ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…κόλπα που θέλουν πείρα
Είμαι παντού και πουθενά, ένας θεός στ’ αλήθεια
ψυχή και νους αγέννητα και των σοφών συνήθεια`
δεν είμαι ένας πολιτικός σε μυστικές συνάξεις
με λόγια κούφια, ψεύτικα που δεν γίνονται πράξεις`
μα πρέπει ο πολιτικός να ’χει αρετή και ήθος
γνώση, μετριοπάθεια` κι η σύνεσή του «ζύθος»
να γίνει του λαού πιοτό, παράδειγμα και μέτρο
ν’ ανθίσει ο διάλογος στου λογισμού το δέντρο`
το άρχειν και το άρχεσθαι σε λαϊκή αρμονία
κι έτσι να πραγματώνεται κάθε «κυριαρχία»!…
*
Όλες τ’ ανθρώπου οι αρετές στοχεύουν σε καθάρσεις
και της ψυχής οι προσμονές διψούνε για εξάρσεις`
αν αρετές πολιτικές κάθε θνητό στολίζουν
αυτές γίνονται πρόδρομοι σε έργα που οιωνίζουν
ανάταση του σώματος και της ψυχής γαλήνη
της φρόνησης τελείωση, βίου φωτός «ωδίνη»`
πάντοτε τελικός σκοπός είν’ η δικαιοσύνη
ο νόμος ο καθαρτικός που την ζωή λαμπρύνει`
κι ο καθαρμένος πράγματα αλλότρια αποβάλλει
κοσμείται με τελείωση κι ανδρεία απ’ την άλλη!…
*
Να θες τον άνθρωπο σοφό, μικρό θεό, κι ας πάθει`
να ’χει το σώμα αμόλυντο απ’ της ψυχής τα πάθη`
οι πράξεις του να βρίσκονται σύμφωνες με τους λόγους
-μακριά από πολιτικούς – κομμάτων γυρολόγους-
κι ας βγει χαμένος πάντοτε, λέγοντας την αλήθεια
παρά να είναι νικητής μ’ απάτες, «παραμύθια»`
όποιος κερδίζει με ψευτιές, κόλπα που θέλουν πείρα
χάνει την τιμιότητα από τον χαρακτήρα`
τα ψέματά του γίνονται μάρτυρας των κακών του
και οι ηδονές που χαίρεται, αρχή ’ν’ των στεναγμών του!…
*
–Όποιος το σώμα του αγαπά… τα χρήματα αγαπάει
κι όποιος το χρήμα αγαπά… για τ’ άδικο τραβάει`
ο άδικος κι ο ασεβής… δεν έχουν τον θεό τους
αλλά κι αυτοί μες στην ζωή… βρίσκουν τον διάολό τους`
είναι η μούρη τους στυφή, έχουνε άδειο βλέμμα
στα μάτια καθρεφτίζουνε τον δόλο και το ψέμα`
και φαίνεται στη ζήση τους – δεν το ’μαθαν ακόμα
κι αυτούς θα φάει η Μαυρηγής – τ’ αχόρταγο το χώμα…
Κι όποιος τον άλλον αγαπά και του παρέχει ελπίδα
του δίνει τόπο για ζωή και στ’ όνειρο πατρίδα!…
