Ο Λεό Ντελίμπ (Clément Philibert Léo Delibes, 21 Φεβρουαρίου 1836 – 16 Ιανουαρίου 1891) ήταν Γάλλος συνθέτης όπερας και μπαλλέτου. Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα μπαλλέτα Coppélia και Sylvia και οι όπερες Le roi l’a dit και Lakmé. Κάποιοι μουσικολόγοι πιστεύουν ότι τα μπαλλέτα που περιλαμβάνονται στην όπερα του Σαρλ Γκουνό Faust στην πραγματικότητα συνετέθησαν από τον Ντελίμπ. Πέθανε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1891.
Ο Ντελίμπ γεννήθηκε στο Σαιν-Ζερμαίν-ντυ-Βαλ (Saint-Germain-du-Val) του Σαρτ (Sarthe) το 1836. Ο πατέρας του ήταν ταχυδρόμος και η μητέρα του ταλαντούχος ερασιτέχνης μουσικός. Ο παππούς του ήταν τραγουδιστής της όπερας. Μεγάλωσε κυρίως υπό την επίβλεψη της μητέρας του, καθώς ο πατέρας του απεβίωσε πρόωρα. Το 1871 ο Ντελίμπ νυμφεύτηκε την Λεοντίν Εστέλ Ντεναίν (Léontine Estelle Denain). Ο αδελφός του Μισέλ μετανάστευσε στην Ισπανία και ήταν ο παππούς του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ Ντελίμπ.
Το 1847 ο Ντελίμπ άρχισε να σπουδάζει σύνθεση στο Ωδείο του Παρισιού με καθηγητή τον Αντόλφ Αντάμ (Adolphe Adam). Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να παίρνει μαθήματα φωνητικής, αν και τελικά ήταν πολύ καλύτερος ως εκτελεστής οργάνου παρά στη φωνητική. Διορίστηκε αρχικά ως “ακομπανιατέρ” στις πρόβες και διευθυντής χορωδίας στο Λυρικό Θέατρο (Théâtre Lyrique), στη συνέχεια δεύτερος διευθυντής χορωδίας στην Όπερα των Παρισίων, το 1864, και ως εκτελεστής οργάνου στην Σαιν-Πιέρ-ντε-Σαγιό (Saint-Pierre-de-Chaillot) κατά την περίοδο 1865 – 1871, ενώ άρχισε να ασχολείται με τη σύνθεση. Η πρώτη του οπερέτα είχε τον τίτλο Deux sous de charbon, ή Le suicide de Bigorneau (1856), την οποία συνέθεσε ως παραγγελία του Folies-Nouvelles.
Η σύνθεση της καντάτας Algers για τον Ναπολέοντα Γ΄ τράβηξε την προσοχή των κρατικών παραγόντων. Συνέπεια αυτού ήταν η συνεργασία του με τον Λεόν Μινκύς (Léon Minkus) συνθέτοντας τμήματα του μπαλέτου La source το 1866, κάτι που τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής μπαλέτου. Το 1867 συνέθεσε το ντιβερτιμέντο Le jardin animé στην αναβίωση του μπαλέτου Le corsaire των Ζοζέφ Μαζιλιέ (Joseph Mazilier) και Αντόλφ Αντάμ. Συνέθεσε, επίσης, μία λειτουργία (Missa Brevis) και συνέχισε συνθέτοντας μια οπερέτα ανά έτος, ενώ παράλληλα συνέθετε μουσική για το θέατρο, όπως χορούς και άριες για την θεατρική παράσταση του έργου του Ουγκώ Le roi s’amuse, το ίδιο έργο που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον Ριγκολέττο του Τζουζέπε Βέρντι.
Η πραγματική αναγνώριση και καθιέρωσή του ήλθαν το 1870, με την μεγάλη επιτυχία του μπαλέτου του Coppélia, που παραμένει η πλέον γνωστή και αντιπροσωπευτική του σύνθεση.
