Πώς μπορείτε να δώσετε στον εαυτό σας αυτό που δεν σας έδωσαν οι γονείς σας…;
Όταν οι γονείς σας δεν έχουν συναισθηματική επίγνωση μπορεί να καταλήξετε να αισθάνεστε περίεργα απόμακροι από αυτούς.
Κάποιο μέρος του εαυτού σας ξέρει ότι οι γονείς σας δεν μπορούν να σας δώσουν αυτό που χρειάζεστε. Είναι φυσικό να νιώθουμε αγανάκτηση για αυτό.
Δίνοντας στον εαυτό σας τη συναισθηματική φροντίδα που σας έλειπε μπορεί να σας βοηθήσει να νιώσετε καλύτερα μαζί τους και στη ζωή σας.
Είναι μεγάλη πρόκληση να μεγαλώνεις με γονείς που σε παραμελούν συναισθηματικά. Και είναι μια πρόκληση που δεν τελειώνει ποτέ, όσο και να μεγαλώσεις και να εξελιχθείς. Ουσιαστικά, μέσα σου υπάρχει διαρκώς το αίσθημα της έλλειψης… του κενού… της απουσίας… Οι γονείς απέτυχαν να ανταποκριθούν με επαρκή τρόπο στα συναισθήματά σου όσο μεγάλωνες, όταν τους είχες ανάγκη, όταν χρειαζόσουν να νιώσεις ότι είναι εκεί…
Μπορεί οι γονείς σου να ήταν εκεί με την παροχή υλικών αγαθών και καλύπτοντας αυτού του είδους τις ανάγκες, αλλά να μην ήταν εκεί συναισθηματικά, όταν είχες ανάγκη από λίγη συναισθηματική επιβεβαίωση, εκπαίδευση, υποστήριξη… Και μπορεί τότε να μην το συνειδητοποιούσες, αλλά τώρα; Πώς νιώθεις όταν είσαι με τους γονείς σου; Είναι μια άνετη, χαλαρή και περιποιητική στιγμή μαζί τους; Ή μήπως νιώθεις όταν είσαι μαζί τους σαν μια αποδυναμωμένη εκδοχή του εαυτού σου, σε σύγκριση με αυτό που συνήθως είσαι;
Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των παιδιών που μεγάλωσαν μέσα σε μια παραμελημένη οικογένεια:
- Ένα αίσθημα ότι δεν σε καταλαβαίνουν.
- Ένα βαθύ αίσθημα συναισθηματικής στέρησης, που δύσκολα μπορείς να περιγράψεις.
- Αγανάκτηση και ενοχές.
Οι γονείς που είναι συναισθηματικά απόντες μεγαλώνουν τα παιδιά τους με έλλειψη συναισθηματικής προσοχής. Τα παιδιά τους από μικρή ηλικία βιώνουν τα τρία παραπάνω χαρακτηριστικά και αυτά συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Το παιδί αυτό που προσδοκά ότι υπάρχει, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πλήρως. Οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν την αγάπη τους βλέποντας και αναγνωρίζοντας αληθινά το παιδί τους. Το παραμελημένο παιδί νιώθει ενοχές σε όλη του τη ζωή, για όσα δεν του έδωσαν συναισθηματικά οι γονείς.
Μέσα στην κοινωνία θεωρείται δεδομένο ότι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους και τα παιδιά οφείλουν να αγαπούν τους γονείς τους. Η αγάπη και η στοργή είναι μια βασική συνθήκη και για τις δύο πλευρές, η οποία όμως δεν είναι απαραίτητο να έχει βιωθεί από όλους με τον ίδιο τρόπο. Τα παιδιά που έχουν βιώσει παραμέληση και αδιαφορία από τους γονείς τους είναι δύσκολο να τους δείξουν στοργή και ευγνωμοσύνη. Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους κατά πόσο έχουν καλυφθεί οι συναισθηματικές τους ανάγκες και να εκδηλώσουν απέναντι στους γονείς τους αυτό που νιώθουν. Για να υπάρξει αποκατάσταση αυτής της σχέσης απαιτείται αμοιβαία προσπάθεια.
Ένα παιδί που δεν έχει μάθει να βιώνει προσοχή από τους γονείς για τα συναισθήματά του, είναι πολύ δύσκολο να δώσει προσοχή και στα δικά του συναισθήματα και χρειάζεται αρκετή εργασία με τον εαυτό του ώστε να τα καταφέρει.
Πώς μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας αυτά που δεν μπόρεσαν να μας δώσουν οι γονείς μας;
Είναι σημαντικό να μπορέσουμε…
Να αποδεχτούμε τα συναισθήματά μας ως αληθινά και έγκυρα.
Να παρατηρήσουμε τις ανάγκες μας.
Να μάθουμε πώς να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας.
Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε και να ονομάζουμε τα συναισθήματά μας.
Να μιλήσουμε για όσα νιώθουμε.
Να μάθουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας.
Να επιτρέψουμε σε σημαντικά πρόσωπα να μας γνωρίσουν βαθιά και προσωπικά.
Να γνωρίσουμε τον εαυτό μας βαθιά.
Να βρούμε τρόπους υποστήριξης του εαυτού μας και να δεχθούμε στήριξη και από άλλους.
Πηγή:
- https://www.psychologytoday.com/us/blog/childhood-emotional-neglect/202401/resentful-love-the-burden-of-adult-children-of-neglect
- Resentful Love: The Burden of Adult Children of Neglect. 11 ways to give yourself what your parents couldn’t.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Posted by Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc
