“Πολιτισμός είναι η επικράτηση του δικαίου πάνω στη δύναμη, της πειθούς στη βία, του διαλόγου στο μονόλογο, του πνεύματος στην ύλη» (Γουίλ Ντυράν).
Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Παρακολουθώντας κανείς την εσωτερική και παγκόσμια επικαιρότητα νιώθει πως επιστρέφουμε στην πρωτόγονη εποχή όπου κυριαρχούσε η Δύναμη, η Βία, ο Μονόλογος και η Ύλη.
Οι Πόλεμοι έκφραση της Δύναμης, της Βίας, του Μονολόγου και της λατρείας της Ύλης τείνουν να καταστρέψουν ό,τι κατόρθωσε ο άνθρωπος στη διαχρονική του πορεία με τον πολιτισμό του ως προϊόν του Πνεύματος, του Διαλόγου, της Πειθούς και του Δικαίου.
Στην εσωτερική επικαιρότητα τα πρωινάδικα με τις ευειδείς τηλεπερσόνες επισκιάζουν τα πάντα διαμορφώνοντας ταυτόχρονα και τον πολιτισμό της καθημερινότητάς μας. Από την άλλη πλευρά η ποδοσφαιροποίηση ή και η μπασκετοποίηση της καθημερινότητας των ανδρών τείνει να λάβει τη μορφή χιονοστιβάδας αφού οι τηλεοπτικές μεταδόσεις πληθαίνουν καθημερινά απορροφώντας το ενδιαφέρον τους.
Το παραπάνω δυστοπικό τοπίο για τον πολιτισμό μας συμπληρώνει και η Κασσελακιάδα που αντικατέστησε την Πολιτική με το star System όπου η δεσποτεία της εικόνας έναντι του πολιτικού λόγου είναι απόλυτη. Όταν, όμως, ο λόγος και το επιχείρημα υποχωρούν μπροστά στην εξουσία της εικόνας τότε και η πολιτική ως η τέχνη του διοικείν και διακονίας του κοινού καλού εκπίπτει στη θέση της προπαγάνδας.
“Η πολιτική, είναι η δραστηριότητα μέσω της οποίας οι άνθρωποι ορίζουν, τηρούν και τροποποιούν τους γενικούς κανόνες βάσει των οποίων ζουν” (A. Heywood).
Κι ενώ όλα τα παραπάνω τείνουν να αποτελέσουν αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας και της κανονικότητάς μας, ξαφνικά ένα πολιτιστικό γεγονός μάς υπενθύμισε πως στη χώρα μας ο πολιτισμός και η αναζήτηση ενός άλλου στοιχείου που θα γεμίζει και θα διαμορφώνει την καθημερινότητά μας δεν είπαν τον τελευταίο λόγο. Και το γεγονός αυτό δεν ήταν άλλο από τα εγκαίνια του Μουσείου Οδυσσέα Ελύτη “Το σπίτι του Ελύτη” ως γενέθλιο δώρο (2 Νοεμβρίου 1911) στον νομπελίστα Ποιητή μας.
