ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ
Ήταν 28 Αυγούστου 2023 στις οκτώ και μισή το βραδάκι όταν έφθασε στον Λεοπόλδο Μπλούμ SMS από τον Γιόζεφ Κ. που τον πληροφορούσε ότι ο Ρασκόλνικοφ το είχε σκάσει από το «Έγκλημα και Τιμωρία». Τον εξόρκιζε να μη μιλήσει σε κανένα για την ώρα. Το θέμα ήταν ιδιαίτερα σοβαρό. Πώς όμως ένας χαρακτήρας κλειστός και επιφυλακτικός σαν τον Γιόζεφ Κ. μπορούσε να εμπιστευτεί ένα μέθυσο σαν τον Λεοπόλδο που τριγύριζε ολημερίς σε μπαρ και πορνεία και συνομιλούσε με κάθε καρυδιάς καρύδι;
Αυτή ήταν η απορία της Σεχραζάτ που το έμαθε πρώτη. Λογικό, διότι ο Λεοπόλδος ήταν μάλλον λάτρης του ωραίου και του εξωτικού. Η Σεχραζάτ δεν ήθελε και πολύ να ξεσηκωθεί γιατί της ήταν αφόρητη η επανάληψη μιας διήγησης που διαρκούσε χίλιες και μία νύχτες και ας μην μπορεί να ταυτιστεί ο μυθικός χρόνος με τον χρόνο της αφήγησης που ισούται με το μέσο χρόνο ανάγνωσης του βιβλίου και μάλιστα κατά το μέρος που αφορά στον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Για τους χαρακτήρες θα ήταν ευχής έργον να ζούσαν στο μυθικό χρόνο μόνο. Καθόσον όμως τα διαχρονικά βιβλία διαβάζονται και θα διαβάζονται όσο υπάρχουν άνθρωποι, χωρίς να συνυπολογίσουμε κινηματογραφικές και θεατρικές διασκευές, ο χρόνος ζωής των χαρακτήρων τους είναι ανυπόφορα τεράστιος και η επαναληπτική διαδικασία θανατηφόρα ανιαρή.
Ο Γιόζεφ Κ. εμπιστεύτηκε θέλοντας και μη τον Λεοπόλδο γιατί είχε την πεποίθηση ότι ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον Ρασκόλνικοφ επειδή , όσο νάναι, ο Τζέιμς Τζόις του έχει δώσει κάποια ελευθερία να σουλατσάρει. Η κατάσταση του Ρασκόλνικοφ ήταν ιδιαίτερα επίφοβη, διότι είναι ένας χαρακτήρας που δύσκολα μπορεί να υπάρξει εκτός του πλαισίου που του επεφύλαξε ο Ντοστογιέφσκι στο «Έγκλημα και Τιμωρία». Άρα; Άρα το πιθανότερο ήταν να μην αντέξει ο χαρακτήρας πολύ εκτός πλαισίου και να γίνει καπνός. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι δε συμβαίνει το ίδιο με όλους τους χαρακτήρες. Καρικατούρες σαν τον Πουαρό και το Μάρλοου που περιγράφονται πολύ σχηματικά θα μπορούσαν να χωρέσουν σε πολλές αφηγήσεις.
Μια και λέγαμε για τη Σεχραζάτ, αυτή ήρθε σε επαφή με τη Δεσποινίδα Μανιπένι για να ανταλλάξουν ρόλους ώστε να σπάσει η ανία της Μανιπένι και να ξεκουραστεί λίγο η Σεχραζάτ γλιτώνοντας και από την αγωνία της θανάτωσης.
Εντωμεταξύ ο Ρασκόλνικοφ επιχείρησε να εισέλθει στο «Εκατό χρόνια μοναξιάς» όπου οι χαρακτήρες έχουν μια αλεγρία και μια ανεμελιά. Όπως καταλαβαίνετε τον έδιωξαν με τις κλωτσιές. Όσο για τον Λεοπόλδο, είχε άλλες δουλειές να κάνει, γύρναγε από δω κι από κει και ξεχάστηκε εντελώς.
Εντέλει ανέλαβε δράση η ΛΟΓ.Α., η Λογοτεχνική Αστυνομία η οποία συνέλαβε τον χαρακτήρα Ρασκόλνικοφ, τον επανέφερε στο «Έγκλημα και Τιμωρία» και τον προειδοποίησε ότι την επόμενη φορά θα τον στείλουν στα διηγήματα του Γ.Σκιάνη για να μη ξέρει από πού να φύγει.
