Η κατάρρευση του Ασαντ τροφοδότησε περιφερειακές ανησυχίες για αστάθεια στη Συρία, η οποία, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην αναζωογόνηση τζιχαντιστικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου του Ισλαμικού Κράτους (ISIS), εν μέσω της μετάβασης της χώρας σε μια προσωρινή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του HTS. Η ανησυχία αυτή ήταν ιδιαίτερα έντονη μεταξύ των Ισραηλινών. Για να εμποδίσει τη νέα συριακή κυβέρνηση να αποκτήσει ό,τι έμεινε από το οπλοστάσιο του Ασαντ, το Ισραήλ πραγματοποίησε αεροπορικές επιδρομές καταλαμβάνοντας καίριες στρατηγικές θέσεις κατά μήκος των συριακών συνόρων.
Μετά την κατάρρευση του Ασαντ, η Ρωσία και το Ιράν απέσυραν τις δυνάμεις τους από τη Συρία (καθώς και οι δύο χώρες είχαν υποστηρίξει τον πρώην πρόεδρο), δημιουργώντας ένα ξαφνικό κενό εξωτερικής επιρροής που άλλες περιφερειακές χώρες προσπάθησαν να καλύψουν. Ειδικότερα, η Τουρκία πέτυχε να κάνει τις πρώτες επαφές με τη νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό. Με τις βασικές ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ να προσφέρουν μόνο περιορισμένη ανακούφιση από τις κυρώσεις (κυρίως, λόγω των παλαιότερων δεσμών του HTS με την Αλ Κάιντα), η κυβέρνηση του HTS καλωσόρισε την τουρκική προσφορά για στρατιωτική βοήθεια, ανταλλαγή τεχνογνωσίας, παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτό, με τη σειρά του, έδωσε στην Αγκυρα τη δυνατότητα να επεκτείνει τα ερείσματά της στη Συρία, ασκώντας επιρροή στη συριακή κυβέρνηση προς επίτευξη των πολιτικών στόχων της.
Το Ισραήλ θα υποστηρίξει πιθανότατα μειονοτικές ομάδες στη Συρία, για να αποδυναμώσει την κεντρική κυβέρνηση της χώρας και να μειώσει τις μακροπρόθεσμες απειλές για την ασφάλειά του. Παρά τη ρητορική προθυμία του προσωρινού προέδρου της Συρίας, Αχμέντ Αλ Σαράα, για εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ υπό τις «κατάλληλες συνθήκες», το Ισραήλ θα συνεχίσει πιθανότατα να θεωρεί την κυβέρνηση της Συρίας δυνητική απειλή, λόγω και των πρώην δεσμών του HTS με την Αλ Κάιντα. Πιθανότατα, λοιπόν, θα λάβει μέτρα για την αποδυνάμωσή της, αναγκάζοντάς τη να επικεντρωθεί στη διατήρηση της εσωτερικής σταθερότητας, αντί να στραφεί σε εξωτερικές υποθέσεις. Για αυτόν τον σκοπό, θα αυξήσει πιθανότατα τη στήριξή του προς τις μειονοτικές ομάδες εντός της Συρίας που αντιτίθενται στην κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων των Δρούζων και των Κούρδων, ειδικά από τη στιγμή που ορισμένοι ηγέτες των Δρούζων έχουν ζητήσει διεθνή προστασία.
Επίσης, θα διευκολύνει πιθανότατα θρησκευτικές επισκέψεις τους στο Ισραήλ, παρέχοντας βοήθεια στις περιοχές της Νότιας Συρίας, όπου πλειοψηφούν οι Δρούζοι. Επιπλέον, το Ισραήλ θα μπορούσε να παρέχει πληροφορίες σε κουρδικές ομάδες στα βορειοανατολικά, διεξάγοντας ακόμα και περιορισμένες αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή, ιδίως εάν οι ΗΠΑ αποσύρουν περισσότερα στρατεύματα στη Συρία. Επιπλέον, σε ένα σενάριο κατά το οποίο η τουρκοκουρδική ειρηνευτική διαδικασία καταρρέει και/ή οι Κούρδοι διεξάγουν μεγάλες διασυνοριακές επιθέσεις στην Τουρκία, το Ισραήλ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον μηχανισμό αποκλιμάκωσης με την Τουρκία, ώστε να κερδίσουν χρόνο οι κουρδικές δυνάμεις και να διαφύγουν από θέσεις που στοχεύουν οι Τούρκοι. Ανεξάρτητα από αυτό, η ισραηλινή υποστήριξη θα δώσει σε Κούρδους και Δρούζους μεγαλύτερη ευελιξία να αντισταθούν στους όρους της κεντρικής κυβέρνησης για ενσωμάτωση, μετατρέποντάς την πιο αδύναμη και επικεντρωμένη σε εσωτερικά ζητήματα, εκτός εάν κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στις εθνοθρησκευτικές μειονότητες.
Αντίθετα, η Τουρκία θα ενισχύσει πιθανώς τη στρατιωτική και ανθρωπιστική στήριξη προς τη Δαμασκό, για να ισχυροποιηθεί η κεντρική κυβέρνηση. Η Αγκυρα θα προσπαθήσει, επίσης, να συμβάλει στη σταθεροποίηση του περιβάλλοντος ασφαλείας της Συρίας παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια, εκπαίδευση και όπλα στο νέο συριακό καθεστώς, του οποίου η στρατιωτική ικανότητα έπεσε κατακόρυφα μετά τις πρόσφατες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές. Η τουρκική στρατιωτική βοήθεια θα επιτρέψει στη συριακή κυβέρνηση να αμυνθεί καλύτερα από τους ξένους αντιπάλους και τις εγχώριες τζιχαντιστικές ομάδες, μειώνοντας τον κίνδυνο αναβίωσης του Ισλαμικού Κράτους. Ενας ισχυρότερος συριακός στρατός θα έδινε, επίσης, κίνητρο σε απρόθυμες κουρδικές ομάδες όπως οι SDF να ενσωματωθούν στην κεντρική κυβέρνηση, γεγονός που θα περιόριζε την ικανότητα των ομάδων αυτών να επιτίθενται σε τουρκικούς στόχους. Ο συνδυασμός στρατιωτικής και ανθρωπιστικής στήριξης, καθώς και το ενδεχόμενο αύξησης των οικονομικών δεσμών σε περίπτωση περαιτέρω ανακούφισης από τις διεθνείς κυρώσεις, θα αυξήσει τη συριακή εξάρτηση από την Τουρκία και, ως εκ τούτου, και την τουρκική επιρροή στη Συρία.
Τουρκία και Ισραήλ θα προσπαθήσουν να αποφύγουν την άμεση σύγκρουση στη Συρία εν μέσω αμερικανικών πιέσεων για αποκλιμάκωση των εντάσεων. Παρ’ όλα αυτά, η αυξανόμενη τουρκική επιρροή στη Συρία ανησυχεί -πιθανότατα- την ισραηλινή Ακροδεξιά, η οποία θα μπορούσε να πιέσει για πιο δυναμικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Τουρκίας ή των υποστηριζόμενων από την Τουρκία δυνάμεων στη Συρία. Οι συνεχιζόμενες, όμως, ισραηλινές και τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία ενέχουν τον κίνδυνο… ατυχήματος που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περιορισμένες στρατιωτικές συγκρούσεις. Επιπλέον, εάν οι αμερικανικές δυνάμεις αποσυρθούν περαιτέρω από τη Συρία, η τουρκική ανοχή στον κίνδυνο πιθανότατα θα αυξηθεί επίσης, αν και η Αγκυρα θα παραμείνει προσεκτική ως προς την πρόκληση οικονομικών και πολιτικών επιπτώσεων από τις ΗΠΑ, οι οποίες πιθανότατα θα ακολουθούσαν μια σύγκρουση με το Ισραήλ.
