ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…κροκάλες κι αμμολίθους
Σε ξαφνικό τηλέφωνο… μεσάνυχτα και κάτι
-από μικρός δεν έκλεινα ποτέ τις νύχτες μάτι-
φίλος μου από τα παλιά και έως τώρα φίλος
στον νου μου «έμπηξε καρφί», μία ιδέα… ήλος:
«Τι Βλάχος είσαι, αδερφέ, κι Αρμάνος που καυχιέσαι
και στο γλωσσάρι των βοσκών δεν ξέρεις να ξηγιέσαι;»
Δεν ήταν λόγια προσβολής, μα προτροπής ωραίας
να θυμηθώ λέξεις παλιές γλώσσας απλής «χυδαίας»`
άρχισα έτσι να βουτώ στης μνήμης τα πηγάδια
αναζητώντας θησαυρούς – μπριγιάντια και διαμάντια
κι αφού τους περιμάζεψα για να τους περισώσω
φρονώ πως και στιχουργικά οφείλω να τους δώσω!…
*
Μαρμάρα ονομάζεται η στέρφα αμνάδα ή γίδα
κόρμπα δε η ολόμαυρη αίγα που πάντα «επήδα»`
και μούργκα η γκριζόμαυρη` η γκριζοψάρα φλόρα`
μπάρτζα η καφεκόκκινη σε κεφαλή και σώμα`
γκέσα δε η ραβδόμουρη γύρω από το στόμα`
ρούσα η καστανόξανθη – η μ’ άσπρο-καφέ χρώμα`
μπασιούρα η πιτσιλωτή στα μάτια και στη μούρη`
κανούτα η σταχτόχρωμη` μπέλο τ’ άσπρο ζυγούρι`
λάγιο το μαύρο το αρνί, λάγια κι η προβατίνα`
κοάτσινα η κόκκινη κι ας είναι… κριαρίνα`
το ζώο που στο μέτωπο έχει λευκή κηλίδα
λέγεται μπάλιο, και μπορεί μούλα να ’ναι ή γίδα`
μούσκρα και μούσκρος λέγονται τα «μαύρα»… γίδα ή τράγος
που ’χουν στο ρύγχος και στ’ αυτιά λευκό στίγμα σαν «πάγος»`
η γίδα με μικρά αυτιά είναι μια «κάπρα τσίπα»
καλέσια δε με στίγματα εις των ματιών την «τρύπα»`
τα ζώα με τ’ ασπρόμαυρο τρίχωμα είναι λιάρα
τα κυνηγούνε οι βοσκοί μ’ αγκλίτσα και χουλιάρα`
όσα δεν έχουν κέρατα είν’ στο κεφάλι σιούτα
με κερασφόρα δεν μπορούν να εμπλακού κουρνούτα`
όταν κουρνούτα συγκρουστούν και πάει το κέρας πέρα
μένει η γίδα δύστυχη – μια γίδα κουτσοκέρα`
ζηλεύει την «συνάδελφο» που είναι στριφτοκέρα
κι εκείνη την περήφανη κι ωραία πισοκέρα!…
*
Για τον ποιμένα η κοπή έχει ομορφιά και χάρη
όταν από το άρμεγμα γεμίζει το καρδάρι`
πήζει το γάλα σε τυρί, στραγγίζει στο τεζιάκι
και σε τσαντίλες το κρεμά να γίνει κασκαβάκι`
ούρδα, μυτζήθρα, βούτυρο, γκίζα, ξινό μαρκάτι
μες στο τουλούμι ανάκατα, φτιαγμένα με μεράκι
φέτα τυρί, ξινόγαλο, και γάρος στα βαρέλια
να χαίρεται η ψυχούλα του, να ’χει στα χείλη γέλια
που το μαξούλι συνεχώς αυξάνει κι αυγαταίνει
κι απ’ το καλό καλύτερα συνέχεια να πηγαίνει`
μαλλιά, τομάρια, κέρατα, κρέατα κι όλα τ’ άλλα
δίνουν τα αιγοπρόβατα πέρα από το γάλα!…
*
–Λοιπόν, «πρώτη συσσώρευση», που λέν’ «του κεφαλαίου»
από ποιμένες έγινε ενός κόσμου σπουδαίου
κόσμου που πρωτογέννησε την πρώτη οικοτεχνία
και που μετεξελίχτηκε εις την βιομηχανία`
κατόπιν πάλι γέννησε τον κόσμο των εμπόρων
κι έτσι «βγήκαν» εγγράμματοι – μυαλά των πρωτοπόρων`
μετά δημιουργήθηκε η αστική η τάξη
κι οργάνωσε κοινωνικό σύστημα και «εν τάξει»
στην βάση του Κοινοτισμού για ν’ άρχει η κοινωνία
που –δυστυχώς– την άλωσε – δόλια η πλουτοκρατία
με δήθεν νόμους αγοράς που… «αυτόματα ρυθμίζουν»
τάχα μου… φιλελεύθερα όσα αυτοί ορίζουν!…
*
–Όσοι Βλάχοι απομείναμε – αληθινοί ποιμένες
σαν τις αρχαίες είμαστε κολώνες τις σπασμένες`
κι αν ζούμε στο ψηφιακό κράτος του κεφαλαίου
ποιμένες είμαστε ιδεών ενός κόσμου ωραίου`
κι όσοι μας λέν’ «Βλαχαδερά» κι όλο μας λοιδορούνε
ας χαίρονται την έρημο μες στην οποία ζούνε!…
Του Βλάχου είναι ριζικό από τ’ αρχαία χρόνια
να δίνει σ’ όλα νόημα, άρωμα και κολώνια`
και όσοι δεν κατανοούν το «Βλάχος» τι σημαίνει
ας ψάξουνε τη ρίζα τους βαθιά ως πού πηγαίνει!…
*
–Της γλώσσας της Αιολικής κροκάλες κι αμμολίθους
κι απ’ της Σαπφώς τους σάπφειρους, του Ησίοδου τους μύθους
λέξεις μαζεύω, βώλακες, να τα νεκραναστήσω
κι απ’ της ψυχής τους την ψυχή νέο σύμπαν να στήσω!…
