Ο Γεώργιος Κανδύλης (1911-1995) ήταν αρχιτέκτονας, μηχανικός και πολεοδόμος. Ήταν ο πρώτος γενικός διευθυντής και θεμελιωτής της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου. Ο Γεώργιος γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1911 στο Μπακού της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, πρωτεύουσα του σημερινού Αζερμπαϊτζάν.
Ο πατέρας του ήταν ποντιακής καταγωγής από την Τραπεζούντα και η μητέρα του από τη Χίο. Σαν παιδί έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση, γεγονός που σημάδεψε τον ίδιο και την οικογένειά του, αφού ο πατέρας του φυλακίστηκε, η μητέρα του αρρώστησε βαριά και ο μικρός αδερφός του πέθανε. Σε εφηβική ηλικία έρχεται στην Ελλάδα με την οικογένειά του όπου μαθαίνει, την ελληνική γλώσσα και παίρνει την ελληνική υπηκοότητα. Αποφοιτά από το 3ο γυμνάσιο Κολωνακίου.
Τον Οκτώβρη του 1940 καλείται να πολεμήσει στο αλβανικό μέτωπο, ζώντας για ακόμα μια φορά τη φρίκη του πολέμου.
Την περίοδο 1931-1936, φοιτά στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ με καθηγητές, μεταξύ άλλων, τους Αναστάσιο Ορλάνδο και Δημήτρη Πικιώνη. Ως φοιτητής, βλέπει την ιστορία να γράφεται, ζώντας από κοντά τη λήξη του 4ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής (4ο CIAM) και της «Χάρτας των Αθηνών», που πραγματοποιήθηκε στον χώρο του Πολυτεχνείου. Στα χρόνια που ακολουθούν, τη λήξη των σπουδών του ανοίγει αρχιτεκτονικό γραφείο στην Πλατεία Ομονοίας, ενώ παράλληλα εργάζεται σαν βοηθός του Ιωάννη Δεσποτόπουλου στο Ε.Μ.Π.
Επαγγελματική & ακαδημαϊκή σταδιοδρομία
Το 1945 μετακομίζει στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης και σύντομα πιάνει δουλειά στο γραφείο του Λε Κορμπιζιέ, ο οποίος του αναθέτει τη διεύθυνση της ASCORAL (Ένωση Κατασκευαστών για την Αρχιτεκτονική Καινοτομία). Συμμετέχει, επίσης, στο σχεδιασμό της Unité d’Habitation της Μασσαλίας (1945-1952).
Κατά το 1951-1952, σε συνεργασία με τους Σαντράχ Γουντς και Ανρί Πιότ ηγείται της εταιρίας Atbat-Afrique με έδρα την Ταγγέρη και αποκτά παγκόσμια φήμη, σχεδιάζοντας τις συλλογικές κατοικίες Sémiramis και Nids d’abeille στην Καζαμπλάνκα.
Το 1953, στα πλαίσια της διοργάνωσης του 9ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής, ο Γεώργιος Κανδύλης, μαζί με τους Τζάαπ Μπακέμα, Τζιανκάρλο ντε Κάρλο, Άλντο βαν Έικ, Άλισον και Πίτερ Σμίθσον, και Σαντράχ Γουντς, ιδρύει την Team X, ομάδα της οποίας η δράση θέλησε να διαδεχθεί τον θεσμό των Παγκοσμίων Συνεδρίων μετά τη λήξη διεξαγωγής τους το 1959.
Το 1954, σε συνεργασία με τους Αλέξις Γιόσιτς και Σαντράχ Γουντς, ανοίγει γραφείο στο Παρίσι. Σύντομα, κερδίζουν το διαγωνισμό “Operation Million”, χάρη στον οποίο το γραφείο τους αποκτά αναγνώριση και πελατεία. Για τα επόμενα 15 περίπου χρόνια πρωτοστατούν στα αρχιτεκτονικά δρώμενα της Γαλλίας με έργα όπως η νέα πόλη Μιράιγ στην Τουλούζη (1961-1971) και η επέκταση της πόλης Μπανιόλ-συρ-Σεζ (1956-1961).
Το 1965, επιλέγεται από τους φοιτητές της Ανωτάτης Εθνικής Σχολής Καλών Τεχνών των Παρισίων και διορίζεται καθηγητής στη σχολή τους, στην οποία συνέχισε να διδάσκει και μετά τα γεγονότα του Μάη του 1968, ενώ οι υπόλοιποι καθηγητές διώχθηκαν. Ήταν ο πρώτος αλλοδαπός καθηγητής και ο μόνος που δεν είχε αποφοιτήσει από την εν λόγω σχολή. Παράλληλα, δίνει διαλέξεις και σε άλλα πανεπιστήμια της Γαλλίας και της Ευρώπης.
Το 1969, η συνεργασία με τους Γιόσιτς και Γουντς διαλύεται και ο Κανδύλης συνεχίζει να εργάζεται σαν ανεξάρτητος, πλέον, αρχιτέκτονας στη Γαλλία, σχεδιάζοντας αξιοσημείωτα έργα, όπως τα τουριστικά θέρετρα Port-Leucate και Port-Barcarès στην περιοχή των Πυρηναίων (1964-1972) και την Αρχιτεκτονική Σχολή της Τουλούζης (1970).
Το 1979, ορίζεται μέλος του Ανώτατου Πολιτιστικού Συμβουλίου της γαλλικής κυβέρνησης.
Στην Ελλάδα, δούλεψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σαν επικεφαλής της Επιτελικής Ομάδας του Φακέλου “Αθήνα 1996”, την υποψηφιότητα, δηλαδή, της Αθήνας για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996. Στις ιδέες και το έργο για την υποψηφιότητα αυτή βασίστηκε ο Φάκελος “Αθήνα 2004” και η επιτυχία ανάληψης των αγώνων αφιερώθηκε στη μνήμη του.[9]
Απεβίωσε στις 10 Μαΐου 1995 στο Παρίσι.
Αρχιτεκτονικό γραφείο Candilis-Josic-Woods
- 1955: πόλη “Le village” στο Persan (Val-d’Oise)
- 1956-1961 : επέκταση της πόλης Bagnols-sur-Cèze (Gard)
- 1956-1962 : συνοικισμός Emmaüs στο Cité de l’étoile στο Bobigny (735 κατοικίες)
- 1957 : συνοικισμός Emmaüs στην πόλη Pierre-Montillet στο Blanc-Mesnil (Seine-Saint-Denis)
- 1957-1960 συγκρότημα κατοικιών και στεγασμένη αγορά στο Bois-Colombes (Hauts-de-Seine)
- 1957: συνοικισμός Emmaüs στην κοινότητα Aulnay-sous-Bois (Seine-Saint-Denis) (250 κατοικίες)
- 1958-1962 : ‘’πύργοι’’ κατοικιών στις οδούς Gabriel-Péri και Célestin-Alphonso στο Ivry-sur-Seine (Val-de-Marne)
- 1959 : πολυκατοικίες στην οδό Léon-Martine στο Châtenay-Malabry (Hauts-de-Seine)
- 1959-1962 : συγκρότημα κατοικιών “La Viste” στη Μασσαλία (1000 διαμερίσματα)
- 1959-1962 : πολυκατοικία πολυτελείας “Résidence Vaugirard Mathurin Régnier”, στην οδό Vaugirard και Mathurin Régnier, στο 15ο διαμέρισμα στο Παρίσι
- 1961 : συγκρότημα κατοικιών “Cité du Soleil” στο Avignon
- 1961-1966 : Σχεδιασμός της ζώνης αστικής ανάπτυξης της περιοχής Mirail στην Toulouse
- 1961 : σχεδιασμός οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής Les Mûriers στο Manosque (Alpes-de-Haute-Provence),στα πλαίσια του προγράμματος “Patrimoine du XXe siècle”
- 1961-1962 : γαλλικό δημοτικό σχολείο στη Γενεύη
- 1962 : θέρετρο χειμερινών σπορ στο Saint-Martin-de-Belleville (Savoie)
- 1964 : Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Saint-Julien-l’Ars (Vienne)
- 1964 : συγκρότημα κατοικιών “Le Clos d’Orville” στην πόλη Nîmes
- 1965 : βιομηχανική περιοχή Les Bruyères στο Sèvres (Hauts-de-Seine)
- 1967-1975 : Πανεπιστήμιο Toulouse II στην περιοχή Mirail
- 1969 : Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου
Προσωπικές δουλειές
- 1964-1972 : τουριστικά θέρετρα στο Port-Leucate και στο Port-Barcarès (Aude et Pyrénées-Orientales)
- 1970 : Αρχιτεκτονική Σχολή στην Toulouse
- 1970 : περιοχή Rû de Vaux στην Ezanville (Val-d’Oise)
- 1972 : τουριστικό θέρετρο Parc Massolin στο Roquebrune-Cap-Martin (Alpes-Maritimes)
- 1975 : συγκρότημα κατοικιών “Résidence de France” στη Havre [1]
Βιβλιογραφία
- Κανδύλης Γεώργιος, Ζωή και Έργο, Αθήνα, Ερμής, 1985
- Candilis George, Bâtir la vie, Paris, Stock, 1977
- Candilis-Josic-Woods: Une décennie d’architecture et d’urbanisme, Stuttgart, Krämer, 1968
