27 Μαΐου γιορτάζουν…

Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Ελλαδίου, Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Θεράποντος, Μνήμη της αγίας μάρτυρος Ρεστιτούτης της Σόρα και της συνοδείας αυτής, Μνήμη του αγίου μάρτυρος Ιουλίου του Στρατηλάτου, του εκ Ρουμανίας, Μνήμη του αγίου μάρτυρος Ευσεβιώτου η Ευβιώτου, Μνήμη του αγίου μάρτυρος Αλυπίου, Μνήμη της αγίας μάρτυρος Ιουλιανής, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Ευτροπίου, Μνήμη της οσίας μητρός ημών Μελανίας, της εξ Ουαλλίας, Μνήμη του αγίου μάρτυρος Ρανούλφου, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Βεδέα, του Ομολογητού, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Βασιλείου, του εκ Γεωργίας, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Μιχαήλ, του εκ Γεωργίας, Ανακομιδή των ιερών λειψάνων των εν αγίοις πατέρων ημών Ιωνά, Φωτίου και Κυπριανού, μητροπολιτών Μόσχας, Μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Φιλίππου Α, μητροπολίτου Μοσχας, Μνήμη της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του οσίου πατρός ημών Νείλου, του εκ Σομπένσκ, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Λαζάρου, του εν τη Λαύρα του Πσκωφ ασκήσαντος, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Θεράποντος, ηγουμένου της Λευκής Λίμνης, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Θεράποντος, ηγουμένου της μονής Μόνζας, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Ηλία, του εκ Ρωσίας, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Ιωάννου, του Ρώσου, Μνήμη του οσίου πατρός ημών Ματθαίου, του εκ Ρωσίας

by Times Newsroom
  • Άγιος Ελλάδιος
  • Άγιος Θεράπων
  • Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος
  • Άγιος Ευσεβιώτης
  • Άγιος Αλύπιος
  • Όσιος Βεδέας ο Ομολογητής
  • Όσιος Θεράπων ηγούμενος της Λευκής Λίμνης
  • Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Αγίου Ιωνά Μητροπολίτη Μόσχας
  • Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Αγίου Φωτίου Μητροπολίτη Μόσχας
  • Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Αγίου Κυπριανού Μητροπολίτη Μόσχας
  • Άγιος Ιούλιος ο Στρατηλάτης ο Μάρτυρας
  • Όσιος Βασίλειος ο εκ Γεωργίας
  • Όσιος Μιχαήλ εκ Γεωργίας
  • Άγιος Φίλιππος Α’ Μητροπολίτης Μόσχας
  • Όσιος Λάζαρος του Πσκώφ
  • Όσιος Ματθαίος ο εκ Ρωσίας
  • Όσιος Θεράπων του Μονζέσκιϋ
  • Σύναξη των Βοιωτών Αγίων

******************************************************************************************************************

  • Άγιος Ελλάδιος. 
Ο Άγιος Ελλάδιος, έζησε την εποχή των σκληρών διωγμών κατά της Εκκλησίας. Η ζωή του ως λαϊκού, χαρακτηριζόταν από μεγάλη σωφροσύνη, άσκηση γι’ αυτό και εξελέγη επίσκοπος. Από τη θέση, αυτή ο Ελλάδιος, αναλώθηκε στη διακονία του ποιμνίου του. Κήρυττε, δίδασκε και με σύνεση και διάκριση, επέλυε τυχόν ανακύπτοντα προβλήματα. Η όλη του πολιτεία και διακονία κατόρθωσε να φέρει πολλούς ειδωλολάτρες στην ορθόδοξη πίστη. Η δράση του αυτή, προκάλεσε τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τον συνέλαβαν και του πρότειναν να αρνηθεί το Χριστό για να σώσει τη ζωή του. Εξοργισμένοι από την ακλόνητη πίστη του επισκόπου τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, αλλά με τη χάρη του Θεού θεραπεύθηκε απ’ όλα. Τελικά μετά από συνεχόμενους ραβδισμούς, παρέδωσε το πνεύμα του και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως ἐδέξω ὡς θεῖον ἔλαιον, ἱερουργίας τὴν χάριν, τῇ ἐπινεύσει Χριστοῦ, καὶ ἱέρευσας σοφῶς Πάτερ Ἑλλάδιε, καὶ Μαρτύρων κοινωνός, δι’ ἀγώνων ἱερῶν, γενόμενος Ἱεράρχα, καθικετεύεις ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Ἑλλάδιε· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ, διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὥσπερ ἐλαία ἀνεβλάστησας κατάκαρπος, ἀθλητικὴν ἱερουργὲ νέμων χρηστότητα, τοῖς τὸ ἔλεος τοῦ Λόγου προσδεχομένοις. Ἀλλ’ ὡς Μάρτυς καὶ φωστὴρ λαμπρὸς τῆς πίστεως, καθοδήγησον ἡμᾶς πρὸς γνῶσιν ἔνθεον, τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Ἑλλάδιε.
Μεγαλυνάριον
Ἔλεος Ἑλλάδιε θεϊκόν, ταῖς εὐπροσδέκτοις, μεσιτείαις πρὸς τὸν Θεόν, βλῦσον Ἱεράρχα, τοῖς πίστει εὐφημοῦσι, τῶν σῶν ἀγωνισμάτων, τὴν θείαν ἄθλησιν.
  • Άγιος Θεράπων. 
Ο Άγιος Θεράπων ήταν Ιερέας στην εκκλησία των Σάρδεων. Κατά τα παραγγέλματα του Αποστόλου Παύλου ήταν πράος, ειρηνικός, επιεικής, φιλόξενος, αφιλοχρήματος, διδακτικός, και έτρεμε μήπως από αμέλεια του χανόταν ή και στιγμιαία σκανδαλιζόταν έστω και μόνο μια ψυχή. Όταν συνελήφθη, διατάχθηκε να αρνηθεί τον Ιησού. Αυτός μίλησε στον ειδωλολάτρη άρχοντα σαν ήρωας, επιθυμώντας να βαδίσει στο μαρτύριο και όχι να τ’ αποφύγει. Ο έπαρχος Ουαλεριανός τον βασάνισε σκληρά, και τελικά τον αποκεφάλισε κοντά στον ποταμό Έρμο, όπου βρισκόταν η επισκοπή Σατάλων.
  • Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος. 
Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μ.Χ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος. Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των Τούρκων κατά το 1711 μ.Χ., και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο, που καταγόταν από το Προκόπιον της Μικράς Ασίας, το οποίο βρίσκεται πλησίον στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο αγάς τον πήρε μαζί του στο χωριό του. Πολλοί από τους αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την πίστη του Χριστού και έγιναν Μουσουλμάνοι, είτε γιατί κάμφθηκαν από τις απειλές, είτε γιατί δελεάστηκαν από τις υποσχέσεις και τις προσφορές υλικών αγαθών. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr
  • Όσιος Βεδέας ο Ομολογητής. 
Ο Όσιος Bede (Βεδέας) γεννήθηκε στη Νορθμπρία της Αγγλίας το 673 μ.Χ. Σε ηλικία επτά ετών εισήλθε στη μονή του Γιάρροου, όπου σπούδασε και παρέμεινε καθ’ όλο τον βίο του, χωρίς ποτέ να απομακρυνθεί από τα όρια αυτής. Όπως εξάγεται από τα συγγράμματά του και από άλλες μαρτυρίες, ανάλωσε τον βίο του και όλη την ενεργητικότητά του στην μελέτη των Αγίων Γραφών, στην ακριβή τήρηση των Κανόνων της μοναχικής πολιτείας, τη διδασκαλία και τη συγγραφή. Οι θεολογικές του εργασίες, κυρίως ερμηνευτικές, ήσαν εμβριθείς και εξετιμώντο πολύ, αλλά ο Όσιος Βεδέας κατέστη περίφημος κυρίως ως ιστορικός. Το υπό τον τίτλο «Ιστορία της Εκκλησίας της Αγγλίας και του Αγγλικού λαού» έργο του, είναι η σπουδαιότερη πηγή για την πριν από αυτόν ιστορική περίοδο της Βρετανίας και της Εκκλησίας αυτής. Συνέθεσε, επίσης, ύμνους και άλλα ποιήματα, επιστολές, διάφορες ομιλίες και συνέθεσε το «Μικρόν Μαρτυρολόγιον» με ιστορικές σημειώσεις. Ο Όσιος Bede ήταν ο πρώτος, ο οποίος συνέγραψε στην αγγλική γλώσσα. Εκτός των προσόντων του αυτών ήταν προ πάντων άνθρωπος του Θεού, ευλαβής, ταπεινός, αγνός στην ψυχή και το σώμα. Την τελευταία ημέρα της ζωής του, όταν πλέον είχε εντελώς εξαντληθεί, ένας από τους μαθητές του, του υπενθύμισε ότι απομένει το τελευταίο κεφάλαιο του Ιωάννου προς ερμηνεία. «Γράφε, τέκνον μου», είπε ο Όσιος και άρχισε να υπαγορεύει. Όταν το κεφάλαιο τελείωσε, ο ετοιμοθάνατος αδελφός αποχαιρέτησε όλους τους μοναχούς, στους οποίους διένειμε μικρά δώρα ως ευλογία, στράφηκε προς το ναό, όπου καθημερινά προσευχόταν επί εξήντα συναπτά έτη, πρόφερε τους λόγους «Δόξα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι» και παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού το 735 μ.Χ.
  • Όσιος Θεράπων ηγούμενος της Λευκής Λίμνης. 

Ο Όσιος Θεράπων, κατά κόσμον Θεόδωρος, γεννήθηκε το 1337 μ.Χ. στην πόλη Βολοκολάμσκ από την ευσεβή οικογένεια Ποσκόχιν. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και από την παιδική ηλικία εξεδήλωσε την κλίση και την αγάπη του προς τον μοναχικό βίο. Γι’ αυτό εκάρη μοναχός και εγκαταστάθηκε βόρεια της Λευκής Λίμνης μαζί με τον Όσιο Κύριλλο (τιμάται 9 Ιουνίου), όπου ασκήτεψε ως ερημίτης ασκούμενος στη σιωπή. Η αγιότητα του βίου του προσείλκυσε γύρω του μαθητές που οργάνωσαν ένα μοναστήρι, το οποίο αργότερα έλαβε το όνομα του Οσίου.

Το 1398 μ.Χ. ο Όσιος ανοικοδόμησε μία ξύλινη εκκλησία αφιερωμένη στο Γενέσιον της Θεοτόκου, ενώ οι μοναχοί τον βοηθούσαν στο έργο αυτό και ασχολούνταν παράλληλα με την αντιγραφή εκκλησιαστικών βιβλίων. Αργότερα, περί το 1500 μ.Χ., στον τόπο αυτό κτίσθηκε πέτρινος ναός φημισμένος για τις αγιογραφίες του, έργα του αγιογράφου Διονυσίου και των υιών του Βλαδιμήρου και Θεοδώρου. Ο Όσιος από ταπείνωση παραιτήθηκε από την θέση του ηγουμένου της μονής, εμπιστεύθηκε την πνευματική καθοδήγησή του σε έναν από τους πατέρες αυτής και επέστρεψε στον πνευματικό σύμβουλό του, Όσιο Κύριλλο. Το 1408 μ.Χ. ο πρίγκιπας Ανδρέας Δημητρίεβιτς ζήτησε από τον Όσιο Θεράποντα να ιδρύσει ένα νέο μοναστήρι στην πόλη Μοζάισκ. Εκεί, στο λόφο Λούσχο, ο Όσιος ανήγειρε τη νέα μονή και έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου από τον Μητροπολίτη Μόσχας Φώτιο (τιμάται 2 Ιουλίου και 27 Μαΐου). Εδώ ο Όσιος ασκήτεψε για δέκα οκτώ χρόνια και κοιμήθηκε με ειρήνη το 1426 μ.Χ. Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο βόρειο κλίτος του ναού του Γενεσίου της Θεοτόκου και βρέθηκε το 1514 μ.Χ.

  • Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Αγίου Ιωνά Μητροπολίτη Μόσχας. 
Η εύρεσις και μετακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Ιωνά (τιμάται 31 Μαρτίου και 15 Ιουνίου), έγινε στις 17 Μαΐου του 1472 μ.Χ., κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο.
  • Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Αγίου Φωτίου Μητροπολίτη Μόσχας. 
Η εύρεσις και μετακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Φωτίου (τιμάται 2 Ιουλίου), έγινε στις 17 Μαΐου του 1472 μ.Χ., κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο.
  • Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Αγίου Κυπριανού Μητροπολίτη Μόσχας. 
Η εύρεσις και μετακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Κυπριανού (τιμάται 16 Σεπτεμβρίου), έγινε στις 17 Μαΐου του 1472 μ.Χ., κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο.
  • Άγιος Ιούλιος ο Στρατηλάτης ο Μάρτυρας. 
Ο Άγιος Μάρτυς Ιούλιος μαρτύρησε επί αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285 – 305 μ.Χ.). Επειδή ήταν Χριστιανός, συνελήφθη το 297 μ.Χ. στο Δορύστολο, επαρχία της Κάτω Μοισίας και οδηγήθηκε ενώπιον του επάρχου Μαξίμου, ο οποίος τον προέτρεψε να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα, για να ζήσει. Ο στρατιώτης Ιουλιανός όμως με πνευματική ανδρεία ομολόγησε το Όνομα του Θεού ενώπιον των ειδωλολατρών. Τότε ο άρχοντας έδωσε εντολή να θανατωθεί διά ξίφους. Όταν έφεραν τον Άγιο στον τόπο της καταδίκης του, τον αποχαιρέτισαν όλοι. Κάποιος Χριστιανός, που ονομαζόταν Ησύχιος, τον παρακάλεσε να τον ενθυμείται στις προσευχές του μαζί με τους Μάρτυρες Πασικράτη και Βαλεντίωνα, που είχαν πεθάνει μαρτυρικά (τιμούνται 24 Απριλίου). Στην συνέχεια ο δήμιος εκτέλεσε την εντολή και αποκεφάλισε τον Άγιο. Έτσι ο Άγιος Ιουλιανός εισήλθε στη χαρά του Κυρίου αυτού και έλαβε τον αμαράντινο στέφανο της δόξας.
  • Όσιος Βασίλειος ο εκ Γεωργίας.
Ο Όσιος Βασίλειος έζησε τον 11ο αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία και ήταν υιός του βασιλέως Μπαγράτ Γ’. Κοιμήθηκε με ειρήνη.
  • Όσιος Μιχαήλ εκ Γεωργίας. 
Ο Όσιος Μιχαήλ Παρεκχέλι έζησε και ασκήτεψε κατά τον 13ο και 14ο αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
  • Άγιος Φίλιππος Α’ Μητροπολίτης Μόσχας. 
Ο Άγιος Φίλιππος έζησε τον 15ο αιώνα μ.Χ. και ήταν από το 1455 μ.Χ. Επίσκοπος Σουζδαλίας. Επελέγη από τον Μητροπολίτη Μόσχας Θεόγνωστο και τον μεγάλο πρίγκιπα Ιβάν Γ’ Βασίλιεβιτς (1462 – 1505 μ.Χ.), Μητροπολίτης Μόσχας το 1464 μ.Χ. Ο νέος Μητροπολίτης άρχισε αμέσως το θεοφιλές έργο του και ξεκίνησε την ανέγερση του καθεδρικού ναού του Ουσπένσκι. Φρόντισε με επιμέλεια για την εκπαίδευση των κληρικών και την καλλιέργεια ιερατικού ήθους σε αυτούς. Ασθένησε στις 4 Απριλίου 1473 μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη. Μετά την κοίμησή του αποκαλύφθηκε ο ασκητικός του βίος, αφού φορούσε επάνω του για άσκηση βαριές αλυσίδες.
  • Όσιος Λάζαρος του Πσκώφ. 
Ο Όσιος Λάζαρος γεννήθηκε το 1733 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς και μεγάλωσε στην πόλη Όποτσα κοντά στην περιοχή του Πσκώφ. Έγινε μοναχός στη μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Λαύρας του Πσκώφ και ανέλαβε το 1800 μ.Χ. καθήκοντα οικονόμου της μονής. Διακρίθηκε για την ευσέβεια και τον ασκητικό του βίο και κοιμήθηκε με ειρήνη το 1824 μ.Χ.
  • Όσιος Ματθαίος ο εκ Ρωσίας.
Ο Όσιος Ματθαίος του Ζαράνσκιυ, κατά κόσμον Μητροφάνης Κούζμικ Σβέκωφ, γεννήθηκε, το 1861 μ.Χ., στην πόλη Βγιάτκα. Ο πατέρας του ήταν υποδηματοποιός και ο Όσιος στη νεαρή ηλικία του, ασχολήθηκε με το εμπόριο. Το 1891 μ.Χ., ο Μητροφάνης κείρεται μοναχός στη μονή του Αγίου Αλεξάνδρου και λαμβάνει το όνομα Ματθαίος. Εδώ ασκείται στην υπακοή και διδάσκεται την αδιάλειπτη προσευχή. Ο Άγιος Θεός του δωρίζει το χάρισμα της θαυματουργίας και το πρόσωπο του Οσίου γίνεται πνευματικό καταφύγιο και παρηγοριά για τον λαό του Θεού. Έτσι, αφού έζησε θεοφιλώς, ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1927 μ.Χ.
  • Όσιος Θεράπων του Μονζέσκιϋ

Για τον Όσιο Θεράποντα βλέπε στις 12 Δεκεμβρίου.

  • Σύναξη των Βοιωτών Αγίων

Οι Βοιωτοί Άγιοι τιμώνται από τις 26 Ιανουαρίου 2002 μ.Χ., ημέρα που αφιερώθηκε το Δεξιό Κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του Νέου στο όνομα τους, ενω την Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών του ιδίου έτους χοροστάτησε και λειτούργησε, με την ευλογία και την άδεια του Σεβ. Ποιμενάρχου (και νύν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος) κ.κ Ιερωνύμου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.κ Χρυσόστομος ο οποίος καθαγίασε την ασημοσκέπαστη εικόνα τους που βρίσκεται στο τέμπλο με Άγιο Μύρο σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Τάξη. Έκτοτε το Εκκλ. Συμβούλιο προέβη στις εξής ενέργειες που αποβλέπουν στην Τιμή των Βοιωτών Αγίων:

– Απευθύνθηκε στον Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ κ. Χαραλάμπη Μπούσια και συνέταξε το Απολυτίκιο Βοιωτών τους Εφόρους, Κοντάκιο και Μεγαλυνάριο.

– Προέβη στην Έκδοση της Ασματικής Ακολουθίας (2002 μ.Χ.) έργο του Μακαριστού Υμνογράφου της ΜτΧΕ π.Γερασίμου Μικαγιαννανίτου για Ενοριακή χρήση.

– Καθιέρωσε να ψάλλεται το Απολυτίκιο τους σε κάθε Θεία Λειτουργία και την Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών να ψάλλεται η Ακολουθία τους μαζί με την Αναστάσιμη.

– Τοποθέτησε ξυλόγλυπτο Προσκυνητάριο με την εικόνα τους στον κυρίως Ναό (δεξιό Κλίτος) έργο του αγιογράφου κ.Ηλία Δημητρέλου. Η εικόνα αυτή παρουσιάζει τους Αγίους ολόσωμους με τους Αποστόλους Λουκά (βλέπε 18 Οκτωβρίου) και Ρούφο (βλέπε 8 Απριλίου) πλαισιωμένους απο τους Ιεράρχες Ιωάννη (βλέπε 29 Απριλίου) και Ρηγίνο (βλέπε 25 Φεβρουαρίου) στην πρώτη σειρά, τους Οσίους Κλήμεντα (βλέπε 26 Ιανουαρίου), Γερμανό (βλέπε 26 Ιανουαρίου) και Σεραφείμ (βλέπε 6 Μαΐου) στην δεύτερη, τους Οσίους Νικήτα (βλέπε 23 Ιουνίου) και Μελέτιο (βλέπε 1 Σεπτεμβρίου) στην τρίτη και επάνω σαν κορωνίδα τον Όσιο Λουκά (βλέπε 7 Φεβρουαρίου) τον εν Στειρίω.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Βοιωτῶν τούς Ἐφόρους ἀνευφημήσωμεν, Λουκᾶν Ἀπόστολον Ροῦφον, Στειρίου κλέος Λουκᾶν, Σεραφείμ, Νικήταν, Κλήμεντα, Μελέτιον, Ρηγῖνον καί σύν Γερμανῷ Ἰωάννην τόν σοφόν ἐπίσκοπον, Καλοκτένην, αὐτῶν λιτάς τάς ἀόκνους πρός τόν Σωτῆρα ἐκδεχόμενοι.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τόν δεκάριθμον δῆμον τῶν Ἁγίων τιμήσωμεν, τῶν ἐν Βοιωτίᾳ λαμψάντων ἀρετῆς τελειότητι, δυάδα Ἀποστόλων ἱερῶν, ἐξάριθμον χορόν δέ Ἀσκητῶν, σύν δυσίν Ἀρχιερεῦσι τοῖς θαυμαστοῖς, καί πρός αὐτούς βοήσωμεν˙ δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ἡμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ήχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τήν δεκάριθμον Ἁγίων χορείαν, τῆς Βοιωτίας τούς λαμπρούς πολιούχους, ὡς ἐν αὐτῇ ἐκλάμψαντας ὑμνήσωμεν˙ βίου γάρ λαμπρότητι, διαφόροις ἐν χρόνοις, τόν Χριστόν ἐδόξασαν, καί λαμπρῶς δοξασθέντες, ὑπέρ ἡμῶν πρεσβεύουσιν ἀεί, τῶν εὐφημούντων, αὐτῶν τήν ὁμήγυριν.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις ἡ δεκάριθμος καί σεπτή, χορεία Ἁγίων, Βοιωτίας οἱ ἀρωγοί, καί πρός τόν Δεσπότην, θερμότατοι μεσίται, καί πάσης Ἐκκλησίας, ἐγκαλλωπίσματα.

Έτερον Μεγαλυνάριον
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Τιμιωτέραν.
Σεραφείμ, Νικήταν, Ροῦφον, Λουκάν, Κλήμεντα, Ρηγίνον, Καλοκτένην τε Γερμανόν, καί σύν Μελετίῳ, Λουκάν πνευματοφόρον ως Βοιωτῶν προστάτας ὕμνοις γεραίρομεν.

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com