Ο Φρεντ Χόιλ (Fred Hoyle, 24 Ιουνίου 1915 – 20 Αυγούστου 2001) ήταν Άγγλος αστρονόμος και ένας από τους μεγαλύτερους αστροφυσικούς του 20ού αιώνα.
Εκείνος και δύο συνάδελφοί του (Χέρμαν Μπόντι και Τόμας Γκολντ) επινόησαν τη γνωστή ως η Κοσμολογία της Συνεχούς Δημιουργίας, σύμφωνα με την όποια δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη του Σύμπαντος μετά το λεγόμενο «Big Bang» (όρος ο οποίος επινοήθηκε από τον Χόιλ). Ο όρος Big Bang (Μεγάλη Έκρηξη) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Φρεντ Χόιλ σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύθηκε το 1950. Ο Χόιλ δεν χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει μια θεωρία, αλλά για να ειρωνευθεί τη νέα ιδέα. Αντιθέτως, παρέμεινε σταθερό, χωρίς καμία απολύτως αλλαγή στην αιωνιότητα. Η ιδέα όμως ήταν ιδιαίτερα λαμπρή: όπως ακριβώς το Σύμπαν είναι ομογενές (το ίδιο δηλαδή σε κάθε σημείο του) και ισοτροπικό (φαίνεται δηλαδή το ίδιο από όλες τις κατευθύνσεις), παραμένοντας το ίδιο όλες τις ώρες.
Μολονότι η θεωρία της Σταθερής Κατάστασης ήταν πιθανότατα εσφαλμένη, το Σύμπαν εξαπλώνεται και κατά πάσα πιθανότητα άρχισε από ένα «big bang» ενεργοποίησε ολόκληρο το πεδίο της κοσμολογίας επειδή έφερε στο προσκήνιο μεγάλα ερωτήματα που χρειάζονταν απαντήσεις. Ουσιαστικά, τα σημερινά μοντέλα του πολυσύμπαντος η αντίληψη δηλαδή ότι το σύμπαν μας δεν είναι τίποτε άλλο από μία τεράστια ένωση κόσμων συνάδουν με την ιδέα ότι αποτελούν ένα είδος σταθερής κατάστασης.
Επίσης, ο Φρεντ Χόιλ κατέκτησε το βραβείο του βασιλικού μεταλλίου.
Στην ελληνική
- Τα δέκα πρόσωπα του σύμπαντος, εκδ. «Κάτοπτρο», Αθήνα 1987.
