Η Μάχη του Έβρου (Μαρίτσα) ποταμού ή Μάχη του Ορμενίου (σερβικά: Маричка битка, бој код Черномена, βουλγαρικά: Битката при Марица, битката при Черномен, σερβικά: İkinci Meriç Muharebesi στα τούρκικα Δεύτερη Μάχη του Έβρου, Çirmen Muharebesi στα τούρκικα Μάχη του Τσιρμέν) έλαβε χώρα στον Ποταμό Έβρο, κοντά στο χωριό του Τσερνομιάνο ή Τζερμιάνο (σημερινό Ορμένιο της Ελλάδας) στις 26 Σεπτεμβρίου του 1371, μεταξύ των δυνάμεων των Οθωμανών διοικητών Λαλά Σαχίν Πασά και Γαζή Αχμέτ Εβρενός και των Σέρβων διοικητών, Βασιλέα Βουκάσιν Μρνιάβτσεβιτς και του αδελφού του, Δεσπότη Γιόβαν Ούγκλιεσα Μρνιάβτσεβιτς, οι οποίοι επιθυμούσαν να πάρουν εκδίκηση για την ήττα στην Πρώτη Μάχη του Έβρου (1364).
Πριν τη Μάχη του Έβρου, ο Βουκάσιν είχε την πρόθεση της ανακατάληψης της Σκόδρας για λογαριασμό της Σερβικής Αυτοκρατορίας. Ο σερβικός στρατός, υπό την ηγεσία του Βασιλέα Βουκάσιν και του γιου του, πρίγκιπα Μάρκο Μρνιάβτσεβιτς, κατέφθασε στη Σκόδρα τον Ιούνιο του 1371, ωστόσο όταν πληροφορήθηκαν την συγκέντρωση πολυάριθμου οθωμανικού στρατού, ο οποίος ερχόταν από τα ανατολικά, αποφάσισαν να κατευθυνθούν προς το μέρος του ώστε να προετοιμαστούν για τη Μάχη του Έβρου.
Μάχη
Ο στρατός των Σέρβων αριθμούσε συνολικά 20.000[2]–70.000 άνδρες. Αρκετές είναι οι πηγές που φαίνεται να συμφωνούν σε αυτόν τον υψηλό αριθμό. Ο Δεσπότης Ούγκλιεσα επιθυμούσε να πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική επίθεση στους Οθωμανούς στην τότε πρωτεύουσά τους, Αδριανούπολη, ενώ ο Μουράτ Α΄ βρισκόταν στη Μικρά Ασία. Ο στρατός των Οθωμανών ήταν κατά πολύ υποδεέστερος αριθμητικά . Ο Βυζαντινός λόγιος Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, καθώς και άλλες πηγές, αναφέρουν αριθμό 800 ανδρών, ωστόσο λόγω καλύτερης τακτικής, μέσω νυχτερινής αιφνιδιαστικής επίθεσης στο στρατόπεδό τους, ο Σαχίν Πασά νίκησε τον στρατό των Σέρβων πιάνοντάς τον κοιμώμενο, σκοτώνοντας τον Βασιλέα Βουκάσιν και τον Δεσπότη Ούγκλιεσα. Εκατοντάδες ήταν οι Σέρβοι που σκοτώθηκαν, ενώ εκατοντάδες ήταν αυτοί που πνίγηκαν στον ποταμό Έβρο κατά τη διάρκεια της φυγής τους. Μετά τη μάχη, αναφέρεται ότι ο ποταμός Έβρος έρεε κόκκινος από το αίμα των νεκρών.
Συνέπειες
Η μάχη του Έβρου ήταν μία από τις πολλές στην ιστορία των σερβοτουρκικών πολέμων με το πέρας της οποίας η Μακεδονία, καθώς και άλλα τμήματα του ελλαδικού χώρου περιήλθαν υπό τον έλεγχο των Οθωμανών. Ήταν μέρος της εκστρατείας των Οθωμανών για την κατάληψη των Βαλκανίων, ενώ είχε προηγηθεί η κατάληψη της Σωζόπολης από τους ίδιους. Μετά τη μάχη έλαβε χώρα η κατάληψη της Δράμας, της Καβάλας και των Σερρών της σημερινής Ελλάδας. Ακολούθησε η μάχη του Κοσσυφοπεδίου το 1389.
