Ο Έλον Μασκ εξέφρασε δημόσια και με ένταση κάτι που συνήθως μένει κρυφό σχετικά με τον ρόλο των χρημάτων στην πολιτική των ΗΠΑ.
«Χωρίς εμένα, ο Τραμπ θα είχε χάσει τις εκλογές, οι Δημοκρατικοί θα ελέγχανε τη Βουλή και οι Ρεπουμπλικάνοι θα ήταν 51-49 στη Γερουσία. Τέτοια αγνωμοσύνη», έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο X, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης αντιπαράθεσης με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Όταν η δεξιά σχολιάστρια Λάουρα Λούμερ σημείωσε ότι οι Ρεπουμπλικάνοι στο Καπιτώλιο συζητούσαν ποιον να υποστηρίξουν στη μεταξύ τους διαμάχη, ο Μασκ απάντησε γράφοντας στο X: «Και μια τροφή για σκέψη καθώς το σκέφτονται: Ο Τραμπ έχει 3,5 χρόνια ακόμα ως πρόεδρος, αλλά εγώ θα είμαι εδώ για πάνω από 40 χρόνια…».
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του ο Guardian οι δισεκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ συχνά προσπαθούν να επηρεάσουν την πολιτική με μεγάλα ή μικρότερα ποσά, χρησιμοποιώντας τα χρήματα και την επιρροή τους για να αποσπάσουν ό,τι θέλουν από την κυβέρνηση. Ωστόσο, λίγοι είναι τόσο ξεκάθαροι και επιδραστικοί όσο ο Μασκ τον τελευταίο χρόνο, γεγονός που αποκαλύπτει πόσο συναλλακτική και προβληματική έχει γίνει η αμερικανική διακυβέρνηση.
Η αντιπαράθεση Τραμπ-Μασκ δείχνει το τοπίο μετά την απόφαση Citizens United για την αμερικανική πολιτική: ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο πλήρωσε αδρά για να εκλέξει τον υποψήφιό του και στη συνέχεια ανέλαβε επίσημο, αν και προσωρινό, ρόλο σε μια νέα κυβερνητική πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε για αυτόν, με στόχο την αποδόμηση τμημάτων της κυβέρνησης που δεν του άρεσαν.
Βρισκόμαστε σε πρώτο πλάνο σε μια μάχη μεταξύ του πλουσιότερου προέδρου και του πολύ πλουσιότερου ρεπουμπλικανού χορηγού, για το ποιος θα μειώσει περισσότερο τις παροχές στους φτωχούς. Όπως σχολίασε σατιρικό σάιτ: «Αχ! Αυτοί οι δισεκατομμυριούχοι τσακώνονται για το πόσα χρήματα θα κλέψουν από τους φτωχούς».
Πριν από 15 χρόνια, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι εταιρείες και εξωτερικές ομάδες μπορούν να ξοδεύουν όσα θέλουν για τις εκλογές. Ο συντηρητικός δικαστής Άντονι Κένεντι δήλωσε τότε: «Η εμφάνιση επιρροής ή πρόσβασης δεν θα κάνει το εκλογικό σώμα να χάσει την πίστη του στη δημοκρατία μας».
Από τότε έχει γίνει σαφές ότι αυτές οι χρηματοδοτήσεις έχουν υπονομεύσει τη δημοκρατία, με το φανταχτερό παράδειγμα του Μασκ να επιταχύνει το ήδη ανεξέλεγκτο επίπεδο χρημάτων στην πολιτική. Ο Μασκ ξόδεψε σχεδόν 300 εκατομμύρια δολάρια για να εκλέξει τον Τραμπ το 2024. Τώρα είναι η κυβέρνηση του δισεκατομμυριούχου.
«15 χρόνια μετά από εκείνη την απόφαση, βλέπουμε την πλήρη κορύφωση της ζωής υπό τον κόσμο Citizens United, όπου δεν είναι μόνο οι εκλογές προς πώληση, αλλά ολόκληρη η κυβέρνηση και ο μηχανισμός της είναι προς πώληση», δήλωσε νωρίτερα φέτος η Τίφανι Μούλερ, πρόεδρος της οργάνωσης End Citizens United, στο Bulwark.
Ο Μασκ δεν είναι μόνος: σε εκλογές όλων των βαθμίδων, οι εξαιρετικά πλούσιοι δωρητές ρίχνουν τα χρήματά τους για να εκλέξουν τους υποψήφιους που προτιμούν. Αυτή είναι η κανονική κατάσταση για την πολιτική στις ΗΠΑ και στα δύο κόμματα. Ο Μπέρνι Σάντερς, μάλιστα, είχε αντιταχθεί πέρυσι στο συνέδριο των Δημοκρατικών λέγοντας: «Οι δισεκατομμυριούχοι και στα δύο κόμματα δεν θα έπρεπε να μπορούν να αγοράζουν εκλογές, ούτε τις προκριματικές».
Νωρίτερα φέτος, ο Μασκ επένδυσε σημαντικά χρήματα σε μια δικαστική εκλογή στο Ουισκόνσιν, αλλά έχασε από τον δημοκρατικό υποψήφιο. Επίσης, έχει στείλει μικρές δωρεές σε ρεπουμπλικανούς που επιθυμούν να επιτεθούν σε δικαστές που έχουν πάρει αποφάσεις εναντίον της κυβέρνησης Τραμπ. Η απειλή των χρημάτων του, παρότι ανομοιογενής και με ασύμμετρα αποτελέσματα, έχει μεγάλο βάρος και στα δύο κόμματα.
Ωστόσο, λόγω του μη εκλεγμένου ρόλου του, ο Μασκ δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να αποτρέψει το προτιμώμενο νομοσχέδιο δαπανών του Τραμπ – ή έτσι φαίνεται. Το «μεγάλο, όμορφο νομοσχέδιο» του Τραμπ δεν μείωσε αρκετά τις δαπάνες, δεν ευνόησε αρκετά τον Μασκ ή δεν πληρούσε τα κριτήριά του για τον προϋπολογισμό. Και όταν η κυβέρνηση σταμάτησε να δουλεύει για εκείνον, αποχώρησε με θόρυβο και αναταραχή.
Αυτή είναι η κατάλληλη κατάληξη για τη δύσκολη συμμαχία Τραμπ-Μασκ που ξεκίνησε με θερμή αγκαλιά και θέση στην πρώτη σειρά για τον υπερπλούσιο όταν ο Τραμπ ανέλαβε. Το γεγονός ότι ο Μασκ έχει τέτοια επιρροή στη διαδικασία του προϋπολογισμού αποτελεί από μόνο του διαφθορά. Ο Τραμπ είπε πως ο Μασκ γνώριζε το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, με υπαινιγμό ότι η κυβέρνηση ζητούσε την έγκρισή του πριν το δημόσιο ξέσπασμα.
Ο Μασκ υιοθέτησε έναν αγωνιστικό τρόπο πολιτικής δαπάνης, σπάνιο μεταξύ των υπερπλούσιων, που συνήθως αφήνουν τα χρήματά τους να μιλούν πιο δυνατά από τα δημόσια λόγια τους. Ένας ειδικός στη φιλανθρωπία είχε πει στο παρελθόν στον Guardian ότι ο Μασκ ξεχωρίζει για την «πλήρη αποφυγή διακριτικότητας ως τρόπο πολιτικής εμπλοκής».
Πλέον ο Μασκ καλεί τους υποστηρικτές του στο X να επικοινωνήσουν με τα μέλη του Κογκρέσου για να απορρίψουν το νομοσχέδιο, μια προσπάθεια που μπορεί να έχει επιτυχία, ανάλογα με την στάση των Ρεπουμπλικανών όταν κληθούν να διαλέξουν ανάμεσα στον ιδεολόγο πρόεδρο και έναν μεγαλοχορηγό γνωστό για την εκδικητικότητά του.
Στον δεξιό Τύπο, η διαμάχη έχει δημιουργήσει ρήγμα. Στο Breitbart, σχολιαστής σημείωσε πως ο Τραμπ «τρυπά το μάτι του μεγαλύτερου δωρητή του και αυτό ποτέ δεν συμβαίνει». Στο American Spectator, ένας αρθρογράφος υποστήριξε ότι ο Μασκ δεν εκλέγει τον Τραμπ, «τον εκλέγει ο αμερικανικός λαός». Όμως στο Washington Examiner, η στάση του Μασκ στο νομοσχέδιο επαινέθηκε γιατί το προϋπολογιστικό σχέδιο του Τραμπ «αξίζει να πεθάνει».
«Δεν με πειράζει που ο Έλον στράφηκε εναντίον μου, αλλά θα έπρεπε να το είχε κάνει πριν μήνες», έγραψε ο Τραμπ κλείνοντας μια σειρά αναρτήσεων και δημόσιων σχολίων για τον Μασκ. Ο πρόεδρος δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξη την Παρασκευή ότι ο Μασκ «έχει χάσει το μυαλό του».
Μέχρι στιγμής, οι ρεπουμπλικάνοι αξιωματούχοι παίρνουν θέση υπέρ του Τραμπ. «Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει κάνει περισσότερα από οποιονδήποτε στην εποχή μου για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κινήματος που ηγείται», δήλωσε ο Τζέι Ντι Βανς.
Εάν τελικά ο Μασκ χάσει, θα μπορούσε να πάρει τα χρήματά του και να αποχωρήσει. Έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας τρίτου πολιτικού κόμματος, μια προσπάθεια που έχει δοκιμαστεί πολλές φορές χωρίς την οικονομική υποστήριξη και την προβολή που εκείνος θα μπορούσε να προσφέρει. Οι δημοκρατικοί, που και αυτοί εξαρτώνται από πλούσιους δωρητές, θα επιδιώξουν να τον προσεταιριστούν. Ο δημοκρατικός βουλευτής Ρο Κάννα πρότεινε ότι το κόμμα πρέπει «να βρίσκεται σε διάλογο» με τον Μασκ.
Παρά τις έντονες αντιδράσεις στο κόμμα του για τα σχόλιά του, ο Κάννα επανέλαβε τη θέση του.
«Αν ο Μπάιντεν είχε έναν μεγάλο υποστηρικτή να τον επικρίνει, ο Τραμπ θα τον είχε αγκαλιάσει την επόμενη μέρα», έγραψε στο X. «Όταν αρνηθήκαμε να συναντήσουμε τον Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, ο Τραμπ τον αγκάλιασε και κέρδισε. Μπορούμε να είμαστε το κόμμα των υποκριτικών διαλέξεων ή το κόμμα του FDR που ξέρει πώς να κερδίζει και να χτίζει προοδευτική πλειοψηφία», συμπλήρωσε.
