Τη Δευτέρα 31 Μαρτίου στις 20:00 θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση βιβλίου του Βάλτερ Πούχνερ Πεζοποιήματα, στο Μέγαρο Μουσικής, Αίθουσα Διδασκαλίας Μουσικής Βιβλιοθήκης.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Ακαδημαϊκός Χριστόφορος Γ. Χαραλαμπάκης
Πεζοποιήματα θα διαβάσουν ο Κώστας Καστανάς και ο Βάλτερ Πούχνερ
Την εκδήλωση θα συνοδεύσει μουσικά ο Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος
Συντονίζει ο Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας
Ακολουθεί απόσπασμα από το κείμενο του Βάλτερ Πούχνερ που δημοσιεύτηκε στο Diastixo.gr στις 19/3/2025
“Ο τόμος Πεζοποιήματα εκπροσωπεί μιαν ορισμένη φάση της όψιμης ποιητικής και λογοτεχνικής μου παραγωγής, μετά την ολοκλήρωση της επιστημονικής μου σταδιοδρομίας στη διερεύνηση της ιστορίας και θεωρίας του θεάτρου και του δράματος, και γενικότερα του πολιτισμού της Ελλάδας και της Χερσονήσου του Αίμου.
Περιλαμβάνει τα κείμενα έξι συλλογών με πεζοποιήματα (και μία ανέκδοτη συλλογή), οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο χρονικό διάστημα 2021-2024 στον εκδοτικό οίκο Νίκας και συναποτελούν μια ξεχωριστή ενότητα στην ποιητική δημιουργία μου, με ευδιάκριτα μορφολογικά, συντακτικά, θεματικά κι άλλα κριτήρια, που ανήκουν τόσο στη στοχαστική ποίηση όσο και σε μια πεζογραφία χωρίς story αλλά με κατάθεση φιλοσοφικών και ποικίλων άλλων σκέψεων «ελευθέρας βοσκής».
Η δικαιολογία για τη διαχώριση αυτού του είδους από τις όποιες κατηγορίες της ένστιχης ποιητικής παραγωγής βρίσκεται και στο ιστορικό γεγονός, πως εμφανίζεται ήδη στον μοντερνισμό στη στροφή του αιώνα το 1900 στην ευρωπαϊκή ποίηση και κάνει την εμφάνισή του και στον ελληνικό Μεσοπόλεμο και τη Γενιά του ’30. Τα υφολογικά του όρια είναι, όπως γενικότερα της ποίησης, κάπως απροσδιόριστα. Σε μιαν εποχή γενικής διάβρωσης των λογοτεχνικών ειδών, ανάμεσα σε τόσα άλλα που διαβρώνονται σε όλα τα επίπεδα, αυτού του είδους οι «υπερβάσεις», που τείνουν να γίνονται ο κανόνας, εκφράζουν τη σύγχυση κοσμοθεωριών, κοινωνικών τάξεων, ιδεολογιών, επιστημών, εντοπιότητας, αισθητικών κτλ. περισσότερο απ’ όσο η τήρηση μιας παραδοσιακής τάξης που δεν υπάρχει πια, σε μια πραγματικότητα, η οποία μεταβάλλεται συνεχώς και με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και παρά τις τόσες και θεαματικές προόδους το άγνωστο μοιάζει πάντα πιο μεγάλο από το γνωστό.[…}”
