Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
Εχουμε φτάσει στο σημείο να φοβόμαστε να γράψουμε τη γνώμη μας διότι οι πάντες καιροφυλακτούν να ορμήσουν ως ύαινες για τον κατασπαραγμό. Πίσω από την κυρία Καρυστιανού σπρώχνουν όλοι της αντιπολίτευσης την κοινωνία σε μια άνευ ορίων αναστάτωση. Και παρατηρούμε μια πλατιά συμπαράταξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης να στηρίζουν την κυρία Καρυστιανού και να μην τους ενοχλούν όσα λέει δεξιά κι αριστερά.
Με αυτά που κάνει πραγματικά διασύρει τη χώρα. Υπάρχουν κάποια όρια. Φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή η δημοσιότητα με τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και τις υπογραφές των χιλιάδων ευαίσθητων Ελλήνων. Ούτε με τις συνεντεύξεις. Τώρα βγαίνει και εκτός συνόρων. Έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα The Sunday Times (www.thetimes.com). Για ποιο λόγο τα κάνει όλα αυτά;
Μήπως δεν έχει αναλάβει η Δικαιοσύνη να ξεδιαλύνει την υπόθεση;
Μήπως έγινε δίκη και βγήκε κάποιο αποτέλεσμα που δεν της άρεσε;
Ποιος ο λόγος να αποφασίζει αυτή ποιοι είναι ένοχοι;
Και να τα βάζει με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τον πρωθυπουργό, με κάποιους υπουργούς, με την ηγεσία του Αρείου Πάγου κ.λπ.
Έφτασε στο σημείο να ζητεί την έναρξη των διαδικασιών, για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του Νόμου Περί Ευθύνης Υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και κάποια άλλα ακόμη. Δεν αντιλέγω, αλλά υπάρχουν κόμματα που έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός και νομίζω ότι αυτά τα ζητήματα έχουν συζητηθεί και θα πάρουν το δρόμο τους. Η κυρία Καρυστιανού πώς τα μπλέκει όλα και ζητεί απ’ όλους μας να τα βάλουμε κι εμείς με τη σειρά με τις εξουσίες, τους θεσμούς και τους νόμους κι από την άλλη να θρηνούμε;
Κι αυτό που συχνά λέει ότι “μέσα σε αυτό το τρένο θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά όλων μας” είναι σα να τραβάει με το ζόρι το συναίσθημα εκείνων που έχουν παιδιά και σταυροκοπούνται που… δεν ήταν στο τρένο και τα δικά τους παιδιά! Δυστυχώς δεν καταλάβαινε ότι ήταν κάπως υπερβολική όταν καλούσε να είναι παρόντες και να συμμετέχουν δια των εκπροσώπων τους στη συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, ο Σύλλογος Χημικών Μηχανικών Ελλάδος, οι Σύλλογοι Αποφοίτων Σχολών Πληροφορικής, η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων και ο ΔΣΑ. Τι να πει κανείς;
ΔΕΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ. Κι αυτό το λέω σε όσους σπεύσουν να διαφωνήσουν μαζί μου και να με κατηγορήσουν. Και θα είναι και φίλοι αλλά εγώ…
…ΑΠΛΩΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ…
…την οποία έχει εξοβελίσει από την ημερήσια διάταξη η κυρία Καρυστιανού κι όλη η αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση δυστυχώς δεν έχει καταλάβει ότι ο πολιτικός αγώνας δεν γίνεται με τον τρόπο που τον κάνουν. Θέλουν να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Είναι ισχυρός λόγος αυτός; Δεν νομίζω. Ο πολιτικός αγώνας δεν γίνεται με συναισθηματικά κριτήρια. Και οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης συμπεριφέρονται σαν τους «κουδουνάτους» της Λέσβου, που είναι παραδοσιακό έθιμο που αναβιώνει την Κυριακή της Αποκριάς και κάνει θόρυβο. Ένα σαματατζίδικο έθιμο με συμβολισμούς, που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης κλασαυχενίζονται ότι κάνουν αντιπολίτευση κάνοντας εμπόριο πόνου, μια μέθοδο που την δίδαξε πάρα πολύ καλά η αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας. Το εμπόριο πόνου οδηγεί σε ακροδεξιές καταστάσεις χωρίς να ξέρεις ποιο θα είναι το τέρμα.
Και θα πρέπει όλη η ελληνική κοινωνία να κλαίει και να οδύρεται καθημερινά;
Εγώ όταν έχασα τον μικρό μου αδερφό που εργαζόταν στο ΤΑΠΑ, στο τεχνικό τμήμα αντιγράφων και η σκόνη του προκάλεσε καρκίνο, δεν τα έβαλα ούτε με το (τότε ΤΑΠΑ) γιατί δεν είχε ειδικές μάσκες για τους τεχνίτες, ούτε με το υπουργείο Πολιτισμού ούτε με την κυβέρνηση. Και δεν ζήτησα κανενός την κεφαλή επί πίνακι! Κι όταν πριν μερικούς μήνες σε μια ξένη χώρα ένας αδελφός μου που στεκόταν στο πεζοδρόμιο μιας πόλης, έπεσε πάνω του ένα αυτοκίνητο και τον σκότωσε, δεν ζητήσαμε η οικογένειά μας ούτε από τον νεαρό που οδηγούσε το αυτοκίνητο αποζημίωση ούτε τα βάλαμε με το ξένο κράτος. Απλώς κλειστήκαμε στον εαυτό μας, κλάψαμε, θρηνήσαμε και δεν βγήκαμε με τις ντουντούκες στις πλατείες.
Η κυρία Καρυστιανού που γυρίζει γύρω από τον εαυτό της, ας μας αφήσει χώρο για να θρηνούμε τους δικούς μας.
Έχουμε κράτος, με τα καλά του και με τα στραβά του. Και θεσμούς έχουμε. Κάθε μέρα τα δικαστήρια είναι γεμάτα και δικάζουν. Χιλιάδες άνθρωποι εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη και δεν μπορεί να υπονομεύεται με τον τρόπο που όλοι βλέπουμε. Και φυσικά το κράτος θα συνεχίζει να υπάρχει παρά τις ιερεμιάδες της κυρίας Καρυστιανού που το θέλει ξεχαρβαλωμένο, κατεστραμμένο, με ανήθικη εξουσία.
ΥΓ. Μπήκα στο site : ΤΕΜΠΗ 2023 Σύλλογος Πληγέντων Δυστυχήματος και έψαξα, εις μάτην βεβαίως, να βρώ στοιχεία γα τον Σύλλογο. Η κ. Καρυστιανού υπογράφει ως “Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου“. Λοιπόν, πουθενά δεν βρήκα ποιο είναι το διοικητικό συμβούλιο και το καταστατικό του συλλόγου ή μαλλον βρήκα ένα καταστατικό από τα χιλιάδες που κυκλοφορούν, χωρίς υπογραφές, χωρίς να αναφέρεται ποιοι αποτελούν το σύλλογο κ.λπ.
