Η ελληνική μουσική σκηνή αποχαιρετά με θλίψη έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Ο Βασίλης Δρογκάρης, σπουδαίος ακορντεονίστας μοναδικής ευαισθησίας και αισθητικής, «έφυγε» απροσδόκητα το βράδυ της Τετάρτης (7/5), αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό μουσικό αποτύπωμα και μια βαθιά συγκίνηση σε όσους είχαν την τύχη να συνεργαστούν ή να τον ακούσουν.
Γεννημένος στην Αθήνα, με «ρίζες» από τον Ταΰγετο και την Άρνα Λακωνίας, ο Δρογκάρης αφιερώθηκε από νωρίς στη μουσική, ακολουθώντας σπουδές στο Ελληνικό Ωδείο και το Ωδείο «Νίκος Σκαλκώτας». Από το 1983 έως και σήμερα, υπήρξε συνοδοιπόρος μεγάλων δημιουργών και ερμηνευτών, δίνοντας πάντα με το ακορντεόν του μια διακριτική, αλλά καθοριστική χροιά στο κάθε έργο.
Η βαθιά, μακρόχρονη συνεργασία του, όμως, με τον Σταύρο Ξαρχάκο που ξεκίνησε το 1994 -τόσο ως σολίστας, όσο και ως μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής (ΚΟΕΜ)- υπήρξε ένας από τους βασικούς άξονες της πορείας του. Με ευαισθησία, γνώση και σεβασμό, συνέβαλε καθοριστικά στη ζωντανή αναπαράσταση και την ανανέωση της ελληνικής μουσικής. Το 2003 έγραψε μαζί με τον Μανώλη Πάππο τη μουσική και τα τραγούδια του δίσκου «Αιγαίου» κατά παραγγελία της ΝΕΤ. Το 2014 δημιούργησε, μαζί με τους Β. Μαζαράκη, Κ. Παπακωστόπουλο και Θ. Σοφρά, το δικό του μουσικό σχήμα, το «κουΑRTέτο», του οποίου είχε την καλλιτεχνική και έκανε τις ενορχηστρώσεις.
Ζ. Καρούνης: «Σαν αεράκι ελαφρύς και διακριτικός…»
Για την οικογένεια των μουσικών, ο Β. Δρογκάρης υπήρξε κάτι παραπάνω από συνεργάτης: ήταν φίλος, αδελφός, συνοδοιπόρος. Το κενό που αφήνει πίσω του δεν είναι μόνο μουσικό, είναι και ανθρώπινο. Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος μουσικός, αλλά κι ένας άνθρωπος σεμνός, με χιούμορ, λεπτότητα και καλλιέργεια ψυχής.
Όπως ανέφερε και ο Ζαχαρίας Καρούνης, «σαν αεράκι ελαφρύς και διακριτικός». Αναλυτικά, έγραψε στο συγκινητικό αποχαιρετιστήριο μήνυμά του ο εξαιρετικός Λάκωνας ερμηνευτής και ηθοποιός: «Δυστυχώς σαν κεραυνός εν αιθρία με βρήκε το μήνυμα του Ξαρχάκου στο κινητό μου. “Πέθανε ο Βασιλάκης”. Έμεινα να κοιτώ την οθόνη και να διαβάζω ένα-ένα τα γράμματα μέχρι να συνειδητοποιήσω μια ξερή, μοναχική πρόταση που έκρυβε μέσα της βαθειά οδύνη. Για εμάς όλους και για τον μαέστρο και για τους μουσικούς και τους τραγουδιστές, ο Βασίλης Δρογκάρης ήταν οικογένεια. Ο Βασιλάκης από την Άρνα της Λακωνίας πάνω στον Ταΰγετο. Ο συντοπίτης μου. Μουσικός με παιδεία και αντίληψη λεπτή. Με αισθητική, με χιούμορ και μια λεπτότητα ψυχής σπάνια, σαν αεράκι ελαφρύς και διακριτικός. Μοναχικός. Μεγάλη θλίψη σήμερα. Πολύ μεγάλη».
