Τα Χριστούγεννα μιας ηλικιωμένης

”Αυτός που δεν έχει τα Χριστούγεννα στην καρδιά του, ποτέ δεν θα τα βρει κάτω από ένα δέντρο.” Roy L. Smith

  • Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου

 

Την κυρία Αντιγόνη την έχω στην καρδιά μου. Είναι μια ηλικιωμένη γειτόνισσα που πάντα φυλάει στα χείλη μια καλή κουβέντα για τον κάθε περαστικό από το κατώφλι του σπιτιού της.
Όταν με έβλεπε να περνώ με το κεφάλι σκυφτό, την άκουγα από τον κήπο να μου φωνάζει:
«Πάντα θα περπατάς με το κεφάλι ψηλά ό,τι και να έχεις. Ξέρεις πόσο δύσκολα χρόνια πέρασα εγώ και ποτέ δεν λύγισα. Εσύ είσαι αγωνίστρια».
Έτσι κάθε φορά που κάτι με βασάνιζε κάτι, μου έρχονταν στο νου η συμβουλή της κι όπως και να ’μουν δεν άφηνα να φανεί κάτι προς τα έξω.
Τις προάλλες που περνούσα βιαστικά από το σπίτι της, την είδα να μου κάνει νόημα από το παράθυρο. Πλησίασα την πόρτα της, με καλοδέχτηκε όπως πάντα και μου είπε:
«Μπορείς Σμαραγδούλα μου να με βοηθήσεις να στολίσω το παλιό δενδράκι μου, να δει μια χαρά το σπιτικό μου. Άλλωστε πέρασαν τρία χρόνια από τότε που με άφησε ο λατρεμένος μου Τάκης. Είμαι σίγουρη ότι θα χαρεί κι αυτός από τον ουρανό…»
Πήρα τη σκάλα, ανέβηκα στο πατάρι και βρήκα δυο κούτες, μια με το δένδρο κι άλλη μία με τα παιχνίδια και τα φωτάκια.
Στήσαμε μαζί το χιονισμένο δένδρο που άρχισε να μαδάει στο πέρασμα του χρόνου, και απλώσαμε στο χαλί τα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Η κυρία Αντιγόνη έμοιαζε να νιώθει υπέροχα. Κοιτάζοντας πίσω από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια έβλεπε τα χρόνια του ευτυχισμένου γάμου της και της φαίνονταν τόσο ωραία.
Κάθε παιχνίδι ήταν και μια ιστορία και της θύμιζε τις όμορφες αναμνήσεις που είχε με το σύζυγό της, τον όμορφο Τάκη της, από τα ταξίδια τους στο εξωτερικό.
Κράτησα στα χέρια μου έναν άγγελο φιλοτεχνημένο στο χέρι.
Δάκρυσε η κυρία Αντιγόνη:
«Μου τον πήρε ο Τάκης μου από τη Ρώμη», είπε ενώ τοποθετούσα τον άγγελο στην κορυφή.
Ένας μικρός τυμπανιστής, κυριολεκτικά έργο τέχνης, μου έκλεψε το ενδιαφέρον.
Τον τοποθετήσαμε σε περίοπτη θέση.
«Είναι από μια γκαλερί στη Βιέννη. Είχαμε περάσει ονειρεμένα σε αυτό το ταξίδι Αυτή είναι η αρχή μιας σχέσης που κράτησε τελικά πολλές δεκαετίες», είπε η ηλικιωμένη.
Μέσα στα παιχνίδια δέσποζε και το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Ένα κομψοτέχνημα.
«Μου το είχε πάρει ο Τάκης μου από τη Νέα Υόρκη», θυμήθηκε και συγκινήθηκε.
Κι ο Άγιος Βασίλης μοναδικός!
“Σφάλλουν εκείνοι που σκέφτονται ότι ο Άγιος Βασίλης κατεβαίνει από την καμινάδα, στην πραγματικότητα μπαίνει μέσα από την καρδιά”, όπως λέει ο Paul Μ., λέει η γριούλα και το χαμόγελό της μου αλλάζει τη διάθεση.
Κάθε παιγνίδι έκρυβε και μια ωραία ιστορία από το γάμο της κυρίας Αντιγόνης με τον Τάκη της και ζωντάνευε μπροστά μου.
Έβαλε δυο κούτσουρα στο τζάκι και έβγαλε από το φθαρμένο σερβάν ένα κουτί που φύλαγε τις κάρτες του καλού της, οι οποίες περιείχαν κείμενα αγάπης, χαράς, ευτυχίας και ειρήνης αλλά και ένα συγκινητικό μήνυμα από τον άντρα της, που την παρακαλούσε να συνεχίσει να ονειρεύεται, όταν σταματήσει να χτυπάει η καρδιά του.
Η ευτυχία της κυρίας Αντιγόνης ήταν κάτι που θυμόταν ανοίγοντας τα κλαδιά του παλιού χριστουγεννιάτικου δένδρου και έφθανε να διαπιστώσει, ότι δεν είναι οι γιορτές που είχε νοσταλγήσει αλλά τα ονειρεμένα χρόνια που έζησε πλάι στον Τάκη της. Κι αν δεν τους ευλόγησε ο Θεός να κάνουν παιδιά και κράτησε όλες τις συγκλονιστικές στιγμές που τις χάρισε γιατί δεν ήταν μελαγχολικές.
”Αυτός που δεν έχει τα Χριστούγεννα στην καρδιά του, ποτέ δεν θα τα βρει κάτω από ένα δέντρο.” Roy L. Smith
Καλά Χριστούγεννα να έχετε.

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή