- Άγιος Ανδρέας ο Ιεροσολυμίτης Αρχιεπίσκοπος Κρήτης
- Άγιος Μιχαήλ ο Χωνιάτης Μητροπολίτης Αθηνών
- Άγιος Θεόδωρος επίσκοπος Κυρήνης της Λυβύης
- Αγίες Κυπρίλλα, Αρόα και Λούκια
- Οσία Μάρθα μητέρα του οσίου Συμεών, που ασκήτευσε στο όρος Θαυμαστόν
- Άγιος Δονάτος επίσκοπος Λιβύης και Ιλαρίων οσιομάρτυρας
- Άγιος Ανδρέας Ρουμπλιόβ ο Εικονογράφος
- Άγιος Ιωνάς ο Αθωνίτης
- Άγιος Ανδρέας ο Ιεροσολυμίτης Αρχιεπίσκοπος Κρήτης.
«Ζηλοῦτε τὰ πνευματικά» (Α’ προς Κορινθίους, ιδ’ 1). Να επιθυμείτε με ζήλο τα πνευματικά χαρίσματα. Τέτοιο ζήλο σε όλη του τη ζωή είχε και ο άγιος Ανδρέας. Από τους μεγάλους εκκλησιαστικούς ποιητές ο Ανδρέας, γεννήθηκε στη Δαμασκό από γονείς ευσεβείς, το Γεώργιο και τη Γρηγορία. Σε ηλικία 15 χρονών, κατατάχθηκε στον κλήρο (αναγνώστης) του πατριαρχικού θρόνου των Ιεροσολύμων, από τον τότε Πατριάρχη Θεόδωρο. Στην Ιερουσαλήμ, ο Ανδρέας διακρίθηκε για τη μόρφωση και την αρετή του μεταξύ των αγιοταφιτών πατέρων, γι’ αυτό και τον προέκριναν να σταλεί στην Κωνσταντινούπολη, για την έκτη Οικουμενική Σύνοδο κατά των Μονοφυσιτών. Μετά το τέλος της Συνόδου, ο Ανδρέας παρέμεινε στη βασιλεύουσα, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και διορίσθηκε διευθυντής του ορφανοτροφείου «Άγιος Παύλος».
Η έξοχη επιμέλεια που ανέπτυξε στο φιλανθρωπικό αυτό ίδρυμα, τον ανέδειξε αρχιεπίσκοπο Κρήτης. Αφοσιωμένος στα καθήκοντα της νέας του θέσης, αναδείχθηκε μέγας εκκλησιαστικός διοικητής, αλλά και λαμπρός διδάσκαλος και ρήτορας. Γι’ αυτό και όλο του το ποίμνιο τον θεωρούσε πραγματικά πατέρα. Αλλά ως μητροπολίτης πήρε μέρος στη σύνοδο που συγκάλεσε ο Φιλιππικός Βαρδάνης (712 μ.Χ.) και υποστήριξε τον Μονοφυσιτισμό, αλλά επανήλθε στην ορθή πίστη μετά τον θάνατο του Βαρδάνη. Στο γυρισμό από την Κωνσταντινούπολη, όπου είχε πάει για διάφορες υποθέσεις, πέθανε (740μ.Χ.) επάνω στο καράβι. Τον έθαψαν στην Ερεσό της Μυτιλήνης, στο ναό της Αγίας Αναστασίας.
Να σημειώσουμε επίσης, ότι ο Άγιος Ανδρέας, υπήρξε ο καλύτερος ρήτορας της εποχής του, με έργα όπου αναπτύσσει λόγο πλούσιο, με ρητορικά σχήματα απαράμιλλου κάλλους. Πρώτος αυτός παρουσίασε πλήρες σύστημα εορταστικών ομιλιών, από τις οποίες σώζονται περίπου 30, εκδιδόμενες και ανέκδοτες. Έγραψε αρκετά εγκώμια και λόγους. Σώζονται περίπου 100 Κανόνες και πολυάριθμα ιδιόμελα τροπάρια. Ως μελωδός έγραψε όχι μόνο τα κείμενα αλλά και την μουσική τους.
Ο Μέγας Κανών, που ψάλλεται την Πέμπτη της Ε’ εβδομάδος Νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής, είναι το κατεξοχήν πρωτότυπο και εκτεταμένο υμνογραφικό έργο του Ανδρέα Κρήτης. Είναι πιθανόν ο Μέγας Κανών να γράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη ή στον τόπο θανάτου του, την Ερεσό της Λέσβου, σε μεγάλη ηλικία.
Μέγας Κανών
Αποτελείται από 261 τροπάρια, από τα οποία 11 είναι Ειρμοί. Ονομάστηκε Μέγας λόγω της έκτασής του και αποτελείται από 9 ωδές. Ο αριθμός των τροπαρίων ποικίλλει στα διάφορα χειρόγραφα. Στην τελευταία έκδοσή του ( Migne ), που χρησιμοποιεί το εν χρήσει Τριώδιο της Εκκλησίας ο αριθμός των τροπαρίων κατά ωδές έχει ως εξής: α΄ 25, β΄ 29+12, γ΄ 9+19, δ΄ 29, ε΄ 23, στ΄ 17+16, ζ΄ 22, η΄ 22, θ΄ 27. Η ομοιοκαταληξία αν και όχι συστηματική είναι συχνή: Ουκ ήκουσα της φωνής σου /παρήκουσα της γραφής σου. / Το σώμα κατερρυπώθην. / Το πνεύμα κατεσπιλώθην. – Μη υπερίδης με. – Μη παρίδης με. Οι παρομοιώσεις είναι άφθονες, τα δε κοσμητικά επίθετα είναι πολύ εντυπωσιακά, πολλές φορές με νεολογισμούς, όπως φιλήδονος ορμή, πατρόθεος Δαυίδ, αισθητή Εύα, πρωτόκτιστον κάλλος . Η γλώσσα του Μεγάλου Κανόνα είναι η λόγια κοινή της εποχής.
Ο Μέγας Κανών είναι ένα κείμενο βαθύτατα κατανυκτικό, γεμάτο δύναμη και εικόνες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από έντονα δραματικά στοιχεία με παράλληλη χρήση παραδειγμάτων από την Αγία Γραφή. Από τα εσωτερικά στοιχεία του Μεγάλου Κανόνα μπορούμε να διακρίνουμε, την αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου, τον τέλος της ροπής προς ηθική κατάρρευσή του, τη συναίσθηση της αμαρτίας του, τη μετάνοια του, τη βεβαιότητα της σωτηρίας του. Ψάλλεται ολόκληρος την παραμονή της Πέμπτης της ΣΤ΄ εβδομάδας των Νηστειών, διαιρεμένος σε τέσσερα τμήματα, και κατά τις τέσσερις πρώτες ημέρες της καθαρής εβδομάδας.
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Ἀνδρέα, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Δαβίδ τήν κινύραν Πάτερ μιμούμενος, ἐν Ἐκκλησία Ὁσίων προσάδεις ἄσμα καινόν, ὡς σοφός ὑφηγητής τοῦ θείου Πνεύματος, σύ γάρ ἐβρόντησας ἡμῖν, τάς τῆς χάριτος ὠδάς, καί λόγον δικαιοσύνης, Ἀνδρέα Πατέρων κλέος, πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἦχος πλ. β’.
Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, Ἀρχιερέων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Ἀνδρέα σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία διέπρεψας, καί ἀρετῶν τῶ φωτί, καί Κρήτης γεγένησαι, ἀρχιερεύς εὐκλεής, Ἀνδρέα Πατήρ ἡμῶν, ὅθεν ἐν Ἐρεσῶ δέ, κοιμηθείς Ἱεράρχα, ταύτην καθαγιάζεις,τῶ ἁγίω σου σκήνει, αἰτούμενος τοῖς πᾶσιν, εἰρήνην καί θεῖον ἔλεος.
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Σαλπίσας τρανῶς, τὰ θεῖα μελωδήματα, ἐδείχθης φωστήρ, τῷ κόσμῳ τηλαυγέστατος, τῷ φωτί λαμπόμενος, τῆς Τριάδος Ἀνδρέα Ὅσιε· ὅθεν πάντες βοῶμέν σοι, Μὴ παύσῃ πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Λαμπρυνθεὶς τὴν καρδίαν θείῳ φωτί, ἐξηρεύξω δογμάτων φωτοειδῆ, μακάριε λόγια, καὶ τὸν κόσμον ἐφώτισας, γεγονὼς δὲ θεῖον, τοῦ Πνεύματος ὄργανον, ἡδυτάτοις φθόγγοις, ἡδύνεις ἑκάστοτε, πάντων τὰς καρδίας, ἀνυμνῶν τὴν Τριάδα, Ἁγίων τὰ τάγματα, καὶ Παρθένον τὴν ἄχραντον, ὦ Ἀνδρέα πανεύφημε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.Μεγαλυνάριον
Χαίροις εὐσεβείας θεῖος αὐλός, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, θεορρήμων ὑφηγητής· χαίροις ὁ ἐν λόγοις, καὶ ᾄσμασιν ἐνθέοις, Τριάδα μεγαλύνων, Ἀνδρέα πάνσοφε.
Ο Άγιος Μιχαήλ υπήρξε ο τελευταίος μητροπολίτης Αθηνών (1182 – 1204 μ.Χ.) πριν από την φραγκική κατάκτηση. Ο λόγιος μητροπολίτης και αδερφός του ιστορικού Νικήτα Χωνιάτη, λάτρης του ένδοξου παρελθόντος της Αθήνας, ήταν εκείνος που την υπερασπίστηκε όχι μόνο από τους εχθρούς και τις πολιορκίες, αλλά και από την ασυδοσία των κρατικών υπαλλήλων. Οι επιστολές του αποτελούν πλούσια πηγή πληροφοριών για την Αττική του τέλους του 12ου-αρχές του 13ου αιώνα. Στις επιστολές αυτές, διακρίνει κανείς μια επιθετική διάθεση προς την Αθήνα, ωστόσο, με προσεκτικότερη ματιά εύκολα θα διαπιστώσει μια ουσιαστική και βαθιά αγάπη, τόσο στην πόλη όσο και στο λαό της.
Το 1203 μ.Χ. υπερασπίστηκε με επιτυχία την πόλη που κινδύνευσε από τον πελοπονήσιο γαιοκτήμονα Λέοντα Σγουρό. Λίγο αργότερα, στα 1204 μ.Χ., αμέσως μετά τη φραγκική κατάκτηση, αυτοεξορίστηκε στην Κέα, μη σταματώντας και από εκεί ακόμη να υπερασπίζεται και να προστατεύει το ποίμνιό του. Αργότερα, μετέβη στη Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου κοντά στις Θερμοπύλες όπου και πέθανε, στα 1222 μ.Χ. Την ακολουθία του Αγίου έγραψε ο Μεγάλος Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας κ. Χαραλάμπης Μπούσιας. Επίσης, η μνήμη του αναφέρεται, μαζί με αυτή του Ανδρέα Κρήτης, στον Βατοπεδινό Κώδικα με κοινή Ακολουθία.
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρετῇ διαπρέψας καὶ ἁγιότητι, ποιμαντικῇ ἐπιστήμῃ καὶ ἀκραιφνεῖ βιοτῇ Ἀθηναίων στυλοβάτης ἐχρημάτισας, ὦ Χωνιᾶτα Μιχαήλ, ἱεράρχα κραταιὲ καὶ ἄριστε ποιμενάρχα· διὸ καὶ εἴληφας χάριν ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύειν πάντοτε.
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀθηνῶν ἱεράρχην τὸν λογιώτατον καὶ συμπαθῆ ὡς ἀγώνων συμμεριστὴν τοῦ λαοῦ καὶ αὐτοῦ τῆς ἀγωνίας ὕμνοις μέλψωμεν νῦν, Χωνιάτην Μιχαήλ, τῆς σοφίας ποταμὸν καὶ κρήνην εὐρυμαθείας, αὐτοῦ λιτὰς τὰς ἀόκνους πρὸς τὸν Σωτῆρα ἐκδεχόμενοι.
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τὸν ἱεράρχην Ἀθηνῶν λαμπρῶς ὑμνήσωμεν τὸν λογιώτατον, φιλάνθρωπον, διδάσκαλον, κουφιστὴν τῶν ἐν ἀνάγκαις καὶ ἀσκουμένων ἐν σπηλαίοις ζηλωτήν, ὡς βάθρον πίστεως, Μιχαὴλ τὸν Χωνιάτην, ὕμνοις πρέπουσι πίστει ψάλλοντες· Χαίροις, πάτερ θειότατε.
Τῆς θεοσοφίας καθηγητὴν, Χωνιάτην θεῖον, ὑπερένδοξον Μιχαήλ, τὸν τῆς Μεσογαίας φρουρόν καὶ πολιοῦχον ὡς σύναυλον ἀγγέλων ἐγκωμιάσωμεν.
- Άγιος Θεόδωρος επίσκοπος Κυρήνης της Λυβύης.
Ο ηγεμόνας του ζήτησε να παραδώσει τα βιβλία του και ν’ αρνηθεί τον Χριστό, αλλά ο Θεόδωρος δεν υπάκουσε στη διαταγή του ηγεμόνα και έτσι υπέστη σκληρά βασανιστήρια. Στην αρχή τον μαστίγωσαν ανελέητα, κατόπιν τον σταύρωσαν και στη συνέχεια έξυσαν τις πληγές του με δέρματα. Έπειτα αφού έκοψαν τη γλώσσα του, τον έριξαν στη φυλακή όπου και άφησε την τελευταία του πνοή. Τελείται η σύναξις αυτού εν τω μαρτυρείω του αγίου μάρτυρος Θεοδώρου εν τω Ρησίω.
- Αγίες Κυπρίλλα, Αρόα και Λούκια.
- Οσία Μάρθα μητέρα του οσίου Συμεών, που ασκήτευσε στο όρος Θαυμαστόν.
- Άγιος Δονάτος επίσκοπος Λιβύης και Ιλαρίων οσιομάρτυρας.
- Άγιος Ανδρέας Ρουμπλιόβ ο Εικονογράφος.
Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ γεννήθηκε περί το 1360 – 1370 μ.Χ. και θεωρείται ο κορυφαίος Ρώσος αγιογράφος του Μεσαίωνα. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Δεν ξέρουμε ούτε πού γεννήθηκε, ούτε ποιο ήταν το κοσμικό του όνομα, καθώς το όνομα «Ανδρέας» του δόθηκε όταν εκάρη μοναχός στη Μονή της Αγίας Τριάδας. Η πρώτη αναφορά στο όνομά του γίνεται το 1405 μ.Χ. σε ένα έγγραφο, το οποίο αναφέρει ότι ανέλαβε την εικονογράφηση του Ναού του Ευαγγελισμού στο Κρεμλίνο μαζί με το Θεοφάνη τον Έλληνα και κάποιον μαΐστορα Πρόχορο. Αναφερόταν εκεί τελευταίος, και λόγω ηλικίας και λόγω αρχαιότητας.
Λέγεται ότι το 1408 μ.Χ. ανέλαβε, μαζί με το συνεργάτη του Δανιήλ, την αγιογράφηση του Ναού της Αναλήψεως στο Βλαντίμιρ και από το 1425 μ.Χ. ως το 1427 μ.Χ. του καθολικού της Μονής του, της Αγίας Τριάδας ή Αγίου Σεργίου. Τέλος, μετά το θάνατο του συνεργάτη του Δανιήλ ήρθε στη Μονή Ανδρόνικωφ στη Μόσχα, όπου ανέλαβε την αγιογράφηση του καθολικού. Θεωρείται ότι πέθανε κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας σε ηλικία περίπου 70 ετών, στις 29 Ιανουαρίου 1430 μ.Χ. (η ημερομηνία αμφισβητείται).
Το 1988 μ.Χ. ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωσική Εκκλησία ως Άγιος Ανδρέας ο Εικονογράφος.
Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ υπήρξε ο επιφανέστερος Ρώσος αγιογράφος και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Το έργο για το οποίο αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους Ορθόδοξους αγιογράφους, είναι η εικόνα της Αγίας Τριάδος, η οποία είναι το αριστούργημα της ρωσικής εικονογραφικής τέχνης. Η εικόνα της Αγίας Τριάδος, γνωστή ως «Φιλοξενία του Αβραάμ», διακρίνεται για τη σύνθεση, το ρυθμό, το φωτισμό, την αρμονία, την καθαρότητα και την απλότητα.
Αισθητικές κρίσεις για το έργο του είναι δύσκολο να διατυπωθούν με βεβαιότητα, καθώς τα έργα που του αποδίδονται (εκτός του ότι η πατρότητά τους είναι αμφίβολη) έχουν υποστεί επιχρωματώσεις από μεταγενέστερους, καθώς τα υλικά που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή στη Ρωσία δεν ήταν ανεξίτηλα. Σε κάθε περίπτωση διακρίνονται σαφείς επιδράσεις από το έργο του Θεοφάνη του ΈΛληνα, αλλά θεωρείται ότι έχει πάει ακόμη παραπέρα από το Θεοφάνη, αναφορικά με την απεικόνιση της πνευματικότητας στις μορφές. Η τεχνική του συνδυάζει ασκητισμό και αρμονία κατά το βυζαντινό πρότυπο. Τα έργα του διακρίνονται από ηρεμία και γαλήνη και θεωρούνται πρότυπο ορθόδοξης εικονογραφίας.
- Άγιος Ιωνάς ο Αθωνίτης.
Ο όσιος μάρτυρας Ιωνάς (κατά κόσμο Ιβάν Αντρέεβιτς Σανκόφ) γεννήθηκε σε μια ευσεβή οικογένεια εμπόρου, στις 20 Ιουλίου του 1879 μ.Χ., στο χωριό Σόλτσινο, της κοινότητος του Αλπάτιεφ, του δήμου Ζαράισκ, της επαρχίας Ριαζάν. Ο πατέρας του, Αντρέι Νικίτιτς Σανκόφ, έκανε εμπόριο άρτου στη Μόσχα και όλη του η οικογένεια ζούσε μαζί του. Το 1890 μ.Χ., όταν ο Ιβάν ήταν 11 χρονών, αρρώστησε βαριά η μητέρα του και με τη συμβουλή των ιατρών έφυγε στην πατρίδα της, το χωριό Σόλτσινο, όπου η οικογένεια είχε σπίτι κι ένα μικρό κτήμα. Τον Ιβάν τον πήρε μαζί της.
Μένοντας στο Σόλτσινο, ο Ιβάν τελείωσε δυο τάξεις στο σχολείο, αλλά πέθανε η μητέρα του κι εκείνος επέστρεψε στη Μόσχα στον πατέρα του. Εκεί ολοκλήρωσε τη μόρφωσή του και άρχισε να ασχολείται μαζί με τον πατέρα του με το εμπόριο. Αλλά η καρδιά του ευσεβή νεανία δεν έτεινε προς την απασχόληση με το εμπόριο, ούτε και στην οικογενειακή ζωή. Στην οικογένεια τους υπήρχε η παράδοση να αφιερώνουν ένα από τα παιδιά τους στην υπηρεσία του Θεού, το οποίο γινόταν για όλους τους συγγενείς αποκλειστικός ικέτης. Γι’ αυτό ο Ιβάν επιθύμησε να πάει στον Άθω και να γίνει μοναχός.
Το 1897 μ.Χ., όταν ο νεανίας έγινε 18 χρονών, ήρθε στον Άθω και μπήκε δόκιμος στην μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Εδώ, στη δοξασμένη αρχαία μονή, ολοκληρώθηκε, κατά τα λεγόμενα του, η πνευματική του μόρφωση. Εδώ, στις 17 Απριλίου του 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε σε ρασοφόρο με τ’ όνομα Ιωνάς και στις 12 Μαρτίου του 1902 μ.Χ. χειροτονήθηκε με μανδύα. Στις 5 Ιουνίου του 1905 μ.Χ. χειροτονήθηκε σε ιεροδιάκονο και στις 17 Σεπτεμβρίου του 1913 μ.Χ. σε ιερομόναχο. Την υπακοή ο πατήρ Ιωνάς περνούσε στην καγκελαρία και από το 1914 μ.Χ. στο μετόχι της Κωνσταντινουπόλεως.
Την 1η Μαρτίου του 1914 μ.Χ. τον ιερομόναχο Ιωνά τον έστειλαν στο μετόχι της Κωνσταντινουπόλεως, όπου υπηρέτησε έως τις αρχές του πολέμου της Τουρκίας με την Ρωσία. Τον Ιούλιο του 1914 μ.Χ., όταν όλοι οι Ρώσοι είχαν εξοριστεί από την Κωνσταντινούπολη, ο πατήρ Ιωνάς έφυγε από ‘κει με τρένο μαζί με υπαλλήλους του ρωσικού προξενείου. Όλο τον καιρό της παραμονής του στην Κωνσταντινούπολη έγραφε επιστολές στον ηγούμενο πατέρα Μισαήλ, κρατώντας μαζί του πνευματικό δεσμό.
Όταν έφτασε στη Ρωσία τον όρισαν στο μετόχι της μονής του Αγίου Παντελεήμονος στην Οδησσό και υπηρέτησε εκεί, ώσπου, το 1923 μ.Χ. οι άθεες αρχές το έκλεισαν. Αφού έχασε το ναό, ο πατήρ Ιωνάς μετατέθηκε στην εκκλησία του Ευαγγελισμού της Οδησσού, όπου υπηρέτησε ως το 1927 μ.Χ., όταν οι αρχές έκλεισαν και αυτή την εκκλησία. Τότε ο πατήρ Ιωνάς άρχισε να τελεί στο ναό των Αγίων Πάντων, στα μνήματα, αλλά και αυτή η εκκλησία έκλεισε το 1930 μ.Χ.
Εκείνη τη χρονιά ο πατήρ Ιωνάς έλαβε μια επιστολή από την πατρίδα, στην οποία οι γνωστοί του τον ενημέρωναν ότι στο χωριό τους, το Αλπάτεβο, το οποίο βρισκόταν μόλις μερικά χιλιόμετρα από το χωριό Σόλτσινο, απεβίωσε ο ιερέας τους και εκείνοι τον προσκαλούσαν να υπηρετήσει στο ναό αυτό. Ο πατήρ Ιωνάς αμέσως πήγε στην πατρίδα του και κατευθύνθηκε από την ιεραρχία στο χωριό Αλπάτεβο, όπου και υπηρέτησε έως την σύλληψη του.
Στα τέλη του 1937 μ.Χ. λόγω μαζικών διωγμών κατά της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας οι συνεργάτες του ΛΕΕΥ (Λαϊκή Επιτροπή Εσωτερικών Υποθέσεων) ανέκριναν τον πρόεδρο της αυτοδιοίκησης του χωριού και τον πρόεδρο του κολχόζ στο Αλπάτεβο και επίσης τακτικούς μάρτυρες σχετικά με την δραστηριότητα του Πατρός Ιωνά. Εκείνοι έδωσαν μαρτυρίες ότι το 1937 μ.Χ. τέθηκε ζήτημα για το κλείσιμο του ναού και την παράδοση του κτιρίου για σχολείο. Για το λόγο αυτό συγκάλεσαν συνέλευση. Ο ιερέας, όταν το έμαθε, το μετέδωσε στους πιστούς. Εκείνοι πήγαν στη συνέλευση και εμπόδισαν να κλείσουν το ναό, παρά λίγο ακυρώνοντας και την ίδια τη συνέλευση. Οι ψευδομάρτυρες έλεγαν ότι ο ιερέας κάθε μέρα κουβεντιάζει με γυναίκες ειδικά με χήρες και εκείνες μαζεύονται μέσα στην αποθήκη της εκκλησίας, όπου μένει αυτός. Μαρτύρησαν ότι δήθεν ο ιερέας έλεγε ότι πέρσι ήταν μικρή η σοδειά κι αυτό ήταν κακό για τα μέλη του κολχόζ. Φέτος η σοδειά είναι καλή και πάλι αυτό κακό θα είναι, γιατί ούτως ή άλλως θα τη φάνε τα ποντίκια και πάλι δεν θα έχουν τίποτα. Όταν ρώτησαν τον πατέρα Ιωνά, γιατί τις νύχτες κάθεται στο σκοτάδι και δεν ανάβει το φως, εκείνος απάντησε ότι κηροζίνη του δίνουν μόλις ένα μπουκάλι το χρόνο.
Μια από τις γυναίκες μαρτύρησε ότι η ίδια δεν άκουσε καμιά από τις κουβέντες ανάμεσα στον ιερέα και τους πιστούς, επειδή όταν πλησίαζε, οι πιστοί αμέσως σταματούσαν να μιλάνε, αλλά χάρη στην προπαγάνδα του η σπιτονοικοκυρά, όπου ενοικιάζει δωμάτιο, αναγκάζει τα παιδιά της να προσεύχονται στο Θεό.
Άλλη μάρτυς έδειξε ότι δήθεν μια φορά ο ιερέας απευθύνθηκε στους ενορίτες στο ναό με το κήρυγμα, στο οποίο μάλωνε την τοπική διοίκηση, η οποία είχε σκοπό να κλείσει το ναό και επίσης καλούσε τους πιστούς να γραφτούν σε εικοσάδες και με τον τρόπο αυτό να προστατέψουν το ναό και να εμποδίσουν το κλείσιμο του. Επίσης, εκείνος πήγε στο σπίτι της και προσπάθησε να πείσει τον άνδρα της να μπει στα μέλη της εκκλησιαστικής διοίκησης. Ταυτόχρονα μάλωνε τη σοβιετική εξουσία, λέγοντας ότι τον αναγκάζει να πληρώσει χίλια ρούβλια φόρο, αλλά ο κόσμος δεν πάει στην εκκλησία και πιθανόν σύντομα θα την κλείσουν. Τότε ο κόσμος θα στεναχωρηθεί, αλλά η σοβιετική εξουσία ξανά δεν θα ανοίξει το ναό. Η μάρτυς επίσης έδειξε ότι, αν και ο πατήρ Ιωνάς την έβαλε στη λίστα των είκοσι, δεν πήγε να συμμετάσχει σ’ αυτή και την υπογραφή της δεν την έβαλε. Όλα αυτά, ενάντια της εξουσίας, κάνει ο ιερέας, για να μην κλείσουν την εκκλησία.
Στις 24 Φλεβάρη του 1938 μ.Χ. ο πατήρ Ιωνάς συνελήφθη και τον έβαλαν στη φυλακή της πόλης Κολόμνα. Όταν συνέλαβαν τον ιερέα, του έδωσαν την εντολή σύλληψης και του είπαν να την υπογράψει. Ο πατήρ Ιωνάς αρνήθηκε. Εκείνη την ημέρα ο ανακριτής πέρασε τον Ιερέα από ανάκριση. Ιδού το κείμενο της:
– Μέσα στα χαρτιά σας βρέθηκε ένα σημείωμα με το εξής περιεχόμενο: «Έλεγε για τον αναμενόμενο ερχομό του αντίχριστου, πρώτα μαζικό και ύστερα ενσαρκωμένο σε ξεχωριστό πρόσωπο». Πείτε, ποιος το έλεγε και πως να εκλάβουμε αυτό το περιεχόμενο του σημειώματος, ρώτησε ο ανακριτής.
– Το σημείωμα είναι γραμμένο από μένα, αποτελεί απόκομμα από τη Βίβλο, αλλά τι σημαίνουν αυτά τα λόγια δεν μπορώ να εξηγήσω. Μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον αυτά τα λόγια και τα έγραψα, απάντησε ο πατήρ Ιωνάς.
– Σας κατηγορούν για αντιεπαναστατική προπαγάνδα ανάμεσα στον πληθυσμό και εξάπλωση της αντιεπαναστατικής συκοφαντίας για τους διοικητές του κόμματος και της κυβέρνησης και επίσης για εκφράσεις διαμαρτυριών κατά του υπάρχοντος καθεστώτος.
– Με την αντιεπαναστατική προπαγάνδα και την εξάπλωση της αντιεπαναστατικής συκοφαντίας κατά του υπάρχοντος καθεστώτος δεν είχα ασχοληθεί και δεν το παραδέχομαι, απάντησε ο ιερέας.
Κατόπιν των ανακρίσεων του ιερέα ο ανακριτής πάλι κάλεσε τους μάρτυρες. Ένας απ’ αυτούς είπε ότι είδε τον ιερέα να μιλά με τη δημογερόντισσα, παρουσία άλλων πιστών, τα επώνυμα των οποίων δεν γνωρίζει. Η δημογερόντισσα είπε ότι σε λίγο θα είναι εκλογές και καλό θα ήταν να υπάρχει ένας υποψήφιος από τους πιστούς, αλλά ο πατήρ Ιωνάς την διέκοψε, λέγοντας ότι η οργάνωση τους δεν είναι δηλωμένη και δεν θα δεχτούν υποψήφιο απ’ αυτούς. Η δημογερόντισσα απάντησε σ’ αυτό ότι, αν δεν εκλεχτούν οι άνθρωποι τους, μπορεί να κλείσουν την εκκλησία. Επίσης ο μάρτυρας υπέδειξε ότι ο ιερέας δήθεν έλεγε «Το σύνταγμα είναι απλώς και μόνο ένα χαρτί, δεν υπάρχει εκεί καμιά ισότητα. Από κάποιον παίρνουν φόρο 30 ρούβλια και από τον ιερέα δυο χιλιάδες, ενώ στο σύνταγμα λένε ότι όλοι είναι ίσοι. Τότε πως να καταλάβεις ποιος είναι ίσος εδώ. Το φόρο έβαλαν, για να κλείσουν την εκκλησία. Αυτό πρέπει να το αντιληφθείτε κι αν είναι έτσι, πρέπει να μην αφήσουμε να κλείσουν την εκκλησία και να μαζέψουμε λεφτά».
Κατόπιν ανακρίσεων των μαρτύρων ο ανακριτής πάλι κάλεσε τον ιερέα, ο οποίος έως τότε, τρείς μήνες πλέον, βρισκόταν στην φυλακή υπό κράτηση.
– Παραδέχεστε ότι είστε ένοχος, ότι ανάμεσα στα μέλη του κοχλόζ του χωριού Αλπάτεβο κάνατε αντιεπαναστατική προπαγάνδα κατά του υπάρχοντος καθεστώτος, εξαπλώνατε αντιεπαναστατική συκοφαντία για τους διοικητές του κόμματος και της κυβέρνησης; Τον Ιούλιο του 1937 οργανώσατε τις γυναίκες να εκδηλωθούν κατά της κατάργησης της εκκλησίας. Το επιβεβαιώνετε; ρώτησε ο ανακριτής.
– Στην κατηγορία για αντιεπαναστατική προπαγάνδα δεν παραδέχομαι την ενοχή μου. Επίσης δεν υπήρξε από την πλευρά μου καμιά ενθάρρυνση των γυναικών τον Ιούλιο του 1937 κατά της κατάργησης της εκκλησίας…
Στις 7 Ιουνίου του 1938 μ.Χ. η τρόικα της ΛΕΕΥ καταδίκασε τον πατέρα Ιωνά σε εκτέλεση. Κατόπιν αποφάσεως της τρόικα ο πατήρ Ιωνάς μεταφέρθηκε στη Μόσχα στη φυλακή Ταγκάνκα. Στις 13 Ιουνίου ο φωτογράφος της φυλακής έβγαλε τη φωτογραφία του. Ο ιερομόναχος Ιωνάς (Σανκόφ) εκτελέστηκε στις 4 Ιουλίου του 1938 μ.Χ. και μνημονεύτηκε σε κοινό τάφο στο πολύγωνο Μπούτοβο, κάτω από τη Μόσχα.
Πηγή: http://www.saint.gr