ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…κι έγιν’ η νύχτα Θάνατος
Νοέμβρης μήνας Δεκα-Εφτά, χρονιά Εβδομηντα-Τρία
Σάββατο ξημερώματα κι η ώρα ήταν Μία`
μπρος απ’ την Πύλη στήθηκαν τα ερπυστριοφόρα`
παιδιά και νιάτα άγουρα γεμάτα ορμή και φόρα
φώναζαν απ’ τα κάγκελα «Αδέρφια μας φαντάροι»
και οι ριπές τα γάζωναν μες στο σκοτάδι «φάροι»`
το ουρλιαχτό στα ερτζιανά «Αδέρφια μη βαράτε»
να εξορκίσει το κακό που άρχισε να βρυχάται`
ύστερα πήρε «εντολή» το τανκς να μπει απ’ την Πύλη
κι έγιν’ η νύχτα Θάνατος της Κόλασης η σμίλη!…
Της νιότης τριαντάφυλλα – αγόρια και κορίτσια
διεκδικούσαν γνώσης φως και μάθησης «οφίτσια»
στης Λευτεριάς τα βήματα κι αυτά να περπατάνε
δίκαια, δημοκρατικά στο μέλλον να τραβάνε`
να χαίρονται με τον Λαό γνήσια Δικαιοσύνη
να φύγουν οι δικτάτορες – του τόπου η αισχύνη`
και δεν τα όριζε κανείς, μονάχα η ψυχή τους
το όραμα κι η πίστη τους και η συνείδησή τους
πως θα ’ρχονταν καλύτερες ημέρες μόνον όταν
κανένας τους τον θάνατο στ’ αλήθεια δεν φοβόταν!…
*
Πενήντα χρόνια πέρασαν – γιορτές και πανηγύρια
γίναν οι «πρωταγωνιστές» με φράγκα από… μπατίρια`
πήραν χαρτοφυλάκια και εξουσίας θέσεις
ηγέτες μες στα κόμματα και με «καλές προθέσεις»
πουλώντας φύκια, φούμαρα, κι ιδέες νεφελώδεις
κι ο «βίος» τους περίεργος και πάντα ομιχλώδης…
Κι οι άλλοι «οι ανώνυμοι», οι δύο τρεις χιλιάδες
βουβοί, συνέχεια σκεπτικοί` από τις «χαραμάδες»
του «άδικου συστήματος» δίνουν τις μάχες πάντα
σκληρές για επιβίωση και μένουνε στην μπάντα`
οπότε «οι επώνυμοι» θερίζουν κι αλωνίζουν
και του Λαού του δύσμοιρου την τύχη καθορίζουν!…
*
–Πενήντα χρόνια «φούρναρης» στου μύθου την «φραντζόλα»
με μια γενιά που απόδειξε πως είν’ του «Πάρτα Όλα»`
κι όσο τα χρόνια θα περνούν σ’ αυτές τις επετείους
«τιμή και δόξα» θα δοθούν σε «τύπους αναιτίους»
κατόχους θέσεων ψηλών και «θεσμικώς εντάξει»
σε όλους επιβάλλοντας… βία μ’ έννομη τάξη…
*
–Στης Ιστορίας τις λαμπρές και μαύρες της σελίδες
γράφονται για τους ήρωες και για τους… σκωραμίδες`
σε ποιους ανήκουν της «γενιάς» του μακρινού Νοέμβρη
των εποχών το «κόσκινο» απόλυτα το ξεύρει…
–Πήρατε όσα πήρατε και φάγατε ενδόξως
το «καλαμάρι των καιρών» σας καρτερεί αδόξως
με σύνεση και υπομονή την ήρα από το στάρι
θα ξεχωρίσει ψύχραιμα… κι όποιον ο χάρος πάρει!…
–Τέλειωσε η παράσταση και τα κεφάλια μέσα
της Ιστορίας η Γραφή έχει ορμή και μπέσα`
κι αν αδικήσει κάποτε κι άλλη εικόνα δώσει
στο μέλλον ο Ιστορικός θε-να το διορθώσει…