Ο βοηθός του, Αλεξάντερ Κολέσνικοφ ήταν αυτός που έκανε την είδηση γνωστή μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων TASS. «Πριν από μιάμιση ώρα, ο εξαιρετικός σοβιετικός και ρωσικός χορογράφος Γιούρι Γκριγκορόβιτς πέθανε σε ηλικία 98 ετών», δήλωσε ο Κολέσνικοφ. Η ημερομηνία και ο τόπος του αποχαιρετισμού θα ανακοινωθούν αργότερα.
Γιούρι Γκριγκορόβιτς: Η μεγάλη πορεία του
Γεννημένος στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) το 1927, ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς ήταν χορευτής, καλλιτεχνικός διευθυντής και χορογράφος, τα μπαλέτα του οποίου καθόρισαν μια τάση που καθόρισε για πολλά χρόνια την ανάπτυξη του μπαλέτου στη Ρωσία. Εκπαιδεύτηκε στη Χορογραφική Σχολή του Λένινγκραντ πριν ενταχθεί στο Μπαλέτο Κίροφ ως σολίστ το 1946. Όσο ήταν στο Kirov, δημιούργησε το πρώτο του μεγάλο μπαλέτο, Το πέτρινο λουλούδι (1957) και έγινε μπαλαδόρος του θιάσου το 1962. Υπήρξε επίσης σολίστ στο θέατρο Maryinsky και για μικρό χρονικό διάστημα ήταν επικεφαλής του μπαλέτου του.
Το 1964 ο Γκριγκορόβιτς διορίστηκε αρχιχορογράφος του θεάτρου Μπολσόι και παρέμεινε στο διάσημο θίασο της Μόσχας για πάνω από 30 χρόνια. Στα μπαλέτα που δημιούργησε εκεί περιλαμβάνονται ο Καρυοθραύστης (1966), ο Σπάρτακος (1968), ο Ιβάν ο Τρομερός (1975), η Ανγκάρα (1976), ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα και η Χρυσή Εποχή. Χορογράφησε επίσης νέες εκδοχές αριστουργημάτων του παρελθόντος, όπως η Ωραία Κοιμωμένη (1963, 1973) και η Λίμνη των Κύκνων, η Raymonda (1984), η La Bayadere (1991) και ο Δον Κιχώτης, η Ζιζέλ (1987) και το Le Corsaire 1994).
Εκτός από τη σκηνοθεσία μπαλέτων, ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς υπηρέτησε στις κριτικές επιτροπές διεθνών διαγωνισμών. Ήταν μέλος της Μουσικής Εταιρείας της Βιέννης, επίτιμος πρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Χορογραφίας και επίτιμος πρόεδρος της Ουκρανικής Ακαδημίας Χορού. Το 2009, ο Grigorovich τιμήθηκε με το παράσημο της Τιμής με διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας. Το Μπαλέτο Σπάρτακος σε σκηνοθεσία του Γιούρι Γκριγκορόβιτς έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Αρμενίας το 2009.
