Εντγκάρ Ντεγκά (1834 – 1917) Γάλλος ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης

Από τους σημαντικότερους του 19ου αιώνα. Θεωρείται από τους θεμελιωτές του ιμπρεσιονισμού, μολονότι ο ίδιος απέρριπτε τον όρο και προτιμούσε να αποκαλείται ρεαλιστής

by Times Newsroom

Ο Εντγκάρ Ντεγκά (Edgar Degas, 19 Ιουλίου 1834 – 27 Σεπτεμβρίου 1917) ήταν Γάλλος ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης, από τους σημαντικότερους του 19ου αιώνα. Θεωρείται από τους θεμελιωτές του ιμπρεσιονισμού, μολονότι ο ίδιος απέρριπτε τον όρο και προτιμούσε να αποκαλείται ρεαλιστής. Ήταν σπουδαίος σχεδιαστής και δεξιοτέχνης στην απόδοση της κίνησης, όπως φαίνεται στους πίνακές του με θέματα τον χορό (περισσότερα από τα μισά έργα του απεικονίζουν χορεύτριες), τις ιπποδρομίες και τα γυναικεία γυμνά. Οι προσωπογραφίες του είναι αξιοπρόσεκτες για την απόδοση του σύνθετου ψυχισμού του εικονιζόμενου και της ανθρώπινης απομόνωσης.

Ο Ιλαίρ-Ζερμαίν-Εντγκάρ Ντε Γκα γεννήθηκε στο Παρίσι, γιος του τραπεζίτη Ογκίστ Ντε Γκα και της Σελεστίν Μισόν. Στα 21 του, μετά από ολιγόχρονες σπουδές νομικής, μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Λουί Λαμότ, παλαιό μαθητή του Ζαν Ογκίστ Ντομινίκ Ενγκρ. Ένα χρόνο μετά γνώρισε τον ίδιο τον Ενγκρ και την επόμενη χρονιά, πήγε στην Ιταλία για να μελετήσει ζωγράφους της Αναγέννησης. Επισκέφτηκε τη Φλωρεντία, την Ασσίζη, τη Νάπολη και τη Ρώμη.

Το 1859 επέστρεψε στο Παρίσι και άνοιξε ατελιέ. Τρία χρόνια μετά γνώρισε τον Εντουάρ Μανέ, και επηρεασμένος εντάχθηκε στον ιμπρεσσιονισμό. Το 1870 ξέσπασε ο Γαλλοπρωσικός Πόλεμος και επιστρατεύτηκε για να υπηρετήσει στο πυροβολικό, όπου άρχισε να εμφανίζει πρόβλημα όρασης. Δύο χρόνια μετά ταξίδευσε στη Νέα Ορλεάνη για να επισκεφθεί συγγενείς και επέστρεψε μετά από ένα χρόνο. Το 1874 πέθανε ο πατέρας του, αφήνοντάς του πολλά χρέη, κι έτσι αναγκάστηκε να πωλήσει μεγάλο μέρος απ’ τη συλλογή του.

Καλλιτεχνική δραστηριότητα

Ο Ντεγκά αναγνωρισμένος ως αυθεντία στο σχεδιασμό των κινούμενων ανθρώπινων μορφών ήταν κυρίως γνωστός για τις χορεύτριες του, που τις απεικόνισε σε πίνακες, χαρακτικά και γλυπτά σε μπρούντζο.

Το 1881 εξέθεσε το πρώτο γλυπτό του, τη χορεύτρια δεκατεσσάρων ετών (Σάο Πάολο, Museu de Arte), που το ακολούθησαν ένα πλήθος μικρά κέρινα προπλάσματα (μετά το θάνατό του χυτεύτηκαν σε χαλκό) με θέμα γυναικεία γυμνά, χορεύτριες, άλογα κ.λπ.

Καθώς η όρασή του χειροτέρευε, ο Ντεγκά στράφηκε προς τη γλυπτική και τα παστέλ, που δεν απαιτούσαν οξεία όραση. Το 1908 η όρασή του χειροτέρεψε και σταμάτησε οριστικά να ασχολείται με την τέχνη. Του έκαναν έξωση από το σπίτι του, και παρά το γεγονός ότι βρέθηκε καινούργιο στούντιο, αυτός συνέχισε να τριγυρνά στους δρόμους του Παρισιού. Τέσσερα χρόνια μετά, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη) αγόρασε το έργο του “Μπαλλαρίνες” με ποσό αστρονομικό για την εποχή, και μάλιστα για ιμπρεσιονιστικό πίνακα.

Το 1917 πέθανε στο Παρίσι, στις 27 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 83 ετών. Τη σορό του συνόδευσαν, μεταξύ άλλων, ο Κλοντ Μονέ κι ο Ζαν Λουι Φορέν.

