«Χρησιμοποιώντας μια πληθώρα παραδειγμάτων, η Τυραννία της Στιγμής ρίχνει μια ψυχρή, διαγνωστική ματιά σε αυτούς τους καιρούς της βιασύνης. Δείχνει πως φαινόμενα όπως οι ‘’σαπουνόπερες’’, η αλληλογραφία, οι νεανικές κουλτούρες, η διαφήμιση και η ευέλικτη εργασία διακατέχονται από την ίδια λογική, που βασίζεται στην τεχνολογία της πληροφορίας, όπως και τον τρόπο με τον οποίο εντάσσονται στην ιστορία της σύγχρονης κοινωνίας. Ταυτοχρόνως, δείχνει τις βαθιές αντιφάσεις που διαπερνούν την τεχνολογικοκρατούμενη σύγχρονη κοινωνία.
Ποιος θα το περίμενε ότι τα εργαλεία εξοικονόμησης χρόνου όπως το φίλοφαξ, το e-mail, και το κινητό τηλέφωνο θα κατέληγαν να περιορίζουν τον διαθέσιμο χρόνο περισσότερο από ποτέ; Αφότου θεωρητικά είμαστε καλωδιωμένοι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, πρέπει να αγωνιστούμε για το δικαίωμα να μην είμαστε διαθέσιμοι, για το δικαίωμα να ζούμε και να σκεπτόμαστε πιο αργά.
Ο Eriksen θεωρεί ως κύρια αιτία του προβλήματος την συνεχή επέκταση όσων έχουν να κάνουν με την επικοινωνία με την επικοινωνία, από τις ιστοσελίδες μέχρι το μποτιλιάρισμα στους αεροδιάδρομους. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό, καθώς η ζωή στις δυτικές κοινωνίες να κερματιστεί σε ασύνδετα και ασυνάρτητα κομμάτια» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Μοιάζουμε να έχουμε σκλαβωθεί ασυναίσθητα από την ίδια την τεχνολογία που μας υποσχέθηκε την απελευθέρωση. Είναι αλήθεια ότι η πληροφοριακή επανάσταση προσέφερε στον καθένα πολλαπλές δυνατότητες πρόσβασης στην πληροφορία, επηρεάζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε παγκόσμια κλίμακα. Απολαμβάνουμε μια διαθεσιμότητα πληροφοριών που ήταν ασύλληπτη πριν από μια γενιά. Κι όμως, η απίστευτη αυτή ποικιλία της διαθέσιμης πληροφορίας δεν κατέληξε σε έναν καλύτερα πληροφορημένο κόσμο, αλλά στο τελείως αντίθετο, αφού γέννησε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση» (σελ. 17).
«Η προσδοκία να είναι κανείς διαθέσιμος οποιαδήποτε στιγμή, ως εν δυνάμει εργαζόμενος, συνιστά μια από τις σημαντικότερες διαστάσεις της νέας εργασίας. Η πλήρης διαθεσιμότητα είναι μεταδοτική» (σελ. 189).
«Η έξωθεν παγίδευση της σύγχρονης οικογενειακής ζωής σε αυτό το πλαίσιο αποτελεί έκφανση της λογικής της στιγμής, η οποία βρίσκεται σε απόλυτη διάσταση προς τη λογική της οικογένειας. Η οικογενειακή ζωή δεν έχει εντατικοποιηθεί ιδιαίτερα ούτε ως προς την εργασία, ούτε ως προς το κεφάλαιο, έχει όμως εντατικοποιηθεί εξαιρετικά ως προς τον χρόνο. Η παρωδία της όλης υπόθεσης είναι εκείνο το φαινόμενο που ονομάζεται ‘’ποιοτικός χρόνος’’ με τα παιδιά, όπου ο πολυάσχολος πατέρας ή η πολυάσχολη μητέρα απολαμβάνει δεκαπέντε λεπτά εξόχως ποιοτικού χρόνου με τα παιδιά κάθε βράδυ, όταν αυτά πηγαίνουν για ύπνο» (σελ. 196).
Πηγή: Thomas Hylland Eriksen. 2005. Η τυραννία της στιγμής. Γρήγορος και αργός χρόνος στην εποχή της πληροφορίας. Εκδόσεις Σαββάλα.
Posted by Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc
