- Mνήμη του οσίου πατρός ημών Σαμψών, του ξενοδόχου
- Μνήμη της οσίας μητρός ημών Ιωάννας, της Μυροφόρου
- Μνήμη του αγίου μάρτυρος Ανέκτου, του εν Καισαρεία της Παλαιστίνης αθλήσαντος
- Διήγηση Συνεσίου Επισκόπου Κυρήνης για κάποιο Ευάγριο φιλόσοφο και τριακόσια λίτρα χρυσού
- Όσιος Λουκάς ο ερημίτης
- Μνήμη των αγίων μαρτύρων Θεράποντος, Μακαρίου, Μαρκίου και Μαρκίας
- Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Πιερίου, πρεσβυτέρου Αντιοχείας
- Άγιος Κύριλλος Λούκαρις Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
***********************************************************************************************************
- Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ημῶν Σαμψών, τοῦ ξενοδόχου.
Ο Άγιος Σαμψών, γεννήθηκε στη Ρώμη από πλουσίους αλλά ευσεβείς και ενάρετους γονείς. Ευφυής ως ήτο, σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ιατρική. Επιθυμώντας από τη μικρή του ηλικία να ζήσει κατά το χριστιανικό πρότυπο ζωής, μεταχειρίσθηκε την ιατρική όχι ως επικερδές επάγγελμα αλλά για καθαρά φιλανθρωπικούς και ευεργετικούς σκοπούς. Προσέτρεχε χωρίς διακρίσεις σε οποιονδήποτε είχε την ανάγκη του βοηθώντας τον, παρηγορώντας τον και στηρίζοντάς τον στην πίστη. Όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, μοίρασε την μεγάλη περιουσία την οποία κληρονόμησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επισκέφθηκε όλα τα μοναστήρια. Εκεί έβρισκε ουσιαστικά καταφύγιο για να ηρεμεί και να μελετά τις Θείες Γραφές. Η φήμη του, η οποία γρήγορα εξαπλώθηκε προσέλκυσε την εύνοια και αυτού του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Συγχρόνως η μεγάλη θεολογική του κατάρτιση και οι άλλες του αρετές, κίνησαν το ενδιαφέρον του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Κάποτε ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από βαρεία ασθένεια και ζήτησε τη βοήθεια του Αγίου. Ο Όσιος προσευχήθηκε θερμά και κατόρθωσε να σώσει τη ζωή του αυτοκράτορα. Εκείνος θέλοντας να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο, έκτισε ένα νοσοκομείο το οποίο γρήγορα αναδείχθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό ίδρυμα όπου κατέφευγαν οι άποροι και οι αδύναμοι για να θεραπευθούν και να εύρουν παρηγοριά και στήριγμα. Έχοντας επιτελέσει ένα τεράστιο και θεάρεστο έργο, κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ φέρων τὴν μίμησιν, τῶν τοῦ Θεοῦ οἰκτιρμῶν, ἐνθέου χρηστότητας, ἀναβλυστάνεις κρουνούς, Σαμψῶν Ἱερώτατε, σὺ γὰρ θεομιμήτω, ἑλλαμφθεῖς συμπάθεια, ὤφθης τῶν τεθλιμμένων, καὶ πασχόντων ἀκέστωρ, παρέχων ἐνὶ ἐκάστω, ρώσιν καὶ ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.
Ὡς ἰατρὸν πανάριστον, καὶ πρεσβευτὴν εὐπρόσδεκτον, οἱ τῇ σορῷ σου τῇ θείᾳ προστρέχοντες, Σαμψὼν θεόφρον Ὅσιε, συνελθόντες σε ὕμνοις, καὶ ψαλμοῖς ἀνυμνοῦμεν, Χριστὸν δοξάζοντες, τὸν τοιαύτην σοι χάριν παρέχοντα τῶν ἰάσεων.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ημῶν ᾿Ιωάννας, τῆς Μυροφόρου.
῾Η ῾Οσία ᾿Ιωάννα Μυροφόρος ἦταν σύζυγος τοῦ Χουζᾶ, ἐπιτρόπου τοῦ ῾Ηρώδη, καί διακονοῦσε τόν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες γυναῖκες332. ᾿Εκοιμήθηκε με εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ανέκτου, τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ῎Ανεκτος, εὐσεβής καί ζηλωτής Χριστιανός, πού μέ τούς λόγους καί τά ἔργα του, ἀποτελοῦσε πολύτιμη δύναμη τῆς ᾿Εκκλησίας στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, ἐμαρτύρησε ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ). ῾Ο γεμόνας τῆς πόλεως αὐτῆς, Οὐρβανός, ἀφοῦ συνέλαβε τόν ῎Ανεκτο καί δέν μπόρεσε νά τόν ἀποσπάσει ἀπό τήν πίστη του, κατέφυγε στήν ὠμή καί θηριώδη βία τῶν βασανιστηρίων. Στήν ἀρχή τόν ἐράβδισαν καί ἔπειτα τοῦ ἔσχισαν τά πλευρά μέ σιδερένια νύχια, ἐτρύπησαν τούς ἀστραγάλους του καί ἔκαψαν τίς πληγές του μέ ἀναμμένες λαμπάδες. ῞Οταν οἱ δήμιοι εἶδαν ὅτι ἀκόμα ἀνέπνεε, τόν ἀποκεφάλισαν, τό 298 μ.Χ. ῎Ετσι ὁ Μάρτυς ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί εἰσῆλθε στή χαρά τοῦ Κυρίου του.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαρκίου και Μαρκίας.
Περί τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων Θεράποντος καί Μακαρίου δέν ἔχουμε ἱκανά ἁγιολογικά στοιχεῖα καί μνήμη τους ἀποσιωπᾶται σέ διάφορους Συναξαριστές. ῾Η Μάρτυς Μαρκία ἐμαρτύρησε διά ξίφους, ἐνῶ ὁ Μάρτυς Μάρκιος ὁδηγήθηκε στόν ἄρχοντα τοῦ ᾿Ικονίου Περίνιο καί ἐπειδή ὁμολογοῦσε τόν Χριστό, ἔγδαραν τό σῶμα του, τόν ἔβαλαν ἐπάνω σέ πυρακτωμένη σχάρα, ἔκοψαν τή γλώσσα του, καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πιερίου, πρεσβυτέρου ᾿Αντιοχείας.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Πιέριος ἦταν πρεσβύτερος στήν ᾿Αντιόχεια καί ἐτελειώθηκε διά πυρός. ῾Ορισμένοι Συναξαριστές, μαζί μέ τή μνήμη τοῦ ῾Ιερομάρτυρος Πιερίου, ἀναφέρουν καί αὐτή τοῦ ἀδελφοῦ του ᾿Ισιδώρου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ημῶν Λουκᾶ, τοῦ ἐρημίτου.
῾Ο ῞Οσιος Λουκᾶς, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμηήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, διήγησις Συνεσίου, ἐπισκόπου Κυρήνης, περί Εὐαγρίου τινός φιλοσόφου.
῾Η διήγηση αὐτή εὑρίσκεται στό Λειμωνάριον τοῦ ῾Αγίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου.
- Άγιος Κύριλλος Λούκαρις Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ο πολύτλας Ιερομάρτυς Κύριλλος ο Λούκαρις γεννήθηκε στον Χάνδακα της Κρήτης στις 13 Νοεμβρίου 1572 μ.Χ. «ἐκ γονέων περιφανῶν ἐλευθέρων, ἔν τε τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῇ Ἐκκλησίᾳ περιβλέπτων» και κατά το άγιο Βάπτισμα πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Ο πατέρας του Στέφανος ήταν Ιερέας και διδάσκαλός του υπήρξε ο Ιερομόναχος Μελέτιος ο Βλαστός.
Μετά την εγκύκλια εκπαίδευση ο Κύριλλος μετέβη στη Βενετία (1584 μ.Χ.) για ευρύτερη μόρφωση. Εκεί συνάντησε τον Επίσκοπο Κυθήρων Μάξιμο τον Μαργούνιο, ο οποίος τον ανέλαβε κάτω από την προστασία του και χρημάτισε καθηγητής του. Το 1588 μ.Χ. αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κρήτη, λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογενείας του, αλλά μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στην Ιταλία και γράφτηκε στο περίφημο Παταβινό Πανεπιστήμιο, όπου διδάχθηκε Φιλοσοφία και Θεολογία. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ: Κύριλλος Λούκαρις Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ἀπολυτίκιον
῏Ηχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν φωστῆρα τῆς Κρήτης, ᾿Αγκαράθου τὸν ὄρπηκα, τῆς Ἀλεξανδρείας ποιμένα, Βυζαντίου τὸν πρόεδρον, τὸν θεῖον δεῦτε Κύριλλον πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως στεῤῥόν, καὶ Μαρτύρων θεοδόξαστον κοινωνόν, τιμήσωμεν ἐκβοῶντες· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐν ὑψίστοις εὐκλεῶς, δοξάσαντί σε ῞Αγιε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
῏Ηχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θεῖον βλάστημα, τῆς Κρητονήσου, ἄνθος εὔοσμον, τῆς ᾿Αγκαράθου, ἀνεδείχθης Μονῆς Πάτερ Κύριλλε· ᾿Αλεξανδρείας ποιμὴν φιλοπρόβατος, καὶ Βυζαντίου θεόκριτος πρόεδρος. ῞Οθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ πανεύφημε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
῏Ηχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.
᾿Εν Πατριάρχαις ἀθλητὴς ἀκαταγώνιστος, θανατωθεὶς ᾿Αγαρηνῶν χερσὶ φονόεσσαις, ἀναδέδειξαι, ὦ Κύριλλε, θεηγόρε. ῞Οθεν στέφος ἀφθαρσίας κομισάμενος, ἱκεσίαις σου μὴ παύσῃ προϊστάμενος, τῶν βοώντων σοι· Χαίροις, Πάτερ πολύαθλε.
Κάθισμα
῏Ηχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἠκολούθησας, δι̉ ἀρετῆς ἐκ παιδός, καὶ τούτου ἐποίμανας, τὴν ἐκλογάδα καλῶς, μακάριε Κύριλλε· ᾔσχυνας ἀσεβείας, τοὺς κομψοὺς τοῖς σοῖς λόγοις· ἔθραυσας μαρτυρίῳ, τῶν τυράννων τὸ θράσος· διὸ καὶ τοὺς στεφάνους διπλοῦς, θεόθεν ἀπέλαβες.
Ὁ Οἶκος
῎Ανωθεν τῶν ᾿Αγγέλων, αἱ δυνάμεις κροτοῦσιν, ἐπάξιόν σοι Πάτερ τὸν ὕμνον· ἡμεῖς δὲ ἐπὶ γῆς οἱ πιστοί, ἐν εὐφροσύνῃ τὴν μνήμην σου ἄγοντες, τοῖς ᾄσμασί σε στέφομεν, Κύριλλε, καὶ πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, ὁ ὅσιος Ποιμενάρχης·
χαῖρε, ὁ ἔνδοξος Πατριάρχης.
Χαῖρε, τὸ τῆς Κρήτης οὐράνιον βλάστημα·
χαῖρε, ᾿Αγκαράθου Μονῆς τὸ ἀπάνθισμα.
Χαῖρε, Μάρκου ὁ διάδοχος, τῆς Αἰγύπτου ὁ πυρσός·
χαῖρε, Βυζαντίου πρόεδρος, ᾿Εκκλησίας ὀφθαλμός.
Χαῖρε, ὅτι καθεῖλες πολεμίων τὸ θράσος·
χαῖρε ὅτι ὑπῆλθες μαρτυρίου τὸν δρόμον.
Χαῖρε, ῾Αγίων πάντων συμμέτοχος·
χαῖρε, Μαρτύρων θεῖος ἐφάμιλλος.
Χαῖρε, σεπτῶν δωρεῶν οἰκονόμος·
χαῖρε, ζωῆς ἀληθοῦς κληρονόμος.
Χαίροις, Πάτερ πολύαθλε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Κρητονήσου ἄνθος τερπνόν, καὶ ᾿Αλεξανδρείας, Ποιμενάρχης περικλεής· Χαίροις Πατριάρχης, σοφὸς τῆς Κωνσταντίνου, καὶ Ἐκκλησίας στῦλος, ἔνδοξε Κύριλλε.
ΠΗΓΕΣ
- http://www.apostoliki-diakonia.gr
- http://www.saint.gr