Πηγές

  • Mary Atkinson,«Εντγκάρ Ιλαίρ Ζερμάν Ντεγκά»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.72 (Ιούνιος 1974), σελ.96-106
  • Armstrong, Carol (1991). Odd Man Out: Readings of the Work and Reputation of Edgar Degas. Chicago and London: University of Chicago Press. (ISBN 0-226-02695-7)
  • Auden, W.H.; Kronenberger, Louis (1966), The Viking Book of Aphorisms, New York: Viking Press
  • Bade, Patrick; Degas, Edgar (1992). Degas. London: Studio Editions. (ISBN 1-85170-845-6)
  • Baumann, Felix Andreas; Boggs, Jean Sutherland; Degas, Edgar; and Karabelnik, Marianne (1994). Degas Portraits. London: Merrell Holberton. (ISBN 1-85894-014-1)
  • Benedek, Nelly S. (2004). «Chronology of the Artist’s Life». Metropolitan Museum of Art. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2006
  • Benedek, Nelly S. (2004). «Degas’s Artistic Style». Metropolitan Museum of Art. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2006.
  • Bowness, Alan. ed. (1965) “Edgar Degas.” The Book of Art Volume 7. New York: Grolier Incorporated :41.
  • Brettell, Richard R.; McCullagh, Suzanne Folds (1984). Degas in The Art Institute of Chicago. New York: The Art Institute of Chicago and Harry N. Abrams, Inc. (ISBN 0-86559-058-3)
  • Brown, Marilyn (1994). Degas and the Business of Art: a Cotton Office in New Orleans. Pennsylvania State University Press. (ISBN 0-271-00944-6)
  • Canaday, John (1969). The Lives of the Painters Volume 3. New York: W.W. Norton and Company Inc.
  • Clay, Jean (1973). Impressionism. Secaucus, N.J.: Chartwell. (ISBN 0399110399)
  • Dorra, Henri. Art in Perspective New York: Harcourt Brace Jovanovich, Inc.:208
  • Dumas, Ann (1988). Degas’s Mlle. Fiocre in Context. Brooklyn: The Brooklyn Museum. (ISBN 0-87273-116-2)
  • Dunlop, Ian (1979). Degas. New York, N.Y: Harper & Row. OCLC 5583005
  • “Edgar Degas, 1834–1917.” The Book of Art Volume III (1976). New York: Grolier Incorporated:4.
  • Gordon, Robert; Forge, Andrew (1988). Degas. New York: Harry N. Abrams. (ISBN 0-8109-1142-6)
  • Growe, Bernd; Edgar Degas (1992). Edgar Degas, 1834–1917. Cologne: Benedikt Taschen. (ISBN 3-8228-0560-2)
  • Guillaud, Jaqueline; Guillaud, Maurice (editors) (1985). Degas: Form and Space. New York: Rizzoli. (ISBN 0-8478-5407-8)
  • Hartt, Frederick (1976). “Degas” Art Volume 2. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall Inc.: 365.
  • “Impressionism.” Praeger Encyclopedia of Art Volume 3 (1967). New York: Praeger Publishers: 952.
  • J. Paul Getty Trust “Walter Richard Sickert.” 2003. 11 May 2004.
  • Kendall, Richard; Degas, Edgar; Druick, Douglas W.; Beale, Arthur (1998). Degas and The Little Dancer. New Haven: Yale University Press. (ISBN 0-300-07497-2)
  • Krämer, Felix (May 2007). “‘Mon tableau de genre’: Degas’s ‘Le Viol’ and Gavarni’s ‘Lorette'”. The Burlington Magazine 149 (1250).
  • Mannering, Douglas (1994). The Life and Works of Degas. Great Britain: Parragon Book Service Limited.
  • Muehlig, Linda D. (1979). Degas and the Dance, 5–27 April May 1979. Northampton, Mass.: Smith College Museum of Art.
  • Peugeot, Catherine, Sellier, Marie (2001). A Trip to the Orsay Museum. Paris: ADAGP: 39.
  • Reff, Theodore (1976). Degas: the artist’s mind. [New York]: Metropolitan Museum of Art. (ISBN 0-87099-146-9)
  • Roskill, Mark W. (1983). “Edgar Degas.” Collier’s Encyclopedia.
  • Thomson, Richard (1988). Degas: The Nudes. London: Thames and Hudson Ltd. (ISBN 0-500-23509-0)
  • Tinterow, Gary (1988). Degas. New York: The Metropolitan Museum of Art and National Gallery of Canada.
  • Turner, J. (2000). From Monet to Cézanne: Late 19th-century French Artists. Grove Art. New York: St Martin’s Press. (ISBN 0-312-22971-2)
  • Werner, Alfred (1969) Degas Pastels. New York: Watson-Guptill. (ISBN 0-8230-1276-X)
  • Coverage of the Degas debate By Martin Bailey. News, Issue 236, June 2012

Βιβλιογραφία

  • Cabanne, Edgar Degas (Παρίσι, 1957)

Περαιτέρω μελέτη

  • Capriati, Elio (2009). I Segreti di Degas. Milano: Mjm Editore. ISBN 978-88-95682-68-6.
  • Dumas, Ann, et al. (1997).Πρότυπο:MMoAobject. New York: Distributed by H.N. Abrams.
  • Valery, Paul (1989). Degas, Manet, Morisot. Princeton University Press.

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή