- Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου
«Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο, τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά» .
Το παραπάνω απόφθεγμα του Νίκου Καζαντζάκη μου θύμισε ο δωδεκάχρονος Ιάσoνας, τις προάλλες, που μου ζήτησε να βρεθούμε.
Ο Ιάσονας, παιδί άνεργων γονιών, είναι ένα γειτονόπουλο με υψηλό δείχτη νοημοσύνης σκυμμένο πάντα στα βιβλία, όχι μόνο του σχολείου, και όσοι τον συναναστρέφονται κάτι έχουν να διδαχθούν από αυτόν, ιδιαίτερα οι μεγάλοι.
Πριν αρχίσει ο διάλογος παρακολούθησα την ανάλυση, την οποία ο ίδιος έκανε στην ρήση του Κρητικού διανοητή παρουσία των φίλων του, οι οικογένειες των οποίων πολύ δύσκολα τα βγάζουν πέρα.
«Σίγουρα μας βαραίνει η ευθύνη, όταν πεθαίνει κάπου στον κόσμο ένας συνομίληκός μας, γιατί δεν κάνουμε τίποτα για να τον κρατήσουμε ζωντανό. Και αφήνουν πάρα πολλά παιδιά την τελευταία τους πνοή καθημερινά στις εμπόλεμες ζώνες. Ενώ περίπου 85.000 παιδιά κάτω των πέντε χρονών πέθαναν από ασιτία στην Υεμένη, σύμφωνα με την οργάνωση Save the Children και, και, και…».
Έμεινα άναυδη. Πλήρως ενημερωμένος ο Ιάσονας με έφερε προ των ευθυνών μου και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην παράκλησή του να γράψω για λογαριασμό του, ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη να βοηθήσει, γιατί έχει μια καρδιά που μπορεί να καταλάβει…
«Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές… Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν… ένα αυτί να τους ακούσει… και μια καρδιά που να μπορεί να τους καταλάβει!» πρόσθεσε ο Ιάσονας φέρνοντας στην εκλεκτή ομήγυρη το παρακάτω απόσπασμα από το «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σαιντ Εξιπερί, ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας .
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια» ήταν η δική μου απάντηση με μια φράση δανεισμένη από το Μικρό Πρίγκιπα…
Έχω πολλά χρόνια να στείλω γράμμα στον Άγιο Βασίλη, αλλά δεν σας κρύβω ότι κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς κάθομαι μετά το τραπέζι στο τζάκι, που το αφήνω σβηστό για να περάσει ο Άγιος Βασίλης.
Στρώθηκα, λοιπόν, και έγραψα:
Καλέ μου Άγιε Βασίλη
Χίλια συγγνώμη που σε ενοχλώ κι εγώ αλλά σου γράφω με την προτροπή μιας ομάδας αγοριών, που ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο.
Στο εργαστήριό σου, που όλο το χρόνο δουλεύεις πυρετωδώς για τα παιχνίδια των παιδιών, κράτησε ένα μεγάλο χώρο για να συγκεντρώσεις τρόφιμα μακράς διάρκειας, για τα παιδιά της Αφρικής και για όλα τα παιδιά του κόσμου που υποφέρουν από την πείνα.
Κάνε το θαύμα σου να υπάρχει νερό στις υποβαθμισμένες περιοχές του τρίτου κόσμου και μην ξεχνάς να περνάς από εκεί.
Φώτισε τους ισχυρούς της γης να σταματήσουν τους πολέμους και να στηρίξουν τα παιδιά που δεν έχουν την τύχη να ζουν σ’ ένα κόσμο ειρηνικό και δίκαιο.
Δώσε υγεία στα παιδιά της Αφρικής, που 33.000 χάνουν καθημερινά τη ζωή τους από ασθένειες που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί.
Μαλάκωσε τις καρδιές αυτών που κυβερνούν τις πολιτισμένες χώρες να κάνουν στην άκρη τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα, να σταματήσουν τις κοινωνικές αναταραχές, να αποτινάξουν την αδιαφορία τους, ώστε να στηρίξουν τις χώρες που πλήττονται από την πείνα και τις ασθένειες.
Και την παγκόσμια κοινότητα να αντιδράσει για να μην συνεχιστεί αυτή η καταστροφή.
Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου Άγιε Βασίλη!
Μακάρι να κάλυψα τον Ιάσονα, σκέφθηκα.
Αφήνω πίσω μου την όμορφη παρέα και επιστρέφω σπίτι ακούγοντας παιδιά, με ένα στόμα, να απαγγέλουν το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου:
Αν όλα τα παιδιά της γης
πιάναν γερά τα χέρια
κορίτσια αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό
ο κύκλος θα γινότανε
πολύ- πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Δάκρυσα και σκέφθηκα το γνωμικό του Αμερικανού γιατρού John Andrew Holmes:
«Μια καλή άσκηση για την καρδιά είναι να σκύψεις και να βοηθήσεις κάποιον να σηκωθεί.»
