Πώς να αποκτήσει μία βαθύτερη αντίληψη του εαυτού της και να αντλήσει τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων της κάθε ηλικίας, να κατανοήσει αυτά που της φαίνονται ανεξήγητα, όπως τις συναισθηματικές της κρίσεις, τις ψυχολογικές της εξάρσεις, αλλά και τα κοινωνικά διλήμματα που τη φέρνουν σε αδιέξοδο. Σε γενικές γραμμές καθετί που σκιαγραφεί το διάβα της από αυτή τη ζωή. Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να βρει η κάθε γυναίκα τους δικούς της τρόπους εκτίμησης της εξωτερικής της εμφάνισης και της εσωτερικότητάς της, ώστε να αισθανθεί υγιής, ικανοποιημένη, χρήσιμη και ολοκληρωμένη. Να αντλήσει δύναμη από την ωριμότητα της, για να απολαύσει και να εξυπηρετήσει τους προσωπικούς της στόχους στις διάφορες φάσεις της ζωής της. Μια πνοή αισιοδοξίας για να αντιμετωπίσει η κάθε γυναίκα το μέλλον της ενεργητικά» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Η δυστυχισμένη γυναίκα:
Η μέση ηλικία είναι ένα μεταβατικό στάδιο στη ζωή της γυναίκας σε πολλούς τομείς. Κατά τη δεκαετία των 50 υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός γυναικών που υποφέρει από το σύνδρομο της άδειας φωλιάς, από έναν καταπιεστικό γάμο ή από τον φόβο των γηρατειών.
Οι περισσότερες δυστυχισμένες γυναίκες πάνω από τα 50 επιθυμούν να κάνουν μια αλλαγή και να βγουν από το τέλμα της ζωής που βιώνουν, αλλά αισθάνονται παγιδευμένες εξαιτίας της πιθανής οικονομικής αστάθειας της οικογένειας ή είναι απορροφημένες από τα οικογενειακή προβλήματα και δε βλέπουν ούτε προοπτική ούτε μέλλον. Συχνά, νιώθουν πόνο και σύγχυση, δεν υπάρχει επιθυμία ή συγκίνηση, γίνονται έρμαια της αποθάρρυνσης και εγκαταλείπουν την αναζήτηση ενός καινούργιου δρόμου. Φοβούνται την αλλαγή, αγνοούν τις προσταγές της Φύσης και προδίδουν τον εαυτό τους.
Αρνούνται να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους, σαν να μην έχουν κι αυτές το δικαίωμα να περάσουν ικανοποιητικά από αυτό το στάδιο της ζωής. Περιμένουν παθητικά μήπως κάποιος από το περιβάλλον τους αναγνωρίσει τις πιθανές ανάγκες τους και τις βοηθήσει. Με αποτέλεσμα, όταν τα παιδιά εγκαταλείψουν την οικογενειακή εστία και ο σύζυγος συνταξιοδοτηθεί αισθάνονται μοναξιά, γίνονται παχύσαρκες, υποφέρουν από αδικαιολόγητη κούραση, ναυτία, πονοκεφάλους, αϋπνίες και άγχος. Ο κόσμος της φαίνεται απειλητικός, γίνεται λιπόψυχη και επιλέγει την απατηλή ασφάλεια μιας ζωής στερημένης από προκλήσεις» (σελ. 86-87).
Οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή δημιουργούν μεγάλο συναισθηματικό και σωματικό στρες.
«Η Virginia Satir υποστήριξε ότι κάθε άνθρωπος από τη Φύση έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα και κάθε αλλαγή. Ο τρόπος αντιμετώπισης εξαρτάται από τη μοναδικότητα του χαρακτήρα του, τους μηχανισμούς που του έχουν διδάξει οι εμπειρίες, τη διάθεση να τολμήσει και την υποστήριξη και αποδοχή που δέχεται από το περιβάλλον του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην μπορεί να κάνει περισσότερα από όσα πιστεύει ότι μπορεί» (σελ. 87-88).
Πηγή: Καλλιέρου- Ξυλά Λιάνα. 2004. Η γυναίκα μετά τα 40. Εκδόσεις Καστανιώτη.
Posted by Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc
