Απόδοση: Νίκος Σπάνιας (1923-1990)
Χορευτική εικόνα
για τον γάμο στην Κανά της Γαλιλαίας
Με σκούρα μάτια,
γυναίκα εσύ των ονείρων μου,
με σαντάλια φιλντισένια,
σαν και σε καμιά,
μες στις χορεύτριες, καμιά
με γοργά πόδια.
Δε σ’ έχω βρει μες στις σκηνές,
στη ραγισμένη νύχτα.
Δε σ’ έχω βρει στου πηγαδιού το φιλιατρό
ανάμεσα στις άλλες με τις υδρίες.
Τα μπράτσα σου
κορμός ολόδροσος κάτω απ’ το φλούδι
το πρόσωπό σου ποταμός με φώτα.
Άσπροι σαν τ’ αμύγδαλο οι ώμοι σοι,
σα φρέσκα αμύγδαλα ξεφλουδισμένα.
Δε σε φρουρούν ευνούχοι,
μήτε κάγκελα από χαλκό.
Λαζούρι επίχρυσο κι ασήμι
εκεί όπου αναπαύεσαι.
Καστανό χρυσόκλαβο χιτώνα
έχεις τυλιγμένο το κορμί σου
ω Ναθάτ-Ικαναία, δένδρον παρά ποταμόν.
Καθώς ρυάκι ανάμεσα στα βρύα είναι τα χέρια σου επάνω μου,
τα δάχτυλά σου κρυστάλλινο ρέμα.
Λευκές σα βότσαλα οι θεραπαινίδες σου
η μουσική τους σε περιβάλλει.
Σαν και σε καμιά,
μες στις χορεύτριες, καμιά
με γοργά πόδια.
- Πρώτη δημοσίευση: “Τα Νέα Ελληνικά”. Λογοτεχνικό περιοδικό Ηρ. & Ρ. Αποστολίδη. Τόμος Α΄, τεύχος 4, Απρίλιος 1952
