλειος ο Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Τσέρνιγκωφ και οι συν αυτώ
• Όσιοι Ελεάζαρος, Ναζάριος και Ευμένιος οι εν Μουρμάνσκ της Ρωσίας οι Θαυματουργοί

************************************************************************************************************

• Κυριακή της Πεντηκοστής

«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ’ αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.
Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.
Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ήχος πλ. δ’.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον Πνεῦμα.

• Άγιος Μητροφάνης Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

Ο Άγιος Μητροφάνης υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος της Κωνσταντινούπολης (313 – 327 μ.Χ.)· Ήταν γιος του Δομετίου και ανεψιός του αυτοκράτορα Πρόβου. Όταν το Μάιο του 325 μ.Χ. έγινε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, ο Μητροφάνης δεν μπόρεσε να παραστεί ο ίδιος, επειδή ήταν αρκετά γέροντας και άρρωστος. Έστειλε, όμως, αντιπρόσωπο του τον πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο, άνδρα πρόθυμο και θεοσεβή. Στα χρόνια, επίσης, που ήταν Αρχιεπίσκοπος ο Μητροφάνης, θεμελιώθηκαν πολλά μεγάλα οικοδομικά έργα της Βασιλεύουσας. Μεταξύ δε αυτών και οι περίφημοι ναοί της Αγίας Σοφίας, της Αγίας Ειρήνης και της Αγίας Δυνάμεως.

Ο Μητροφάνης πέθανε το 327 μ.Χ. (πιθανώς σε ηλικία εκατό δέκα επτά ετών) και άφησε διάδοχο τον άξιο πρωτοπρεσβύτερό του Αλέξανδρο (τιμάται 30 Αυγούστου). Διότι πίστευε ότι το σωτηριώδες έργο της Εκκλησίας προάγεται ακόμα περισσότερο με τη σωστή επισκοπική διαδοχή, ανταποκρινόμενος έτσι στο θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής, που αναφέρει ότι: «δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι» ( Α’ προς Τιμόθεον, γ’ 2). Δηλαδή, το καλό και υψηλό έργο της επιστασίας του οίκου του Θεού πρέπει να ανατίθεται σε καλούς και εκλεκτούς ανθρώπους. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει ο επίσκοπος να είναι ακατηγόρητος, ώστε κανείς να μη μπορεί να πει τίποτα σε βάρος του.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Μητροφάνη, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αρετών ταις ακτίσι καταλαμπόμενος, Πατριαρχών ανεδείχθης γέρας και θεία κρηπίς, ως Χριστού μυσταγωγός Πάτερ Μητρόφανες, από δε θρόνου υψηλού, τη Εκκλησία δαδουχείς, το φέγγος της ευσέβειας. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιον
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τον Ιεράρχην του Χριστού Μητροφάνην, της Εκκλησίας τον φωσφόρον λαμπτήρα, τον ομοούσιον τον Λόγον τω Πατρί, εν μέσω κηρύξαντα, θεοφόρων Πατέρων, και θρόνον κοσμήσαντα, Βασιλίδος εν πρώτοις, και προφητείας χάριν εκ Θεού, σαφώς λαβόντα, συμφώνως υμνήσωμεν.

Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὴν πίστιν Χριστοῦ, τρανῶς σὺ ἐδογμάτισας, καὶ ταύτην τηρῶν, εἰς πλῆθος ὄντως ηὔξησας, τὸ πιστόν σου ποίμνιον· σὺν Ἀγγέλοις ὅθεν Μητρόφανες, συναγάλλῃ νῦν καὶ Χριστῷ, πρεσβεύεις ἀπαύστως, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

• Αγίες Μάρθα και Μαρία οι αδελφές του Λαζάρου 

Η Μάρθα και η Μαρία, μαζί με τον αδελφό τους Λάζαρο, ήταν για τον Κύριο Ιησού Χριστό η πιο αγαπητή και αγία οικογένεια της Βηθανίας. Το Ευαγγέλιο, μας παρουσιάζει τη Μαρία να απορροφάται από τη διδασκαλία του Ιησού, ενώ η Μάρθα, που ήταν μεγαλύτερη αδελφή, φροντίζει πολύ για το τραπέζι της φιλοξενίας. Γι’ αυτό ακούει από το στόμα του Διδασκάλου το πασίγνωστο και διδακτικότατο «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς» (Λουκ. ι’ 38-42). Η Μαρία επίσης, άλειψε και με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού και σπόγγισε υστέρα με την παρθενική της κόμη. Και οι δύο αδελφές, ευσεβή και διακεκριμένα μέλη της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας, αξιώθηκαν να πεθάνουν ειρηνικά και όχι εν διωγμώ. Διότι ο Κύριος δεν θέλησε ν’ αφήσει να πονέσουν οι καρδιές, των οποίων κάτω από τη στέγη του σπιτιού τους, είχε απολαύσει τόση αγία γαλήνη τις παραμονές των παθών Του.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τῷ Σωτῆρι ἀμέμπτως διακονήσασαι, αἱ τοῦ Ἁγίου Λαζάρου θεῖαι αὐτάδελφοι, σὺν τῇ Μάρθᾳ τῇ κλεινῇ, Μαρία πάνσεμνε, καὶ τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, σὺν Μυροφόροις Γυναιξί, μαθοῦσαι ἐκ τοῦ Ἀγγέλου, φωτὸς ἐμπλήσθητε θείου, ἡμῖν αἰτοῦσαι τὰ σωτήρια.

Κοντάκιον
Ἦχος β´. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τῶν ἀδελφῶν τὴν δυάδα τὴν πάντιμον, τὰς τοῦ Λαζάρου συγγόνους τιμήσωμεν, Μαρίαν καὶ Μάρθαν ἐν ᾄσμασιν, ὡς ἂν αὐτῶν ἱκεσίαις πρὸς Κύριον, πταισμάτων συγχώρησιν λάβωμεν.

Κάθισμα
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Χριστοῦ διάκονοι, ὄντως ἐδείχθησαν, ὡς πλήρεις πίστεως, καὶ σκεύη τίμια, αἱ τοῦ Λαζάρου ἀδελφαί, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία· ἡ μὲν γὰρ ἐδέσματα, τούτῳ πίστει ἡτοίμασεν, ἡ δὲ μύρῳ ἤλειψε, καὶ θριξὶ κεφαλῆς αὐτῆς, ἐξέμαξε Κυρίου τοὺς πόδας· ὅθεν αὐτὰς ἄμφω τιμῶμεν.

Ὁ Οἶκος
Τῷ σαρκωθέντι δι᾿ ἡμᾶς, καὶ σώσαντι τὸν κόσμον, Χριστῷ τῷ πάντων Βασιλεῖ, πιστεύσασαι προθύμως, τούτου μαθήτριαι ἀληθεῖς, καὶ μυροφόροι ὤφθητε, ὦ Μάρθα καὶ Μαρία, δυὰς ἡγιασμένη· καὶ τὸν ὁμαίμονα ὑμῶν, ἤδη τετραήμερον καὶ ὀδωδότα ἐν τάφῳ κείμενον, τῇ ζωοποιῷ αὐτοῦ φωνῇ ζῶντα ἀπολαβοῦσαι, τὰ τῆς θεότητος Αὐτοῦ μεγαλεῖα, καὶ τὴν μεγίστην ἐξουσίαν ᾐνέσατε φωνῇ μεγάλῃ· καὶ ἑκουσίως θανόντι καὶ ταφέντι, καὶ τάφῳ τεθειμένῳ, μύρα προσκομίσασαι σὺν ταῖς λοιπαῖς Ἁγίαις Μυροφόροις, καὶ τῆς ἐγέρσεως Αὐτοῦ κήρυκες πᾶσιν ὤφθητε· ὅν δυσωπεῖτε δεόμεθα, ὡς ἄν πταισμάτων συγχώρησιν λάβωμεν.

Μεγαλυνάριον
Χαίρετε αὐτάδελφοι ἱεραί, Μάρθα καὶ Μαρία, σεμναὶ ἤθεσι καὶ ζωῆς χαίρετε Λαζάρου, αἱ σύγγονοι αἱ θεῖαι, μεθ᾿ οὗ ἡμῖν αἰτεῖσθε, τὸ θεῖον ἔλεος.

• Οσία Σοφία εξ Αίνου

Η Οσία Σοφία καταγόταν από την Αίνο της Θράκης και ήταν θυγατέρα επισήμων και πλουσίων γονέων. Παντρεύτηκε και έγινε μητέρα έξι παιδιών, που είχε το θλιβερό ατύχημα να τα χάσει όλα. Βρήκε λοιπόν παρηγοριά στη θλίψη της, προστατεύοντας ορφανά και χήρες. Έκανε συνεχείς ελεημοσύνες, προσευχές, νηστείες και κάθε τι που ανακούφιζε τον πλησίον. Στα τέλη της ζωής της εκάρη Μοναχή και αφιέρωσε τη ζωή της στη λατρεία του Θεού. Απεβίωσε ειρηνικά, σε ηλικία 53 ετών.

• Άγιος Ιωάννης Οσιομάρτυρας ηγούμενος Μονής Μοναγρίας

Κατά τον Άγιο Νικόδημο, ο Άγιος Ιωάννης ήταν ηγούμενος της Μονής Μοναγρίας και αφού τον έβαλαν μέσα σε σάκο τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

• Όσιος Αλώνιος 

Ο Όσιος Αλώνιος φαίνεται ότι ήταν ένας από τους διάσημους στην αρετή ασκητές της ερήμου. Αποφθέγματά του υπάρχουν στον Ευεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.

• Ανάμνηση των εγκαινίων του Ιερού Ναού του Αγίου Αναστασίου του Νεομάρτυρα στο Ναύπλιο

Η μνήμη του Αγίου Αναστασίου του Νεομάρτυρα πανηγυριζόταν στον εν Ναυπλίω ενοριακό Ναό «Γενέσιον της Θεοτόκου», όπου υπάρχει ελαιόδενδρο που κατά την παράδοση συνδέεται με την άθληση του Νεοάρτυρος. Την 1η Φεβρουαρίου του 1990 μ.Χ. θεμελιώθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κύριον Ιάκωβο και με τη συνδρομή των Τοπικών Αρχών και του ευσεβούς λαού σύντομα ανηγέρθη περικαλλής Ναός στην παραλιακή οδό Ναυπλίου Νέας Κίου. Στις 4 Ιουνίου του 1995 μ.Χ. – συνέπεσε εκείνη τη χρονιά η Κυριακή των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, της εν Νικαία Α΄ Οικουμενικής Συνόδου – ο Μητροπολίτης Αργολίδος κύριος Ιάκωβος συμπαραστατούμενος υπό του Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης καθώς και του Μητροπολίτου Άρτης ετέλεσε τα εγκαίνια του Ναού. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά εκτός από τη μνήμη του Μάρτυρα και η επέτειος των εγκαινίων του Ναού του Αγίου Αναστασίου. Την Ακολουθία της επετείου των εγκαινίων του Ναού του Αγίου Αναστασίου εποίησε ο Επίσκοπος Επιδαύρου Καλλίνικος Κορομπόκης.

• Άγιοι Αρέτιος και Δακιανός οι Μάρτυρες

Οι Άγιοι Μάρτυρες Αρέτιος και Δακιανός μαρτύρησαν στη Ρώμη.

• Άγιος Κλατέος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Βρεσκίας

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κλατέος, υπήρξε πρώτος ή δεύτερος Επίσκοπος της Βρεσκίας της Λομβαρδίας, στην Ιταλία, και υπέστη μαρτυρικό θάνατο, το 64 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Νέρωνος (54 – 68 μ.Χ.).

• Άγιοι Ατταλός, Ζωτικός, Κάμασις και Φίλιππος οι Μάρτυρες εκ Νικολιτσέλ της Ρουμανίας

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ατταλός, Ζωτικός, Κάμασις και Φίλιππος υπέστησαν, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, το μαρτύριο στην εποχή του αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.). Άλλοι λέγουν ότι άθλησαν μεταξύ των ετών 319 – 324 μ.Χ., όταν βασιλέας ήταν ο Λικίνιος. Το πιθανότερο όμως είναι ότι οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες τελειώθηκαν μαρτυρικά στα βόρεια του Δουνάβεως, όπου τότε κατοικούσαν οι Γότθοι, προς τους οποίους διέδωσε το Ευαγγέλιο ο Άγιος Σάββας του Μπουζάου (βλέπε 12 Απριλίου). Η καταδίωξη που εξαπέλυσε ο βασιλέας Αθανάριχος κατά των Χριστιανών, κατά τα έτη 370 – 372 μ.Χ., ίσως να προκάλεσε και το μαρτυρικό θάνατο των Αγίων Μαρτύρων. Τα ιερά λείψανα των Αγίων ανακαλύφθηκαν στην κρύπτη μιας βασιλικής στην περιοχή Νικολιτσέλ της επαρχίας Τούλτσεα της Ρουμανίας, το 1971 μ.Χ. Σήμερα τα ιερά λείψανα αυτών ευρίσκονται στη Μονή Κοκός της Τούλτσεα της Ρουμανίας.

