Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Ο διακεκριμένος ψυχίατρος Katchadourian εξετάζει τις αλλαγές στη φυσιολογία, την ψυχολογία και την κοινωνική συμπεριφορά που παρατηρούνται σε μια από τις σημαντικότερες μεταβατικές περιόδους της ενήλικης ζωής. Δείχνει ότι τα ‘50’ δεν αποτελούν απαραίτητα την ‘κρίση της μέσης ηλικίας’ και ότι μπορούμε να τα βιώσουμε ως μια εποχή αισιοδοξίας και πληρότητας.
Αυτό το βιβλίο είναι ένας εξαιρετικός οδηγός για όποιον αναρωτιέται τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί στο σώμα, τη νόηση, τη σταδιοδρομία, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την υγεία και τη σεξουαλικότητα κατά τη δύση της νεότητάς του. Προσφέρει τις πληροφορίες τις συμβουλές και τη σοφία που χρειάζεται ο καθένας για να κατανοήσει το παρελθόν, να εκτιμήσει το παρόν και να σχεδιάσει το μέλλον του».
Ο Katchadourian αναφέρει: «υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να προσεγγίζουμε κάθε φάση της ζωής με ρεαλισμό και συμπάθεια. Διαφορετικά, η σκοπιά μας καταλήγει να είναι υπερβολικά μονόπλευρη ή υπερβολικά ασαφής. Αυτά που παρουσιάζω είναι όσα γεγονότα κατόρθωσα να εντοπίσω σχετικά με τις πιο σημαντικές πλευρές της μέσης ηλικίας, ώστε να μπορέσετε να ερευνήσετε περαιτέρω τις πλευρές εκείνες που σας ενδιαφέρουν. Κύριος στόχος του βιβλίου είναι να ενημερώσει και όχι να συμβουλεύσει. Η προοπτική του είναι να σας διδάξει και όχι να σας δώσει συνταγές. Και το πιο σπουδαίο, ελπίζω πως όσα θα διαβάσετε μέσα στις σελίδες αυτές θα σας κάνουν να σκεφτείτε και να βρείτε τις δικές σας αλήθειες γύρω από τον εαυτό σας» (Από τον πρόλογο του συγγραφέα).
Αν ένα άτομο μεγαλύτερο σε ηλικία χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να κατανοήσει ένα δύσκολο θέμα, το μειονέκτημά του αυτό αντισταθμίζεται από τη μεγαλύτερη εμπειρία του και την πιο ώριμη αντίληψή του για τον τρόπο της μάθησης. Η διαρκής αύξηση των νέων πληροφοριών οδηγεί τα άτομα της μέσης ηλικίας να νιώθουν ότι μένουν όλο και πιο πίσω, καθώς οι νεότεροι προχωρούν με πιο γρήγορο ρυθμό.
Όσο μεγαλώνουμε αλλαγές εμφανίζονται και στην προσωπικότητά μας. Η συνοχή της προσωπικότητας παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας, καθώς και στη συναναστροφή μας με τους άλλους, γιατί μας προσφέρει την ικανότητα πρόβλεψης.
Ο Έρικσον, που διαμόρφωσε μια θεωρία περιγράφοντας τα στάδια για την ανάπτυξη της ζωής του ατόμου, περιγράφει τη μέση ηλικία μέσα από το δίπολο παραγωγικότητα- στασιμότητα. Το άτομο σε αυτή την ηλικία έχει την ικανότητα της πλήρους αφοσίωσης στην εργασία και στις σχέσεις και παίρνει ευχαρίστηση μέσα από την προσφορά και τη φροντίδα προς τους άλλους, ή έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για την εργασία και βιώνει προβλήματα στις σχέσεις παραμένοντας αδρανές και άεργο.
Επίσης, κατά τη μέση ηλικία τα άτομα στρέφονται περισσότερο προς τον εσωτερικό ψυχικό κόσμο, εμφανίζοντας μια εσωστρέφεια, μια έντονη ενασχόληση με την ενδόμυχη εσωτερική ζωή. Φαίνεται πως μειώνεται η προσκόλληση του εαυτού μας σε πρόσωπα και αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου. Έτσι, οι άνθρωποι τείνουν όλο και λιγότερο να αναζητούν τις απαντήσεις τους στον εξωτερικό κόσμο.
- Herant Katchadourian. 1993. Στα πενήντα. Εξετάζοντας τα προβλήματα της μέσης ηλικίας. Εκδόσεις Κάτοπτρο.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Posted by Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc
