Γιώργης Έξαρχος : …τ’ αηδόνι μες στα βάτα

Πατρίδα τρισκατάρατη, λαφίνα λαβωμένη / σημαία κουρελόπανο και αιματοβαμμένη…

ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

…τ’ αηδόνι μες στα βάτα

Πατρίδα είμαι ’γώ κι εσύ και ό,τι αγαπάμε
όλα που ονειρευόμαστε κι η γλώσσα που μιλάμε`
τα όσα πρόκειται να ρθουν κι ας έχουμε ’μείς φύγει
κι όσα ο αγνωστικισμός κι η γνώση τα τυλίγει`
ένα κουβάρι δίμιτο με τις κλωστές κομμένες
βάρκες που ετσακίστηκαν σε όρμους ξεχασμένες
πορφύρα σε αστροφεγγιά και χείλη που γελούνε
μαργαριτάρια θαλασσιά που οι κοπελιές κρεμούνε
του γκιώνη η βραχνή φωνή σαν κλαίει μες στη νύχτα
της μάνας το γλυκό φιλί πριν απ’ την «καληνύχτα»!…

*

Πατρίδα είμ’ εγώ κι εσύ κι η κερασιά που ανθίζει
η ανεμώνα που τολμά μες στον χιονιά ν’ ανθίζει
της νύχτας η πανσέληνος σαν νταγιερές και ντέφι
με το χλωμό χαμόγελο μες στο σκοτάδι γνέφει
κι είναι –ακόμα– κι η αυγή η μερτζανοντυμένη
με χρώματα του κοχυλιού κι αγουροξυπνημένη
το δροσερό, μα λιγοστό, νερό πηγής του δρόμου
η πιο ασήμαντη στιγμή του φευγαλέου χρόνου
το καναρίνι στο κλουβί, τ’ αηδόνι μες στα βάτα
της προσμονής μικρό παιδί, γυμνό και με γραβάτα!…

*

Πατρίδα είμαι ’γώ κι εσύ για όσους την έχουν χάσει
γι’ αυτούς οπού την φτύνουνε ή που τους έχει γελάσει
με υποσχέσεις ψεύτικες με δόλιες μεθοδεύσεις
επιτροπές απαλλαγών και φάλτσες γνωματεύσεις`
μοιάζει με άκρη φουστανιού με κρόσια και με ξέφτια
έτοιμη να παραδοθεί σε καθενός τα κέφια
σαν μεθυσμένη να συρθεί μες στην ακολασία
απ’ όσους έχουν τα όβολα μόνιμη ιδεολογία
κι απ’ όσους μες στις φλέβες τους ρέει γαλάζιο αίμα
και τρέφουνε το πόπολο με πίτουρα και ψέμα!…

*

–Πατρίδα είμ’ εγώ κι εσύ, γι’ αυτό χωρίς πατρίδα
είν’ η δική μου προσμονή κι η ανύπαρχτη ελπίδα`
πως κάτι από την καταχνιά έρχεται… μα δεν φτάνει
και γίνεται η προσμονή «ακάνθινο στεφάνι»…
Πατρίδα είμαι ’γώ κι εσύ, κι η μητρική μου γλώσσα
που δεν την έγραψα ποτέ στα χρόνια μου τα τόσα…
Πατρίδα είμ’ εγώ κι εσύ, το πατρικό το βλέμμα
το τίμιο και καθαρό μέσα στο τόσο ψέμα…

*

–Πατρίδα!… Κοραλίσιο μου κρυφό μαργαριτάρι
της Πίνδου μαύρο ρόμπολο, χρυσό σπυρί σιτάρι
τ’ ανέφελου του ουρανού νύφη και γερακία
μια ψωραλέα αλεπού που θνήσκει από την πείνα…
Πατρίδα τρισκατάρατη, λαφίνα λαβωμένη
σημαία κουρελόπανο και αιματοβαμμένη…

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com