• Οσία Βρεάκη η εξ Ιρλανδίας

Η Οσία Βρεάκη καταγόταν από την Ιρλανδία. Περί το 460 μ.Χ. ακολούθησε στην ιεραποστολή τον Άγιο Πατρίκιο (βλέπε 17 Μαρτίου), αλλά εργάσθηκε, επίσης, σε περιοχές του ποταμού Χάιλ της Κορνουάλης. Ο Θεός της δώρισε το χάρισμα της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη.

• Οσία Νιννοκία η εκ Βρετανίας

Η Οσία Νιννοκία έζησε στη Βρετανία τον 5ο αιώνα μ.Χ. και από την παράδοση θεωρείται θυγατέρα του Αγίου Μπρενθακίου του Μπρέκνοκ. Ακολούθησε τον Άγιο Γερμανό της Ωξέρρης, όπου αργότερα εκάρη μοναχή και έγινε ηγουμένη σε μονή της Αρμορίκης της Βρετάνης. Κοιμήθηκε με ειρήνη, το 467 μ.Χ., και ο Θεός της δώρισε, μετά την κοίμησή της, το χάρισμα της θαυματουργίας. Έτσι πολλοί πιστοί προσέτρεχαν στη μονή του Κουΐμπερ της Βρετάνης, για να θεραπευθούν.

• Άγιος Έντφριθος Επίσκοπος Λιντισφέϊρν ο εξ Ιρλανδίας

Ο Άγιος Έντφριθος έζησε τον 7ο και 8ο αιώνα μ.Χ. Εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Λιντισφέϊρν, το 698 μ.Χ., και κοιμήθηκε με ειρήνη, το 721 μ.Χ.

• Όσιος Πετρόκιος ο εξ Ουαλίας

Ο Όσιος Πετρόκιος, προστάτης της Κορνουάλης, γεννήθηκε το 468 μ.Χ. στη νότια Ουαλία και ήταν νεώτερος υιός ή, κατ’ άλλους, ανεψιός του Αγίου Κλαυδίου Κέρνιβ († 3 Μαΐου), βασιλέως του Γκλιούϊσινγκ της Ουαλίας. Για αρκετά χρόνια εγκαταστάθηκε στην Ιρλανδία και αργότερα επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου ίδρυσε ιεραποστολικό κλιμάκιο στην πόλη Χάϊλεσμουθ και ένα μοναστήρι στην περιοχή του Λανβέτινοκ, που έλαβε αργότερα το όνομα Πέτροκστον και σήμερα είναι γνωστή ως πόλη του Πάντστοου, όπου ασκήτεψε επί τριάντα χρόνια. Ο Όσιος επισκέφθηκε για προσκύνημα τη Ρώμη και τους Αγίους Τόπους και τελικά έφθασε μέχρι την Ινδία, για να ζήσει ως ερημίτης σε νησί του Ινδικού ωκεανού. Επιστρέφοντας στην Κορνουάλη, ίδρυσε ένα άλλο μοναστήρι στο Πέτερικ και ένα ερημητήριο στο Μπόντμιν, όπου εκεί συναντήθηκε με τον Όσιο Γορανό († 7 Απριλίου). Ο Όσιος Πετρόκιος κοιμήθηκε με ειρήνη, το 564 μ.Χ., και το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στην πόλη Πάντστοου και μετακομίσθηκε στο ναό του Μπόντμιν

• Όσιοι Κρουϊδανός, Δαγανός και Μεδανός οι εξ Ιρλανδίας

Οι Όσιοι Πατέρες Κρουϊδανός, Δαγανός και Μεδανός κατάγονταν από την Ιρλανδία και έζησαν τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ήταν μαθητές του Αγίου Πετροκίου (βλέπε ίδια ημέρα) και κοιμήθηκαν με ειρήνη.

• Όσιος Μεθόδιος ο εκ Ρωσίας

Ο Όσιος Μεθόδιος έζησε κατά το 14ο αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία και διετέλεσε ηγούμενος της μονής Πεσνόσα, που ήταν κοντά στην πόλη Ντμιτρόβ της επαρχίας της Μόσχας. Ασκήτεψε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη, το 1392 μ.Χ.

