- Συνέντευξη στην Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
«Ένα θεατρικό έργο πρέπει να σου δίνει να σκεφθείς κάτι» λέει ο Νομπελίστας T. S. Eliot. Αυτό το κάτι μπορούν να το βρουν αυτή τη σεζόν οι θεατρόφιλοι στο Μικρό Κεραμεικό, που παρουσιάζεται το βιωματικό έργο του Γκυ Ντε Μωπασσάν ‘’PARANOIA’’σε σκηνοθεσία-ερμηνεία του αναγνωρισμένης καλλιτεχνικής αξίας Νικόλα Βαγιονάκη, ο οποίος μαζί με την Μιράντα Βατικιώτη υπογράφει και την δραματουργική επιμέλεια.
Το έργο του Βρετανού ποιητή, αναφέρεται σ’ έναν κόσμο όπου το παράλογο κυριαρχεί, και που δεν απέχει στο ελάχιστο από τον δικό μας.
Το timesnews.gr καλωσορίζει σήμερα το Νικόλα Βαγιονάκη, ο οποίος μας μιλά για την παράστασή του, που χειροκροτείται με ενθουσιασμό και διάρκεια από το κοινό.
- Άλλη μια μεγάλη έκπληξη επιφυλάξατ στο θεατρόφιλο κοινό κ. Βαγιονάκη, ενώ προσθέσατε μία ακόμα επιτυχία στο ενεργητικό σας, με το βιωματικό έργο του Γκυ Ντε Μωπασσάν ‘’PARANOIA’’, που παρουσιάζετε στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός σε παγκόσμια πρώτη. Μιλήστε μου για την παράστασή σας.
Το κίνητρο, η επιλογή η έμπνευση και ο στόχος, αναβλύζουν από τον θαυμασμό και το μεγαλείο των συγγραφέων που καταπιάνομαι. Ένα βαθύ φιλοσοφικό ερέθισμα για την συμπεριφορά της κοινωνίας διαχρονικά και σε διαφορετικές συνθήκες, καθώς και η βαθιά ανάγνωση του νου. Τα υπαρξιακά ζητήματα άρχισαν να με απασχολούν από πολύ μικρή ηλικία. Στο βιωματικό διήγημα PARANOIA ο Μωπασσάν καταγράφει με απόλυτη σαφήνεια την απειλητική δύναμη που υπάρχει μέσα στο χαοτικό κόσμο της συνείδησης που περιβάλλει το ον. Ο πρωταγωνιστής ολισθαίνει μέσα σε μια εφιαλτική καθημερινότητα. Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην αγωνία και την υπαρξιακή κρίση του ατόμου.
«Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι…»
- Φοβερή επιλογή αυτή η Τραγωδία του Παραλογισμού μέσα σε ένα κόσμο, που ζει και κινείται με εσφαλμένο τρόπο σκέψης…
Το διήγημα αυτό έχει μια αρχέγονη αλήθεια, τρόμο, ένταση, δύναμη που στα μάτια μου είναι μια τραγωδία παραλογισμού με χορικά. Ένα διαρκές παραλήρημα χωρίς ίχνος ωραιοποίησης. Ένας καθρέφτης μιας κοινωνίας όπου παραπαίει σε μια διαστρεβλωμένη λογική και σκέψη.
- Σαν solo performer ακολουθείτε έναν ανηφορικό και συνάμα δημιουργικό τρόπο έκφρασης, αφού σκηνοθετείτε εαυτόν, ερμηνεύετε τον ρόλο, και μεριμνάτε για το σύνολο της παράστασης με κάθε λεπτομέρεια .Υπάρχουν στιγμές που όλο αυτό σας αγχώνει;
Το solo performance είναι μια κατάθεση ψυχής και σώματος. Με οδηγό τη νόηση, την αυτογνωσία, την καταγραφή, το σκανάρισμα. Δεν προέκυψε τυχαία ούτε μέσα από φιλοδοξία ή κυνισμό. Άλλωστε αυτά αφορούν συνήθως νεαρότερες ηλικίες και δομές άλλων χαρακτήρων. Είναι μια προσωπική αυθεντική πρόταση μέσα από μια βαθιά παρατήρηση σε διαφορετικούς τόπους και προορισμούς με βαθιά μελέτη, παρατήρηση και καλλιτεχνική ευαισθησία. Πάντα θα αγχώνομαι για το αποτέλεσμα, γιατί νιώθω πάντα μαθητής της ζωής και της τέχνης.
- Πώς ήρθε στο δρόμο σας το θέατρο και πώς αποφασίσατε, ότι είναι η μόνη επαγγελματική οδός, που θέλατε να ακολουθήσετε;
Καταρχάς ήρθε από πολύ μικρή ηλικία. Είμαι μοναχοπαίδι με δυο εργαζομένους γονείς, οπότε περνούσα χρόνο μόνος, έτσι ώστε η φαντασία μου άρχισε να καλπάζει δημιουργώντας χαρακτήρες που υποδυόμουν, κάνοντας διαλόγους και βιώνοντας ένα φανταστικό σύμπαν.
- Είχατε λαμπρές προοπτικές για μεγάλη καριέρα στο Λονδίνο αλλά και στη Νέα Υόρκη. Κι όμως εσείς προτιμήσατε να επιστρέψετε στην Ελλάδα και μάλιστα σε δύσκολες ομολογουμένως εποχές. Γιατί;
Η ζωή αποτελείται από κεφάλαια ή κύκλους που ανοίγουν και κλείνουν. Ρούφηξα στο έπακρο αυτά που χρειαζόμουν να πάρω και διαμόρφωσαν αλλά και εξέλιξαν την ύπαρξη μου.
Η επιστροφή μου συνειδητή. Άλλες προτεραιότητες άλλες ανάγκες. Η ωριμότητα σοφή. Οι εποχές δεν είναι ποτέ εύκολες. Η ανάγνωση και οι αντιστάσεις διαφέρουν.
- Ο όρος γυναικοκτονία εδραιώνεται στην κοινωνία μας. Πιστεύετε, ότι, είναι καιρός πλέον να ενταχθεί και στο νομικό μας σύστημα ;
Μα φυσικά πρέπει να ενταχθεί και να υπάρχει νομική αναγνώριση για το αδίκημα της γυναικοκτονίας. Υπάρχει μια νοσηρή περιρρέουσα και σκοτεινή ατμόσφαιρα στην Ευρώπη και όχι μόνο. Ο κόσμος δε θέλει ή δε μπορεί να δει τα κακά της ύπαρξής του κατά τη διάρκεια της μακραίωνης πορείας του προς τον πολιτισμό που δημιούργησε.
- Πού νομίζετε, ότι βρίσκονται οι ρίζες της ηθικής και πολιτισμικής κρίσης στην Ευρώπη;
Θα απαντήσω με αυτό που είπε ο Τζορτζ Όργουελ: «Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι.»
- Είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις: «Πιστεύω πως η πλειοψηφία των πολιτικών είναι χειρότερη από την πλειοψηφία των μουσικών. Και κατωτέρου επιπέδου». Ασπάζεστε την άποψή του;
Κοιτάξτε. Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους. Υπάρχουν πάντα οι κακοπροαίρετοι. Όταν όμως εμείς δεν έχουμε εσωτερική διαμάχη, είμαστε σύμμαχοι με τον εαυτό μας έχοντας κατευνάσει τους δαίμονές μας με αποδοχή, αυτογνωσία, και θάρρος, οι επιθέσεις είναι από ανώδυνες μέχρι ανύπαρκτες.
- Αισθάνεστε ότι έχουµε κλειστεί στο «καύκαλό» μας ως µονάδες και συνολικά ως κοινωνία;
Αισθάνομαι ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να νιώθει, γιατί είναι μια ξεχωριστή οντότητα και αντιλαμβάνεται τα πράγματα μέσα από τη δική του αλήθεια. Ως κοινωνικά όντα δυστυχώς νιώθω πως έχουμε αποτύχει. Χάσαμε την ουσία.
- Όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα έφτασαν να μας χλευάζουν, ακόμη και μια χειραψία. Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε ασφυξία;
Νιώθω ασφυξία και πνίξιμο όταν η ζωή μου γίνεται προβλέψιμη. Να παίζω πενθήμερα. Με σκοτώνουν ψυχολογικά τα διήμερα γιατί παγώνει λίγο η παράσταση. Είναι σαν διακεκομμένος οργασμός. Μάχομαι και αντιστέκομαι ώστε να μη συμβαίνει αυτό. Η τέχνη μου με προστατεύει.
- Σας ενδιαφέρει η υστεροφημία;
Με ενδιαφέρει το παρόν. Αυτή είναι η αλήθεια μου. Θέλω να έχω μια αυθεντική ταυτότητα, μια ανόθευτη πρόταση, ένα προσωπικό στίγμα και μια ιδιαίτερη ανάγνωση πάνω στη δουλειά και στη ζωή μου.
