Δίνοντας την ευκαιρία στους δημιουργούς του Θεάτρου και του Χορού να παρουσιάσουν τα έργα τους σε εκπροσώπους διεθνών φεστιβάλ και πολιτιστικών φορέων, αλλά και στο ευρύ κοινό, το grape στοχεύει στη συστηματική προβολή της ελληνικής δημιουργίας στη διεθνή σκηνή.
Για το όνομα του grape, εμπνευστήκαμε από τον Θεό της Αμπέλου και του Θεάτρου, τον Διόνυσο, τη μέθη που μας προσφέρει η Τέχνη, το ελληνικό καλοκαίρι και το σταφύλι, έναν καρπό που μοιραζόμαστε –άλλοτε ως φρούτο, άλλοτε ως οίνο– και έχει συνδυαστεί με τις παθιασμένες συζητήσεις μας μετά τις φεστιβαλικές παραστάσεις.
Μέχρι σήμερα, το grape έχει φιλοξενήσει περισσότερους από 100 καλλιτεχνικούς διευθυντές *ντριες και εκπροσώπους των σημαντικότερων φεστιβάλ, πολιτιστικών οργανισμών και μέσων ενημέρωσης από 40 χώρες, ενώ 10 παραγωγές μας που έχουν αναδειχτεί στο ίδιο πλαίσιο, έχουν ήδη παρουσιαστεί σε διακεκριμένα διεθνή θέατρα και φεστιβάλ.
Ταυτόχρονα, o θεσμός καταξιώνεται ολοένα και περισσότερο σε σημαντικές σκηνές διεθνώς. Έργα μας έχουν ταξιδέψει σε Αυστρία (Βιέννη), Βέλγιο (Βρυξέλλες, Αμβέρσα, Κόρτρεϊκ), Βοσνία Ερζεγοβίνη (Σαράγεβο), Βουλγαρία (Βράτσα), Γαλλία (Παρίσι, Λυών, Στρασβούργο, Μασσαλία, Μονπελιέ, Καν, Ντιζόν), Γερμανία (Βερολίνο, Αμβούργο), Ελβετία (Γενεύη, Ζυρίχη, Λωζάννη), Ηνωμένο Βασίλειο (Λονδίνο), ΗΠΑ (Νέα Υόρκη), Ιταλία (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Γένοβα, Τορίνο), Καναδά (Μόντρεαλ), Κόσοβο (Πρίζρεν), Κροατία (Ριέκα), Κύπρο (Λευκωσία, Λεμεσός), Πολωνία (Κρακοβία, Οπόλε), Ρουμανία (Τιμισοάρα), Τουρκία (Κωνσταντινούπολη) κ.α.
Φέτος, στο πλαίσιο του grape 2025, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου θα συνεργαστεί με το δίκτυο European Festivals Association, του οποίου είναι μέλος, για τη διοργάνωση, στις 23 Ιουλίου, ενός διεθνούς forum για τις παραστατικές τέχνες.
Το πρόγραμμα:
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η – ΧΟΡΟΣ
21 – 24 Ιουλίου / 21.30
Πατρίσια Απέργη
Hystory
Από την εποχή των πρώτων φεμινιστικών κινημάτων, οι διαδρομές, οι παραβάσεις, οι λοξοδρομήσεις, οι εγγραφές και τα συμβάντα που σημειώνονται πάνω στο σώμα και το μυαλό των γυναικών είναι από τα πιο επώδυνα αλλά και ζωογόνα υλικά της ζωής και της τέχνης.
Το νέο έργο της Πατρίσιας Απέργη, χορογράφου με έντονο αποτύπωμα τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή σκηνή, εστιάζει στις διεκδικήσεις των γυναικών μέσα στους αιώνες. Σύμφωνα με τη δημιουργό, «είναι μια περιπλάνηση σε τόπους πραγματικούς και ονειρικούς, σε όλες τις ταυτότητες που αποδόθηκαν στις γυναίκες ή που οι ίδιες αποδέχτηκαν, στην αποτυχία ή την επιτυχία της χειραγώγησης». Αποτελώντας τη συνέχεια της προηγούμενης παραγωγής των Αεριτών Planites (2012), αυτή τη φορά μέσα από τη ματιά και τη δυναμική των γυναικών, το Hystory αντλεί το νόημά του από συνειρμούς και συσχετισμούς εννοιών που ενυπάρχουν στον ίδιο τον τίτλο του: «υστέρα» αλλά και ιστορία. «Υστέρα» στα αρχαία ελληνικά είναι η μήτρα, λέξη από την οποία προέρχεται και η υστερία, έχοντας αρχετυπικά ταυτιστεί με το γυναικείο φύλο. Συγκεκριμένα υπήρχε η πεποίθηση ότι η μήτρα μπορούσε να «περιπλανιέται» στο γυναικείο σώμα, προκαλώντας προβλήματα σωματικά και ψυχολογικά, από δύσπνοια μέχρι κάθε είδους κρίσεις και παράξενες συμπεριφορές. Αυτή η θεωρία, γνωστή ως «πλανώμενη μήτρα», ενίσχυσε την ιδέα ότι οι γυναίκες ήταν από τη φύση τους επιρρεπείς σε αστάθεια και συναισθηματικές εκρήξεις.
Στο Planites, έργο για αντρικό καστ, η ομάδα αναφερόταν στον δρόμο ως τόπο περιπλάνησης, αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο, της πρόσμειξης, της ενσωμάτωσης, του Άλλου. Στο Hystory, αυτή τη θηλυκή εκδοχή τους, οι πλάνητες είναι οι γυναίκες του τώρα, οι γυναίκες του κόσμου που παραπλανήθηκαν στην περιπλάνησή τους, που δεν υποτάχτηκαν, εκείνες που ο δρόμος τους δεν άνοιξε, που πρόλαβαν να ψελλίσουν ένα «θέλω κι εγώ» όταν δεν τις άφησαν να προσπαθήσουν, εκείνες που αντιστάθηκαν στο να παραμείνουν «καλά κορίτσια», και γι’ αυτό δαιμονοποιήθηκαν αλλά ίσως και να δοξάστηκαν ακόμα.
Σύλληψη – Χορογραφία Πατρίσια Απέργη • Μουσική Βασίλης Μαντζούκης • Δραματουργία Roberto Fratini Serafide • Σκηνικά Ευαγγελία Θεριανού • Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος • Συνεργάτιδα φωτίστρια Σοφία Αλεξιάδου • Βοηθός χορογράφου Σαββίνα Τζαφεράι • Εκτέλεση παραγωγής Polyplanity Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου, Βίκυ Στρατάκη • Διεθνής περιοδεία Plan B – Creative Agency for Performing Arts Hamburg • Ερμηνεύουν Ελεάννα Ζώη, Caterina Politi, Εβίνη Παντελάκη, Μυρτώ Στολίδη, Μαριάνα Τζούδα • Αντικαταστάτρια ερμηνεύτρια Νεφέλη Καφενταράκη
Διάρκεια 70΄
Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΘΕΑΤΡΟ
21 – 24 Ιουλίου / 21.00
Κατερίνα Γιαννοπούλου
Phenomenon
του Γρηγόρη Λιακόπουλου
Ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης γνώσης; Σε μια εποχή όπου οι τεχνολογίες αναπαράστασης και απομίμησης της πραγματικότητας έχουν πλέον καταστεί μαζικώς προσβάσιμες, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι είναι αληθινό και τι όχι; Σε τι μπορούμε ακόμα να βασιστούμε με βεβαιότητα; Και τι γίνεται όταν κλονιστούν οι πιο θεμελιώδεις πεποιθήσεις μας;
Ένας συγγραφέας βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση της ζωής του: Δεν μπορεί πια καθόλου να γράψει. Η μυθοπλασία τού προκαλεί πλέον απέχθεια, θέλει να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην πραγματικότητα, την οποία θέλει να γνωρίσει όσο καλύτερα μπορεί. Έτσι, ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αναζήτησης της αλήθειας, και βυθίζεται σιγά-σιγά σε έναν κόσμο όπου πραγματικότητα, μυθοπλασία και προσομοίωση μπλέκονται αξεδιάλυτα.
Περιπλανώμενος μέσα σε μια πόλη που αλλάζει από λεπτό σε λεπτό και αναζητώντας θραύσματα του πραγματικού σε έναν κόσμο που μοιάζει ολοένα και πιο τεχνητός, εξερευνά έναν κόσμο που κατοικείται εξίσου από σκεπτόμενες μηχανές, λογοτεχνικούς ήρωες και νεκρούς φιλόσοφους, και επιχειρεί ένα road trip μες στο ίδιο του το υποσυνείδητο, μια ψυχεδελική καταβύθιση στην επικράτεια της αμφιβολίας.
Με αφορμή το έργο του Αυστριακού φιλόσοφου Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν Περί βεβαιότητας, το Phenomenon αποτελεί μια σύγχρονη σπουδή πάνω στη γνώση και την αμφιβολία, εξερευνώντας τα όρια της εμπειρικής ανθρώπινης γνώσης: Υπάρχουν πράγματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης;
Σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου • Κείμενο – Δραματουργία – Βίντεο Γρηγόρης Λιακόπουλος • Σκηνικά – Κοστούμια Νίκη Ψυχογιού • Σχεδιασμός φωτισμού Χριστίνα Θανάσουλα • Μουσική Alexander Yannilos • Παίζουν Γιώργος Βαλαής, Δάφνη Δρακοπούλου, Γιώργος Κισσανδράκης, Γωγώ Παπαϊωάννου, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Σαφός, Μαρία Σκουλά • Οργάνωση – Εκτέλεση παραγωγής Ζωή Μουσχή
Διάρκεια 105΄
Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β – ΧΟΡΟΣ | ΚΥΚΛΟΣ ΡΙΖΕΣ
21 Ιουλίου / 21.30
22 – 24 Ιουλίου / 20.00
Δαφίν Αντωνιάδου
Darkest white
Το Darkest white αποτελεί συνέχεια του εξελισσόμενου καλλιτεχνικού σύμπαντος της Δαφίν Αντωνιάδου, μια σκηνική σύνθεση που γεννιέται από τη συνάντηση της προγονικής μνήμης με μια κατακερματισμένη οπτική για το μέλλον. Βασισμένο στη σλαβομακεδονική της κληρονομιά, το έργο μετατρέπεται σε μια πολυεπίπεδη εξερεύνηση της εκτόπισης, της επιβίωσης και της παντοδυναμίας της γυναικείας παρουσίας – ένα υφαντό ευθραυστότητας και ανθεκτικότητας.
Η παράσταση εξελίσσεται ως τελετουργικό. Στο επίκεντρο βρίσκεται μια αινιγματική μορφή – μια παρουσία που ενσαρκώνει το αρχέτυπο και το άυλο. Αυτή η φιγούρα οδηγεί το κοινό μέσα από έναν κύκλο γέννησης, ένωσης και θανάτου. Φέρει το βάρος της συλλογικής μνήμης, δίνοντας φωνή σε όσους έχουν σβηστεί από την ιστορία, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται ως μια φασματική οντότητα σε έναν ψυχρό, ψηφιακό χώρο.
Το έργο που θα παρουσιάσει η καλλιτέχνιδα για το Φεστιβάλ προσεγγίζει τις εναλλασσόμενες δυναμικές της εξουσίας και της θυσίας. Η γη χαρτογραφείται μέσω ενός τραγουδιού – ενός αρχέγονου ήχου που έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει την πραγματικότητα. Το νήμα που ενώνει τη συλλογική μνήμη με έναν κοσμολογικό ορίζοντα, δίνει στο ταξίδι της ηρωίδας μια διάσταση οικουμενικής λύτρωσης. Με έντονα συμβολιστικά στοιχεία, το Darkest white αφήνει την αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας αιωρούμενη σε έναν μεταιχμιακό χώρο.
Σύλληψη – Χορογραφία – Ερμηνεία Δαφίν Αντωνιάδου • Πρωτότυπη μουσική & Σχεδιασμός ήχου Constantine Skourlis • Σχεδιασμός φωτισμού Βαγγέλης Μούντριχας • Σχεδιασμός κοστουμιού Χριστίνα Λαρδίκου • Βοηθός χορογράφου Σοφία Μαρτίου • Φωνές Melita Mukavec, Ελίζα Κατραούρα • Κατασκευή σκηνικού Ολυμπία Θεοδωρίδου • Χωροποίηση ήχου Νικόλας Καζάζης • Σχεδιασμός κατασκευής Μαργαρίτα Κυανίδου • Οπτική ταυτότητα Latent Community • Φωτογραφία Μυρτώ Γρηγορίου • Σύμβουλος δραματουργίας Μαίρη Μαραγκουδάκη • Κατασκευή κοστουμιού Εύα Τσαμπάση • Οργάνωση παραγωγής Nether • Νομική εκπροσώπηση BepArt
Η παράσταση περιλαμβάνει στροβοσκοπικό φωτισμό και ηχητικών εφέ υψηλής έντασης.
Ευχαριστούμε την οικογένεια Βότση-Αντωνιάδη, τον Βαγγέλη Ρήνα, την Παρασκευή Τεκτονίδου, το SHOP HAIR, τον Κώστα Τζέκο και τον Σταμάτη Πασόπουλο.
H παράσταση περιλαμβάνει μουσική από την έκδοση ΜÉΓΚΛΕΝ, Τραγούδια με λόγια από την περιοχή των Μογλενών-Καρατζόβας.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Με την υποστήριξη του Calderone.Art.Space, Bedouin Records
Διάρκεια 60΄
ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ / ΦΑΡΟΣ – ΧΟΡΟΣ
21, 22 & 24 Ιουλίου / 21.00
23 Ιουλίου / 19.00
Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Επαρκώς δημιουργικό
Πώς ξεκίνησε η εμμονή με τον «ιδιοφυή δημιουργό» και πώς σχετίζεται με τις έννοιες της αυθεντικότητας, της πρωτοτυπίας, του ατομικισμού και της ιδιοκτησίας; Για να πάρουμε στα σοβαρά έναν καλλιτέχνη ή έναν διανοούμενο, γιατί άραγε πρέπει αυτός να αποδείξει ότι διαφοροποιείται από τους προκατόχους του; Από αυτά τα ερωτήματα αφορμάται η παράσταση Επαρκώς δημιουργικό σε μορφή ημερίδας, με περφόρμερ έναν δικηγόρο, μια χορογράφο, έναν καθηγητή χορού κι έναν θεωρητικό τέχνης που εξηγούν για ποιον λόγο η πρωτοτυπία και ο πειραματισμός έχουν καταλήξει να θεωρούνται βασική υποχρέωση κάθε δημιουργού. Ανατρέχοντας σε δικαστικά σκάνδαλα και αναβιώνοντας διάσημες χορογραφίες επιχειρούν να εξηγήσουν πώς αυτή η αντίληψη ενισχύει μια ανταγωνιστική και αγοραία προσέγγιση της καλλιτεχνικής διαδικασίας εμπορευματοποιώντας τα έργα τέχνης.
Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου έχει συνεργαστεί ως περφόρμερ με τους Gerard & Kelly, Alexandra Bachzetsis, Πατρίσια Απέργη, Τζένη Αργυρίου κ.ά., ενώ το 2021 παρουσίασε την πρώτη του χορογραφική δουλειά με τίτλο The diving horse and other mythologies στο Onassis New Choreographers Festival.
Με τη νέα του χορογραφία συνεχίζει την έρευνά του σχετικά με τον κόσμο του χορού, τις συνήθειες και τους κανόνες που τον διέπουν, εστιάζοντας στο επάγγελμα του χορογράφου με μια ακόμα επιτελεστική διάλεξη, ένα σύγχρονο, αναστοχαστικό έργο.
Κείμενο – Χορογραφία Κωνσταντίνος Παπανικολάου • Φωτισμοί Νύσος Βασιλόπουλος • Ερμηνεία – Συνδημιουργία Σταυρούλα Σιάμου, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Δημήτρης Ματσούκας, Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) • Δωρητής της συμμετοχής του ΚΠΙΣΝ Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)
Διάρκεια 70΄
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ | ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
21 & 23 Ιουλίου / 21.00
22 Ιουλίου / 19.00
24 Ιουλίου / 21.30
Σοφία Αντωνίου
Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού
Βασισμένο στο βιβλίο του Ντιντιέ Εριμπόν
Ύμνος στους αφανείς της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα ύμνος στη μητέρα, η Ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού του σπουδαίου Γάλλου φιλόσοφου και κοινωνιολόγου Ντιντιέ Εριμπόν που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, έχει αυτοβιογραφική αφετηρία και αφιερώνεται στη μητέρα του. Έργο πολιτικό, που σκιαγραφεί με θάρρος και ειλικρίνεια το πορτρέτο μιας γυναίκας της εργατικής τάξης. φέρνοντας στο προσκήνιο τις δυσκολίες, τα όνειρα και τις ματαιώσεις της, το βιβλίο συνδέει αξεδιάλυτα, όπως είναι εμφανές και στον χαρακτηριστικό τίτλο του, την ατομική ταυτότητα με την ταξική καταγωγή και την ταξική μοίρα ειδικά των γυναικών. Το προσωπικό γίνεται ξεκάθαρα πολιτικό ενώ το ζήτημα της τρίτης ηλικίας και των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων γυναικών βρίσκεται στον πυρήνα της αφήγησης.
Κατά πόσον άραγε έχουν οι γυναίκες της εργατικής τάξης τη δυνατότητα να καθορίσουν τη ζωή τους; «Ποιος μιλάει; Ποιος δικαιούται να πάρει τον λόγο;» αναρωτιέται ο συγγραφέας. Και θέτει προ των ευθυνών τους καλλιτέχνες και διανοούμενους, επισημαίνοντας πως είναι χρέος τους να δώσουν φωνή σε όλες και όλους εκείνους που μένουν στο περιθώριο.
Το βιβλίο μεταφέρει στη σκηνή η Σοφία Αντωνίου, δημιουργός της νέας γενιάς, απόφοιτος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέατρο ως εμβυθιστική εμπειρία. Η παράστασή της ακολουθεί τις μνήμες της ηρωίδας να αναβιώνουν μέσα από έναν χορό ηθοποιών τρίτης ηλικίας που κινούνται σε έναν συνειρμικό, ποιητικό χώρο ενσαρκώνοντας τις εμπειρίες της ηρωίδας. Η σκηνοθεσία ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το ονειρικό, δημιουργώντας έναν ζωντανό χώρο μνήμης.
Σκηνοθεσία Σοφία Αντωνίου • Δραματουργία Εύα Φρακτοπούλου • Σκηνικά – Κοστούμια Μαριλένα Καλαϊτζαντωνάκη • Μουσική σύνθεση Ecati • Επιμέλεια κίνησης Εύη Οικονόμου • Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας • Βοηθός σκηνοθέτριας Μαριλένα Μόσχου • Βοηθός σκηνογράφου Τίμοθυ Λασκαράτος • Παίζουν Άρης Μπαλής, Ιωάννα Μαυρέα, Εύα Φρακτοπούλου, Μάγδα Λέκκα, Αντώνης Κωνσταντόπουλος, Νικολέτα Κοκκίνου, Κλεοπάτρα Ροντήρη, Περικλής Αλμπάνης, Ανδριανή Τουντοπούλου, Μάκης Αρβανιτάκης • Οργάνωση παραγωγής Masterskaya / Μαριλένα Καλαϊτζαντωνάκη • Εκτέλεση παραγωγής Lefou Productions / Βάσια Ατταριάν, Σεραφείμ Ράδης
Το βιβλίο του Ντιντιέ Εριμπόν Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού (Didier Eribon, Vie, vieillesse et mort d’une femme du peuple, Flammarion, 2023) κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Γιάννη Στεφάνου από τις εκδόσεις Νήσος (2024).
Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ – ΦΡΥΝΙΧΟΥ – ΘΕΑΤΡΟ
21, 23 & 24 Ιουλίου / 21.00
22 Ιουλίου / 18.30
Νοεμή Βασιλειάδου
Κλημεντίνες χωρίς κουκούτσι
Λαϊκή αγορά: Η πιο γνήσια τελετουργία του δημόσιου χώρου. Ένας τόπος μεταιχμιακός, που συχνά θυμίζει περισσότερο θέατρο από το ίδιο το θέατρο. Ένας χώρος συναλλαγών που επαφίεται εξ ολοκλήρου στον ανθρώπινο παράγοντα, ίσως από τους τελευταίους που έχουν απομείνει.
Θα μπορούσε να είναι είδος προς εξαφάνιση, είναι όμως εδώ. Όσο οι αυτόματοι πωλητές κερδίζουν χώρο και η οικονομία επιβάλλει το σχήμα και τη μορφή των προϊόντων, η λαϊκή αγορά υποστηρίζει σθεναρά το δικαίωμα στη ζωντανή αλληλεπίδραση, τη διαπραγμάτευση, τη δοκιμή, το ατελές. Εδώ, τα λαχανικά και οι άνθρωποι δεν μοιάζουν με άρτια αισθητικά προϊόντα. Δεν γυαλίζουν κάτω από τεχνητό φως. Έχουν εξογκώματα. Ροζιάζουν και μυρίζουν χώμα. Βγαίνουν σε όλα τα χρώματα, σε όλα τα είδη, σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα σχήματα.
Η παράσταση αποτυπώνει μια ιδιότυπη σκηνική «αγορά» που συντίθεται, αποσυναρμολογείται και παραμορφώνεται, προκαλώντας μας να αναρωτηθούμε: Έχουν τα καλλιτεχνικά προϊόντα σήμερα αυλακιές και σημάδια ή μοιάζουν με προϊόντα του σουπερμάρκετ; Τι θέση θα μπορούσε να έχει το «λαϊκό» στο σύγχρονο θέατρο, όχι με όρους γραφικούς αλλά αμιγώς καλλιτεχνικούς; Πόσο πρωταγωνιστικός είναι ο ανθρώπινος παράγοντας στο τελικό προϊόν και τι χώρος «εκπροσώπησης» υπάρχει για το ατελές; Με τι κριτήρια «πουλάμε» και «αγοράζουμε» τέχνη;
Πολιτικά και κοινωνικά ερωτήματα δίνουν τη θέση τους σε συμβουλές για την καλύτερη πατάτα, άγαρμπα αστεία δίνουν τη θέση τους σε φιλοσοφία του δρόμου, ένα καφάσι κλημεντίνες ψάχνει αγοραστή, ένας θίασος παζαρεύει τον ατελή εαυτό του. Οι Κλημεντίνες χωρίς κουκούτσι είναι ένα ρέκβιεμ για τα τελευταία ίχνη μιας εποχής. Μια απόπειρα αναστοχασμού πάνω στις έννοιες της παραγωγής και της κατανάλωσης. Μια παράσταση που θέλει να βγει από τη γη κι ας έχει κουκούτσια.
Η ηθοποιός και σκηνοθέτις Νοεμή Βασιλειάδου ανήκει στη νέα γενιά του ελληνικού θεάτρου. Ως ηθοποιός μετρά ήδη σημαντικές συνεργασίες, ενώ η πρώτη της σκηνοθεσία, η devised θεατρική παράσταση Προσοχή: Εκτελούνται έργα, σε δική της δραματουργία, ήταν υποψήφια για το Βραβείο Επιτελεστικών Τεχνών από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών το 2024.
Σύλληψη – Σκηνοθεσία Νοεμή Βασιλειάδου • Δραματουργία Νοεμή Βασιλειάδου, Χάρις Σερδάρη • Κίνηση Αλέξανδρος Νούσκας Βαρελάς • Σκηνικά – Κοστούμια Δάφνη Αηδόνη • Σχεδιασμός ήχου – Μουσική σύνθεση Βασίλης Ζλατάνος • Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής – Μουσική σύνθεση Χρήστος Παπαδόπουλος • Σχεδιασμός φωτισμού Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Βοηθός σκηνοθέτιδας Αθηνά Παπαδάκη • Παραγωγή Εταιρεία Θεάτρου Τροχιές • Παίζουν (αλφαβητικά) Βασιλική Διαλυνά, Θανάσης Ζερίτης, Βασίλης Καραμπούλας, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Χάρις Σερδάρη, Μαρία Φιλίνη
Διάρκεια 90΄
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ – ΘΕΑΤΡΟ | ΚΥΚΛΟΣ ΡΙΖΕΣ
21 – 23 Ιουλίου / 21.00
24 Ιουλίου / 17.30
Κωσταντίνος Ντέλλας
Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα
Πώς συνδέεται το γυναικείο σώμα στην τρίτη ηλικία με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές; Τρεις άντρες ερμηνευτές αναλαμβάνουν να φέρουν επί σκηνής τρεις γυναικείες μορφές και μέσα από αυτές, το ίδιο το αφήγημα του γερασμένου γυναικείου σώματος, ατομικό και συλλογικό.
Με αφετηρία τη Θεσσαλία και την παράδοση που θέλει τις γυναίκες της περιοχής «μάγισσες» που έχουν κληρονομήσει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια, ειδικές στο «κατέβασμα», γνωστό και ως «άρμεγμα του φεγγαριού», αυτές οι τρεις μορφές θυμίζοντας άλλοτε ακίνδυνες γιαγιάδες, άλλοτε επικίνδυνες θεραπεύτριες, οικείες όσο και αρχετυπικές, μιλούν για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έπαθαν, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές κι αυτά που παραδίδουν στις επόμενες. Έχοντας επωμιστεί τον τριπλό ρόλο της εργάτριας, της νοικοκυράς και της μητέρας, συμβάλλοντας ενεργά στην οικονομική παραγωγή τόσο της οικογένειάς τους όσο και της κοινότητας, οι γυναίκες της Θεσσαλίας έμειναν για χρόνια αόρατες – ακόμα και για τους ερευνητές, που δεν θεωρούσαν αξιόπιστο και άξιο καταγραφής τον λόγο μιας γυναίκας για την ιστορία ενός τόπου.
Ξεκινώντας το ταξίδι της στην Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου τον Μάρτιο του 2023, η ερευνητική παράσταση Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα παίχτηκε στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για δύο συνεχείς σεζόν και περιόδευσε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας γνωρίζοντας μεγάλη ανταπόκριση. Αποτελεί work in progress πάνω στον διάλογο της παραστασιακής τέχνης με την κοινωνική ανθρωπολογία, με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις της τροφής και των λαϊκών μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Το παραστατικό κομμάτι εξελίσσεται και επαναπροσδιορίζεται, καθώς τροφοδοτείται από τον όγκο των συνεντεύξεων που υλοποιούνται παράλληλα με τις παραστάσεις. Το κοινό καλείται να συμμετάσχει στην έρευνα και, εφόσον το επιθυμεί, να συμβάλει στη συνέχιση της καταγραφής της προφορικής ιστορίας που έχει ήδη ξεκινήσει από την αρχή των παραστάσεων.
Έρευνα – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Ντέλλας • Ηχητικό περιβάλλον – Πρωτότυπη μουσική Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης • Επιμέλεια κίνησης Μαρίζα Τσίγκα • Κατασκευή μάσκας Μάρθα Φωκά • Επιμέλεια κοστουμιών Κωνσταντίνα Μαρδίκη • Βοηθός σκηνοθέτη Άρτεμις Λεπτοκαροπούλου • Φωτογραφίες και βίντεο προώθησης Χαράλαμπος Βλαχοδήμος, Ηλίας Λαχανάς • Μοντάζ Στυλιανός Βλαχοδήμος • Παίζουν Μιχάλης Αναγνώστου, Μανούσος Γεωργόπουλος, Πλάτωνας Γιώργος Περλέρος • Εκτέλεση παραγωγής Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο
Η κατασκευή των κοστουμιών είναι ευγενική χορηγία του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών.
Διάρκεια 90΄
