«Τα παιδιά φωνάζουν, πηγαίνουν στο δωμάτιο των γονιών, επιζητούν την προσοχή τους μες στα άγρια χαράματα. Και πολλοί γονείς θέλουν να τελειώνουν οι εφιάλτες το συντομότερο δυνατόν. Κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό. Αν οι εφιάλτες οφείλονται στο γεγονός ότι το παιδί περνάει μια τραυματική κατάσταση, μπορεί η κατάσταση αυτή να αντιμετωπιστεί. Όμως, καθώς έχουν εφιάλτες και τα παιδιά που βρίσκονται σε ήρεμη φάση, θα χρειαστεί να έχετε υπομονή.
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να παρηγορήσετε το παιδί. Πάντα στο δωμάτιό του, γιατί ποτέ δεν είναι υγιές τα παιδιά να κοιμούνται με τους γονείς τους μετά από μια ορισμένη ηλικία. Αν το παιδί ξυπνήσει, είναι καλό να το κάνετε να μιλήσει, ώστε να συνδεθεί με τους γονείς του. Και να του πείτε πράγματα όπως: ‘πάει, πέρασε’, ‘μην ανησυχείς, ήταν απλώς ένα όνειρο’ ή ‘δεν υπάρχει κανένα τέρας στο δωμάτιό σου’, ώστε να αντιληφθεί ότι δεν του συμβαίνει τίποτα κακό».
Πηγή:
- Joseph Knobel Freud. (2015). Γονείς: Μια διαρκής πρόκληση. Πατάκης, σελ. 99-100.
________________________________________
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Posted by Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc
