Πληροφορίες του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής επιμένουν ότι ο Αλ. Τσίπρας έχει αποφασίσει μεν την επιστροφή του, αλλά τηρώντας τις συστάσεις της γαλλικής εταιρίας που τον συμβουλεύει και έχει αναλάβει το rebranding του. Να το κάνει χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς στελέχη με τα οποία κυβέρνησε την περίοδο 2015-2019 και να ξεκινήσει επισήμως την προσπάθειά του μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Ανεπάρκεια
Η συνεχιζόμενη αδυναμία των κομμάτων της Κεντροαριστεράς να καταστούν διεκδικητές της εξουσίας και η αδημονία οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων, που έχουν λόγους να πέσει η σημερινή κυβέρνηση, συντηρούν τη συζήτηση για την επιστροφή Τσίπρα, αλλά τα δεδομένα δεν είναι ευνοϊκά για τον τέως πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τις μετρήσεις (τελευταία που έθεσε σχετικό ερώτημα η GPO), ο Αλ. Τσίπρας έχει διείσδυση στα όμορα κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ και στα νεότερα ηλικιακά κοινά, αλλά στην καίρια ερώτηση μόλις το 17% δηλώνει ότι θα ψήφιζε ένα νέο κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, με το συντριπτικό 82% να απαντά αρνητικά.
Ο Αλ. Τσίπρας φέρεται αποφασισμένος να παίξει το επόμενο χαρτί του σε ευνοϊκές συνθήκες και όχι επειδή η αντιπολίτευση αδυνατεί να διεκδικήσει εξουσία ή κάποιοι επιχειρηματίες και εκδότες τον πιέζουν, λόγω έλλειψης αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Φέρεται, λοιπόν, να επιλέγει την περίοδο μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές, όπου:
- Πρώτον, ο διαφαινόμενος νικητής είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά θα βρίσκεται στην τρίτη πρωθυπουργική θητεία του.
- Δεύτερον, με νωπή τη λαϊκή εντολή, οι αντιδράσεις εναντίον του από τα κόμματα της Κεντροαριστεράς θα είναι ηπιότερες και λιγότερο υπολογίσιμες από τις προεκλογικές, πολλώ δε μάλλον εάν δεν έχουν καταφέρει να αλλάξουν τους σημερινούς συσχετισμούς.
Λέγεται, επίσης, ότι ο ίδιος ναι μεν έχει την πρόθεση, την έχει γνωστοποιήσει στους συνομιλητές του και την προωθεί σταδιακά με όρους πολιτικής επικοινωνίας, αλλά θα λάβει τις τελικές του αποφάσεις, εφόσον φανεί ότι έχει βλέψεις για να επαναδιεκδικήσει την εξουσία με σοβαρές αξιώσεις και όχι για να πάρει ένα ποσοστό αντίστοιχο με αυτό που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αποφάσισε να παραιτηθεί, δηλαδή κάτω από το 20%.
Και αυτός είναι ο λόγος που «χτίζει» αργά το νέο του προφίλ, με σαφείς και μεγάλες αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρεμβάσεις μέσω του Ινστιτούτου για τα «μεγάλα θέματα», επαφές του με τη διεθνή σκηνή, ακόμα και τη συγγραφή βιβλίου, το οποίο, όπως αφήνει ο ίδιος να διαρρεύσει, θα έχει ισχυρούς τόνους αυτοκριτικής για θέματα τα οποία μέχρι σήμερα κατηγορείται ότι δεν έχει αναλάβει ευθύνη. Ιδωμεν…
Προσώρας, φέρεται να ρίχνει το βάρος στη συγγραφή αυτού του βιβλίου, αλλά και στη λειτουργία του Ινστιτούτου του, του οποίου αναμένεται να ανακοινωθεί το Διοικητικό Συμβούλιο.
Αλέξης Τσίπρας: Το παρασκήνιο της επιστροφής
Ολη αυτή η ιστορία, πάντως, δεν καταναλώνει τόσο μελάνι καθημερινά για το τίποτα. Ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχουν πείσει τα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα που θέλουν να βάλουν τέλος στην πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη ότι αξίζουν τη στήριξή τους. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο επιχειρηματίες και εκδότες συνεχίζουν να πιέζουν τον Τσίπρα.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός που έκανε ό,τι έκανε από το 2015 έως το 2019 και έχασε σε πέντε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη από το 2019 έως το 2023, προβάλλεται από συγκεκριμένα ΜΜΕ ως ο ηγέτης που «δεν ήξερε, αλλά έμαθε» και τώρα έχει τις ικανότητες.
Είναι τα ίδια οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα που… έσπειραν στην ελληνική κοινή γνώμη τα αστήρικτα σενάρια συνωμοσίας για την εθνική τραγωδία των Τεμπών, εργαλειοποιώντας τον θάνατο 57 ανθρώπων, για να πλήξουν την κυβέρνηση, να επιβάλουν πολιτική αστάθεια και να τη ρίξουν.
Και ναι μεν κατάφεραν για αρκετό καιρό να θέσουν την κυβέρνηση σε πολιτική ομηρία και να μειωθούν οι δημοσκοπικές επιδόσεις της, αλλά δεν κατάφεραν τον σκοπό τους, τον οποίο, όμως, δεν έχουν εγκαταλείψει.
Αναζητούν επιμόνως το «αντίπαλον δέος» του Κυριάκου Μητσοτάκη και επειδή ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης ούτε ο Σωκράτης Φάμελλος, αλλά ούτε και ο Στέφανος Κασσελάκης με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου έδειξαν να μπορούν, ανακαλείται από την πολιτική αποστρατεία ο Αλέξης Τσίπρας.
Η «ΤΡΥΠΑ» ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ
«Βαρίδι» το παρελθόν, ερώτημα η υποδοχή που θα του επιφυλάξουν
Πολλοί απόρησαν επειδή ΜΜΕ που άλλοτε ειρωνεύονταν και έφτασαν στο σημείο να… ξεφτιλίζουν τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό ή αργότερα ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τώρα δίνουν περισσή σημασία στο «πολιτικό μανιφέστο του» και γράφουν σελίδες επί σελίδων αναλύσεις γιατί χρησιμοποίησε τον όρο «δημοκρατικό καπιταλισμό», από πού προέρχεται, τι συμβολίζει, ποιο είναι το μήνυμά του στην ελληνική κοινωνία κ.λπ.
Η υπερτιμημένη επιρροή των ΜΜΕ στην Ελλάδα κοντεύει να σπάσει τα κοντέρ, για έναν πολιτικό ο οποίος εξ ανάγκης εμφανίζεται ως κάτι άλλο από αυτό που συνεχίζει να είναι: Ενας λαϊκιστής που έχει επιρροή και στον αριστερό και στον δεξιό λαϊκισμό, που «ανακαλύπτει» εχθρούς για να αναμετρηθεί (δήθεν) μαζί τους. Το 2011 και το 2012 ήταν η «νομενκλατούρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των δανειστών», σήμερα είναι «η ολιγαρχία, η πλουτοκρατία, η κλεπτοκρατία».
Είναι περισσότερο σαφές, όχι μόνο στους επαγγελματίες της πολιτικής επικοινωνίας αλλά και στους απλούς πολίτες, ότι ο κ. Τσίπρας υλοποιεί ήδη το σχέδιο της επιστροφής του στην ελληνική πολιτική σκηνή, ελπίζοντας ότι οι προσδοκίες του τη στιγμή της κρίσιμης απόφασης των ανακοινώσεων του νέου κόμματος δεν θα διαψευστούν.
Δύο παράμετροι
Το σχέδιο, όμως, έχει μία «τρύπα» και μία μεταβλητή, που έχουν ήδη λάβει υπ’ όψιν τους οι επαγγελματίες του πολιτικού μάρκετινγκ που τον συμβουλεύουν.
Η «τρύπα» είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και το παρελθόν του, σε μία περίοδο που η Ελλάδα έχει βρει τον βηματισμό της, δεν είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και οι πηγές της αβεβαιότητας βρίσκονται εκτός των ορίων της.
Η μεταβλητή είναι η υποδοχή που ο ίδιος θα έχει την κρίσιμη ώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του, τον ίδιο τον κόσμο της Κεντροαριστεράς. Τι θα κάνει ο Σωκράτης Φάμελλος; Τι θα κάνουν ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παππάς; Τι θα κάνουν αυτοί που προετοιμάζονται να τον στηρίξουν όταν τους πει «ελάτε, αλλά δεν πρέπει να φαίνεστε»; Τι θα κάνει ο μη υπολογίσιμος από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα Νίκος Ανδρουλάκης; Τι θα κάνει ο Παύλος Γερουλάνος ή ο Χάρης Δούκας, τους οποίους θεωρεί φιλικά διακείμενους απέναντί του; Τι θα κάνει ο κόσμος της Κεντροαριστεράς; Μέσα αλλά, κυρίως, έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ; Τον περιμένουν όλοι αυτοί ως «σωτήρα», όπως κάποιοι του λένε;