• Άγιος Γεώργιος ο Ιερομάρτυρας ο εκ Κροατίας

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Γεώργιος (Μπότζικ) ήταν ιερέας στην πόλη Νασίκε της Κροατίας. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια και μαρτύρησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου από φανατικούς Ρωμαιοκαθολικούς.

• Άγιος Βασίλειος ο Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Τσέρνιγκωφ και οι συν αυτώ

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασίλειος (Μπογκογιαβλένσϊυ) γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1867 μ.Χ, στο Ταμπώφ. Ήταν γόνος ιερατικής οικογένειας και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Το 1888 μ.Χ. τελείωσε τη σχολή του Ταμπώφ και σε νεαρή ηλικία, το ίδιο έτος, χειροτονήθηκε διάκονος. Δύο έτη αργότερα, στις 11 Μαρτίου 1890 μ.Χ., χειροτονήθηκε ιερέας, για να καλύψει τίς λειτουργικές ανάγκες του χωριού Οβσυάνκι της επαρχίας Ταμπώφ.

Όμως το σχέδιο του Θεού για το νεαρό ιερέα ήταν άλλο. Μετά από ανίατη ασθένεια η πρεσβυτέρα του κοιμήθηκε. Έτσι ο πρεσβύτερος Βασίλειος εγκαταβιώνει στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκϊυ και στις 14 Αυγούστου του έτους 1908 μ.Χ. κείρεται μοναχός. Στις 15 Οκτωβρίου του ιδίου έτους, διορίζεται διευθυντής της θεολογικής σχολής του Τσέρνιγκωφ και χειροθετείται αρχιμανδρίτης. Τον επόμενο χρόνο, στις 26 Ιουλίου, εκλέγεται Επίσκοπος Σούμσκ της επαρχίας Χάρκωβ και το 1911 μ.Χ., μετατίθεται στο Νόβγκοροντ – Σεβέρσκ της επισκοπής Τσέρνιγκωφ. Εδώ εργάζεται ως αληθινός ποιμένας και διακρίνεται για τα έργα φιλανθρωπίας και ευποιίας. Στις 5 Οκτωβρίου 1916 μ.Χ., σε αναγνώριση της θεοφιλούς διακονίας του, ανυψώνεται σε Αρχιεπίσκοπο Τσέρνιγκωφ και Νεζχίν. Παραιτείται, όμως, το 1917 μ.Χ., και αποσύρεται στη μονή Ζαϊκονοσπάσσκϊυ της Μόσχας.

Όταν, το 1918 μ.Χ., δολοφονείται ο Άγιος Ιερομάρτυς Ανδρόνικος Αρχιεπίσκοπος Περμίας (βλέπε 6 Ιουνίου), ο Άγιος Βασίλειος καλείται να ερευνήσει από το Συμβούλιο Εκκλησιών της Μόσχας τα γεγονότα της δολοφονίας. Αλλά η δραστηριότητα της εξεταστικής επιτροπής εξόργισε τους ένοχους, που προσπαθούσαν να κρυφθούν, για να μην ανακαλυφθούν.

Έτσι, το 1919 μ.Χ., μεταξύ των πόλεων Περμίας και Βιάτκα, ο Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος, ο αρχιμανδρίτης Ματθαίος, διευθυντής της σχολής της Περμίας, και ένας λαϊκός δολοφονήθηκαν από Μπολσεβίκους και τα σώματά τους ερρίφθησαν στο νερό της γέφυρας Κάμα. Οι Χριστιανοί πήραν τα τίμια λείψανά τους και κρυφά τα ενταφίασαν. Σύντομα ο τόπος του ενταφιασμού τους έγινε προσκύνημα και τόπος αγιασμού και θαυμάτων. Για το λόγο αυτό οι επαναστάτες κατέστρεψαν το μνημείο του ενταφιασμού και έκαψαν τα ιερά λείψανα.

• Όσιοι Ελεάζαρος, Ναζάριος και Ευμένιος οι εν Μουρμάνσκ της Ρωσίας οι Θαυματουργοί

Οι Όσιοι Ελεάζαρος, Ναζάριος και Ευμένιος έζησαν στη Ρωσία το 15ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψαν θοεφιλώς στη μονή του Αγίου Ιωάννου στην περιοχή Μουρμάνσκ (Μούρωμ) κοντά στο Όλενετς. Αξιώθηκαν του χαρίσματος της θαυματουργίας και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, τη μνήμη τους την μέρα της εορτής όλων των Αγίων του Νόβγκοροντ, κατά την τέταρτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή.

Πηγή:  http://www.saint.gr