- Γράφει ο Αντώνης Σιμιτζής
Το μυστήριο της ζωής….
Και ένα σωρό επόμενα μυστήρια… απασχολούν τον άνθρωπο, χιλιάδες χρόνια, ακόμη και σήμερα, φυσικά!
Πρέπει όμως να απλοποιήσουμε το θέμα, αλλιώς θα παραμένουμε άλυτο μυστήριο…
Πρώτον, κανείς δεν είπε, ούτε βρήκαμε πουθενά γραμμένο, ότι θα έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχουμε! Εμείς το λέμε και το πιστεύουμε. Γιατί; Για διάφορους αυθαίρετους λόγους. Λοιπόν, εντάξει, υπάρχουμε.
Εδώ οπωσδήποτε; Όχι! Και τούτο αυθαίρετο! Φαίνεται πως 1 στο άπειρο, που είναι η άπειρη Δημιουργία, για κάποιο χρονικό διάστημα, γίνεται κι αυτό: Να γεννιέται κάπου ακόμη και ανθρώπινη ζωή! Από πουθενά στο χάος δεν έχουμε κάποιο άλλο αντιληπτό μήνυμα πως κάπου βρίσκονται και άλλοι, και καλά κάνουν που δεν βρίσκονται! (Δεν φτάνουμε εμείς που τρωγόμαστε όλη μέρα, θα είχαμε κι αυτούς;)
Σε όλοι τη Γη υπάρχουν αδιάκοπα τόσοι πόλεμοι, και μάλιστα εντελώς καταστροφικοί, ακόμη και σήμερα, που τα καταφέραμε και βρήκαμε διαχειρίσιμες τέτοιες δυνάμεις, που μπορούν να μας εξολοθρέψουνε ολοσχερώς, όποτε μάς κατέβει στο νου!
Προχωράμε; Εδώ βρεθήκαμε τυχαία. Επιστημονικά, χρειάζονται, κάποιες προϋποθέσεις, αλλά υπήρξανε και αυτές. Εμείς βγήκαμε σίγουρα εδώ. Τυχαία! Μία στο άπειρο!
Ακολουθεί το μυστήριο τής ζωής!
Αν δεν είχε υπάρξει ο άνθρωπος με τη γνωστή πορεία του, δεν θα υπήρχε κανένα μυστήριο! Αναρωτήθηκε ποτέ σκύλος στον καναπέ μας ή γάτα στο χαλάκι της, γιατί υπάρχει; Εμείς μόνον, σε κάποια στιγμή, θέσαμε το θέμα! Εκατομμύρια χρόνια στην πορεία μας, δεν μας ένοιαζε τίποτ’ άλλο, παρά πώς να βρούμε να φάμε, και πώς να επιβιώσουμε γενικώς… Αν μας είχε φτιάξει Κάποιος, και δεν γίναμε τυχαία, είχε λόγο να μας ταλαιπωρεί σαν ζώα, επί εκατομμύρια χρόνια; (Να μιλάμε σοβαρά, ε;)
Παρ’ όλ’ αυτά όμως, το μυστήριο παραμένει!
Όχι, πια. Δεν παραμένει.
Διαβάστε Δαρβίνο, να σας δώσει την εξήγηση! Υπό μια, πάλι, προϋπόθεση, πως δεν ήτανε απαραίτητο να επιβιώσουμε, και να εξακολουθούμε να αναρωτιόμαστε…
Υπάρχουμε τυχαία! Είπαμε, μια στο άπειρο…
Με γεια μας, με χαρά μας! Να το κρατήσουμε αυτό, όχι όσο γίνεται, αλλά κι αυτό, επ’ άπειρον! Από μας εξαρτάται πια! Αυτό να κοιτάξουμε. Μυστήρια δεν υπάρχουν πλέον…
Αυτά όλα όμως, δεν σημαίνουν πως δεν θα πρέπει να είμαστε ευγενείς, τίμιοι, και να αγαπάμε αλλήλους…
Οι Λαϊκές Αγορές…
Κάθε φορά που πάω από τη Λαϊκή, και βλέπω αυτά τα αραδιασμένα σε εκατοντάδες μέτρα υπέροχα προϊόντα σε γεύση και σε ομορφιά, με τα θαυμάσια χρώματά τους, τη φρεσκάδα και την αφθονία, που τα διαθέτουμε, λέω… Γιατί δεν φέρνουν από τις Λαϊκές μας οι υπάλληλοι τού τουρισμού, τους τουρίστες μας, κοινούς και υψηλόβαθμους, να τους ξετρελάνουμε;
Γιατί δεν αυτοδιαφημιζόμαστε; Και ακόμη, γιατί δεν κάνουμε Λαϊκές Αγορές μόνον για τουρίστες;! Να μπαίνει στα προγράμματά τους και επίσκεψη στις Λαϊκές, για να ψωνίζουν, και να την… ψωνίζουνε;!
Και όχι μόνον αυτό, αλλά την έχουμε κι εμείς ψωνίσει, ότι είμαστε τάχα έξυπνος λαός!
Σε τι; Οι ξένοι μάς ξυπνούν κάθε φορά, πότε από τον Ήλιο μας και πότε από τη θάλασσά μας. Κατά τα άλλα; «Πέσε πίτα να σε φάω!». Ε; Ό,τι γίνει μόνο του…
Οι… άνω των εξήντα εμβόλιο …
Οι άνω την 60 αυτό, οι άνω των 60 εκείνο…
Δηλαδή, ένας 60ρης είναι ίδιος με έναν των ογδόντα;
Ή με έναν ακόμη πιο μεγάλον; Πού το βρήκατε γραμμένο; Ένας 60ρης παίζει σήμερα μπάλα! Τρέχει, ανεβαίνει-κατεβαίνει, μαζεύει ελιές, και πλασάρεται ακόμη και για 49!…
Για… ξανασκεφτείτε το, παρακαλώ!
Ακούς εκεί, ένας εξηντάρης με έναν των 70-80-90-100!
(Υπάρχουν στη χώρα μας, περισσότεροι από 100 τών πάνω από 100!….)
