- Γράφει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΡΑΝΙΩΤΗ
Τι συμβαίνει μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης – με απλά λόγια Να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί μπροστά σε αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οι λαοί έχουν ευθύνη και χρέος να υψώνουν τη φωνή τους όταν οι πιο θεμελιώδεις αξίες της ζωής ποδοπατούνται.
Εδώ και αρκετές μέρες βλέπω στο διαδίκτυο εικόνες της Παλαιστίνιας γιατρού Dr. Αλάα Αλ-Νατζάρ, η οποία έχασε τα 9 από τα 10 παιδιά της από ισραηλινή επίθεση στη Γάζα. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τον πόνο αυτής της μάνας, που στέκεται όρθια μέσα σε αυτό το απόλυτο σκοτάδι του πόνου και της ασύλληπτης τραγωδίας.
Την ίδια στιγμή, μαθαίνουμε ότι η ανθρωπιστική βοήθεια μπλοκάρεται, με αποτέλεσμα χιλιάδες τραυματίες και άμαχοι –κυρίως μικρά παιδιά– να πεθαίνουν χωρίς φάρμακα, τρόφιμα, ρεύμα ή καθαρό νερό. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι αυτές οι πράξεις παραβιάζουν ανοιχτά όλες τις κόκκινες γραμμές που αφορούν την ανθρώπινη ζωή σε εμπόλεμη κατάσταση, αλλά και θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου (όπως η Σύμβαση της Γενεύης, το Καταστατικό της Ρώμης, και οι θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ). Πρόκειται για κάτι ασύλληπτα οδυνηρό, σκληρό και απάνθρωπο, ειδικά μέσα στα σημερινά δεδομένα του ανθρώπινου πολιτισμού, των αξιών και της εξέλιξης.
Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, αποφάσισα να ερευνήσω λιγο πιο βαθιά ωστε να κατανοησω το τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη. Το Ισραήλ και η Παλαιστίνη βρίσκονται σε σύγκρουση για τη γη και την κυριαρχία της περιοχής εδώ και πάνω από 70 χρόνια. Όλα ξεκίνησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολλοί Εβραίοι, κυνηγημένοι από το Ολοκαύτωμα, εγκαταστάθηκαν στη γη της Παλαιστίνης (τότε υπό βρετανική κατοχή). Το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ. Αυτό προκάλεσε μαζικό ξεριζωμό των Παλαιστινίων, που μέχρι τότε ζούσαν εκεί — περίπου 700.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν ή έφυγαν από τις πατρογονικές τους οικίες. Από τότε, η Γάζα και η Δυτική Όχθη ζουν κάτω από στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ, φτώχεια και βία.
Σήμερα, η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί: χιλιάδες άμαχοι σκοτώνονται, ενώ το Ισραήλ ισχυρίζεται πως χτυπά την ένοπλη οργάνωση Χαμάς – μια παλαιστινιακή οργάνωση που επιτέθηκε στο Ισραήλ, σκοτώνοντας και απάγοντας Ισραηλινούς. Από τον Οκτώβριο του 2023, η κατάσταση κλιμακώθηκε ραγδαία, με χιλιάδες νεκρούς Παλαιστίνιους, πολλοί εκ των οποίων είναι παιδιά, καθώς και με τεράστιες καταστροφές υποδομών (νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ.).
Το Ισραήλ δηλώνει ότι στοχεύει τη Χαμάς, αλλά οι απώλειες σε άμαχους είναι τρομακτικές. Πολλοί μιλούν πλέον ανοιχτά για γενοκτονία, κάτι που έχει προκαλέσει παγκόσμια οργή και έντονες διαμαρτυρίες. Το Ισραήλ ζητά ασφάλεια. Οι Παλαιστίνιοι ζητούν ελευθερία και το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια στη δική τους πατρίδα. Η Ευρώπη φαίνεται να κρατά διπλωματικές ισορροπίες και είναι διχασμένη: Άλλες χώρες στηρίζουν το παλαιστινιακό κράτος, άλλες το Ισραήλ – ενδεχομένως για οικονομικούς ή γεωπολιτικούς λόγους. Είναι, ωστόσο, αδιανόητο το γεγονός ότι ενώ σε αρκετά κράτη-μέλη επιτρέπονται μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης, σε 12 κράτη-μέλη έχουν απαγορευτεί πλήρως, παρότι όλα τα μέλη της Ε.Ε. διέπονται από κοινές δημοκρατικές αρχές και ελευθερίες.
Η Ε.Ε. φαίνεται να ζητά κατάπαυση πυρός και λύση δύο κρατών, χωρίς όμως να παίρνει ξεκάθαρη θέση απέναντι στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ. Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις και με τις δύο πλευρές. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση μας στηρίζει περισσότερο το Ισραήλ, κυρίως για γεωπολιτικούς λόγους (ενέργεια, άμυνα, τουρισμός). Η αντιπολίτευση, από την άλλη, δεν έχει επιδείξει ουσιαστική αντίδραση, γεγονός που προκαλεί απογοήτευση.
Η γενοκτονία της Παλαιστίνης μάς ξυπνά ιστορικές μνήμες: Τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπου χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν και εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες. Τα καμένα χωριά από τους ναζί κατακτητές, όπως τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, όπου ολόκληρες κοινότητες ξεκληρίστηκαν με αγριότητα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Κατοχής. Αυτές οι πληγές ανήκουν στη συλλογική μας μνήμη – και γι’ αυτό κανένας Έλληνας πολίτης και καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί ή να ξεχνά, όταν άλλοι λαοί ζουν σήμερα τον ίδιο πόνο.
Η ελληνική κοινωνία, σε μεγάλο της ποσοστό, δείχνει έντονη υποστήριξη προς τον παλαιστινιακό λαό. Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης και κατά της βίας. Όμως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας και να γίνουμε περισσότεροι. Ως Έλληνες πολίτες, μπορούμε και πρέπει:
Να απαιτήσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να καταδικάσει ρητά τη γενοκτονία και να διακόψει κάθε στήριξη ή συνεργασία με το Ισραήλ, όσο συνεχίζει να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο.
Να αξιοποιήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα της συμμετοχής, υποβάλλοντας αιτήματα και διαμαρτυρίες, συμμετέχοντας σε ψηφίσματα, ειρηνικές πορείες και εκδηλώσεις.
Να στηρίξουμε ανθρωπιστικές αποστολές που βοηθούν τους αμάχους της Γάζας.
Να μην ξεχνάμε ότι οι κυβερνήσεις αλλάζουν μόνο όταν οι λαοί απαιτούν αλλαγή.
Η σιωπή είναι συνενοχή. Η αδιαφορία τρέφει το έγκλημα.
Η βία κατά αμάχων δεν δικαιολογείται. Καμία ζωή δεν αξίζει λιγότερο από μια άλλη.
Χρειάζεται άμεση κατάπαυση του πυρός, ελεύθερη ανθρωπιστική πρόσβαση και μια δίκαιη λύση για να συνυπάρξουν τα δύο κράτη ειρηνικά.
Αυτό που συμβαίνει δεν είναι απλώς πόλεμος. Είναι ανθρώπινη τραγωδία.
Και δεν πρέπει να την αφήσουμε να συνεχίζεται στο όνομά μας – αν εξακολουθούμε να θέλουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε και να λεγόμαστε Άνθρωποι.
Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτού του κειμένου δεν έχει καμία πολιτική σκοπιμότητα. Γράφτηκε αποκλειστικά για λόγους ανθρωπιστικής αφύπνισης και συνείδησης, με γνώμονα ότι η ανθρωπιά δεν έχει σύνορα, κόμματα ή συμφέροντα — έχει μόνο φωνή και καρδιά .
