- Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΙΓΓΛΕΣΗΣ
Η προληπτική επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν, που εκδηλώθηκε την περασμένη Παρασκευή 13 Ιουνίου, ήταν μια άριστα σχεδιασμένη επιχείρηση. Ισραηλινοί πράκτορες της Μοσάντ και ειδικές δυνάμεις εντός του ιρανικού εδάφους εξουδετέρωσαν με drones, μεγάλο μέρος, των ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης και σκότωσαν τους επικεφαλής των αεροδιαστημικών και των πυραυλικών δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης καθώς και ορισμένους από τους κορυφαίους επιστήμονες του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Στη συνέχεια ακολούθησε επίθεση περίπου 200 μαχητικών της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας που, χωρίς ουσιαστική αντίδραση της αντιαεροπορικής άμυνας, έπληξαν πυρηνικές εγκαταστάσεις και βάσεις των πυραυλικών όπλων του Ιράν. Την επομένη, το Ιράν απάντησε με την εκτόξευση δεκάδων βαλλιστικών πυραύλων στο ισραηλινό έδαφος.
Ο αιφνιδιασμός του Ισραήλ φαίνεται ότι πέτυχε, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο νέος αυτός πολεμικός γύρος θα διαρκέσει αρκετό χρόνο μέχρις ότου είτε οι εκατέρωθεν στόχοι είτε τα διαθέσιμα πυρομαχικά εξαντληθούν. Το τελευταίο ισχύει για το Ιράν και την ικανότητά του στην παραγωγή βαλλιστικών πυραύλων. Έχουμε έναν πόλεμο που οι αντίπαλοι, οι οποίοι δεν έχουν κοινά σύνορα, χρησιμοποιούν διαφορετικά όπλα. Το Ισραήλ τις αποτελεσματικές μυστικές υπηρεσίες του και την πανίσχυρη αεροπορία του και το Ιράν το πυραυλικό δυναμικό του.
Το καίριο ερώτημα είναι γιατί τώρα το Ισραήλ εξαπέλυσε το προληπτικό κτύπημα;
Το Ιράν
Μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979 που ανέτρεψε το καθεστώς του Σάχη και μετά τον αιματηρό οκταετή πόλεμο με το Ιράκ (1980-1988) το νέο καθεστώς του Ιράν αντιλήφθηκε ότι, απέναντι στην εχθρότητα της Δύσης και του Ισραήλ, χρειαζόταν συμμάχους για να μπορέσει να επιβιώσει. Έτσι, άρχισε προοδευτικά να κτίζει μια νέα Περσική Αυτοκρατορία. Συγκολλητική ουσία αποτέλεσε το σιιτικό Ισλάμ και ιδεολογικό πρόταγμα η υπεράσπιση των Παλαιστινίων και η καταστροφή του ισραηλινού κράτους.
Την τελευταία δεκαετία είχε πετύχει τη δημιουργία του αποκαλούμενου «Άξονα της Αντίστασης» που περιελάμβανε τη Συρία υπό το προηγούμενο καθεστώς Άσαντ, τη σιιτική Χεσμπολάχ στο Λίβανο, διάφορες σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ, τη Χαμάς στη Γάζα και τους σιίτες Χούθι της Υεμένης. Όλα αυτά, καθεστώτα και οργανώσεις χρηματοδοτούντο και εξοπλίζονταν από την Τεχεράνη.
Μετά την επίθεση της Χαμάς, την 7η Οκτωβρίου 2023, στο νότιο Ισραήλ ο «Άξονας της Αντίστασης» άρχισε να αποσυντίθεται. Η ισραηλινή πολεμική μηχανή εκτός της Χαμάς κτύπησε τη Χεσμπολάχ, σκότωσε την ηγεσία της και εξουδετέρωσε το ισχυρό πυραυλικό δυναμικό της. Μετά ακολούθησε η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Το Ιράν έχασε τους συμμάχους-πληρεξουσίους του και κατά συνέπεια αποδυναμώθηκε. Ήταν η στιγμή που μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο αντίπαλός του..
Το Ισραήλ
Το ισραηλινό κράτος, από τη στιγμή της ίδρυσής του, διεξήγαγε τρεις πολέμους με τα γειτονικά του αραβικά κράτη και πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά παλαιστινιακών οργανώσεων στο Λίβανο. Για το Ισραήλ είναι υπαρξιακό πρόβλημα να μην υπάρξει μια μουσουλμανική ηγεμονική δύναμη και ιδιαίτερα πυρηνική, στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Τώρα με την αποδυνάμωση του Ιράν θεώρησε ότι υπάρχει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» για να καταφέρει μια στρατηγική ήττα στον αντίπαλό του.
Για να το καταφέρει αυτό, όμως, θα πρέπει να πετύχει αλλαγή του θεοκρατικού καθεστώτος που προέκυψε από την Ισλαμική Επανάσταση. Προσώρας, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο γιατί κατά τη διάρκεια ενός πολέμου οι λαοί συσπειρώνονται γύρω από την ηγεσία τους για την αντιμετώπιση του εχθρού. Μόνο αν υπάρξει μια μακρά περίοδος ανακωχής, το ιρανικό καθεστώς θα μπορεί να αμφισβητηθεί εκ των έσω. Γι’ αυτό καμιά από τις δύο πλευρές δεν έχει συμφέρον να σταματήσουν σύντομα οι πολεμικές επιχειρήσεις.
Το Ισραήλ θα είχε επίσης κάθε συμφέρον να παρασύρει το Ιράν σε ενέργειες, όπως π.χ. το κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ, που θα προκαλούσαν την επέμβαση και άλλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ κλπ) στο πλευρό του. Το κτύπημα στο κοίτασμα φυσικού αερίου «South Pars» στον Κόλπο είναι ενδεικτικό των ισραηλινών στοχεύσεων.
Πέρα από τους στρατηγικούς σχεδιασμούς, όμως, είναι η «ομίχλη του πολέμου» που θα καθορίσει την πορεία των πραγμάτων.
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
