«Ένα άσχημο θέαμα: ένας φοβισμένος άνθρωπος.»

«Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού» υποστηρίζει ο Πλάτων.

  • Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου

«Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού» υποστηρίζει ο Πλάτων.

Και ο Ζαν Ανούιγ περιγράφει:

«Ένα άσχημο θέαμα: ένας φοβισμένος άνθρωπος»

Πράγματι πολύ άσχημο το θέαμα, που αντικρίσαμε πηγαίνοντας στο πρώτο πανηγύρι του καλοκαιριού και ίσως δεν γνωρίζω, αν το αντέξουμε να ξαναπάμε, παρότι λάτρεις των πανηγυριών. Ο φόβος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη δύναμη εκτός αν τον δυναμώσεις υποκύπτοντας σ’ αυτόν και αυτοί οι εργαζόμενοι δυστυχώς υπέκυψαν…

Πήρα τη Στελίτσα μου, την αδελφούλα, να πάμε στην Αγία Τριάδα στην Αργυρούπολη να ανάψουμε ένα κεράκι και να περιδιαβούμε τους πάγκους με τα εμπορεύματα, που διαλαλούσαν οι πανηγυρτζήδες με διαφορετικό τρόπο από ό,τι συνήθως και με τιμές που είχαν καλπάσει στα ύψη κατά γενική ομολογία.

Γινόταν το αδιαχώρητο. Άνθρωποι πολλοί, ηλικιωμένοι, νέοι και μαμάδες με τα καροτσάκια και όλοι φαίνεται να δυσανασχετούσαν από την ακρίβεια. Ποια η διαφορά από τα να πας σε ένα μαγαζί να ψωνίσεις ό,τι σου χρειάζεται έλεγαν ανάμεσά μας οι επισκέπτες, που φαίνεται να τα είχαν χαμένα.

Και το χειρότερο, αν αποφάσιζες να πάρεις κάτι και τολμούσες να ξεστομίσεις «μπορείτε να μου κάνετε καλύτερη τιμή» άκουγες από την πλειοψηφία των μικροπωλητών τα εξ αμάξης. Μέχρις και ύβρεις εκτόξευαν. Νόμιζα ότι ήταν τυχαίο και αποφασίσαμε να περιδιαβούμε τους περισσότερους πάγκους. Συναντήσαμε και ελάχιστους ευγενικούς ανθρώπους, που έκαναν και σκόντο, αλλά οι περισσότεροι μας καθήλωσαν με την κακή συμπεριφορά τους. Είναι γεγονός, ότι όλοι ανησυχούμε για το αύριο το δικό μας και ιδιαίτερα των παιδιών μας, αλλά κάνουμε βήματα για να ξεπερνάμε τους φόβους μας και να ζούμε τη ζωή που μας αξίζει. Είναι πολύ σημαντικό να ξεπερνάμε το φόβο για το άγνωστο, το φόβο της αποτυχίας, ή το φόβο της επιτυχίας.

Και πάλι νιώθουμε την ανάγκη να επιστρέφουμε στις ρήσεις των σοφών για να βρούμε το κίνητρο, να ξεπεράσουμε τους φόβους μας.

«Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος» (Η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή) αναφέρει ο Μένανδρος και ο Σαίξπηρ αντιτίθεται, σχολιάζοντας «Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν το θάνατό τους».

Όσο για τον Μπέρτραντ Ράσελ, το πάει πιο βαθιά:

«Κανένας άνθρωπος ούτε ομάδα ούτε έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα ή να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου

Μπορεί να καταλήξαμε, ότι δεν μπορούμε πια να ψωνίζουμε ούτε από τα πανηγύρια, αλλά ευτυχώς, εμπεδώσαμε την ρήση της Ιζαμπέλ Αλιέντε:

«Ο φόβος είναι αναπόφευκτος, πρέπει να το δεχτώ αυτό, αλλά δεν μπορώ να του επιτρέψω να με παραλύσει.»

 

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή