ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…Όλα του γάμου δύσκολα
«Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη»
και ο τολμών –λένε– νικά… τον κλαίνε οι ηττημένοι`
μα στα πεδία των μαχών όποιος στ’ αλήθεια χάνει
μπορεί να… θριαμβολογεί μέχρι που να πεθάνει
ότι αυτός πάντα νικά και έχει άλλον αέρα
φερμένο απ’ το επέκεινα απ’ τ’ ουρανού τη σφαίρα`
γι’ αυτό μαζί του τον «λαό» έχει κι όλη την «βάση»
και ξέρει πως το «παίγνιον» ήδη το έχει χάσει`
με πλήρη ενσυναίσθηση το αιθέριο σκουπίδι
διαόλου κάλτσα ατλαντική… χάχανο, κουνουπίδι!…
*
Χορκχάιμερ και Λόβενταλ, Αντόρνο και Μαρκούζε
κι η «Νέα –τους– Αριστερά» τη νιότη μας δονούσε
να σβήσει η βαρβαρότητα να ρθει η ελευθερία
η γνήσια απελευθέρωση κι η αληθινή ουτοπία
για να μην εμπορεύονται αφεντικά και δούλοι
μη γίνουμε εμπορεύματα και των αγροίκων «μούλοι»`
επαναστάτες να γενούν οι αλλοτριωμένοι
και στον σκουπιδοτενεκέ όλοι οι κατεστημένοι`
να δομηθεί ένα σύστημα χαράς κι ευδαιμονίας
μ’ ελεύθερες επιλογές ζώσας ευημερίας!…
*
Μα στην πραγματικότητα τα πάντα φανερώνουν
ότι στην αλλοτρίωση οι πάντες διαβιώνουν`
και τ’ αγαθά που επιθυμούν και χαίρονται συνάμα
τα δίνει ο καπιταλισμός – των τεχνικών το θάμα`
γι’ αυτό και συμπορεύονται, γίνονται δούλοι-σκλάβοι
να χαίρονται τ’ αφεντικά κι οι κλέφτες εργολάβοι`
γιατί την εκμετάλλευση την λένε ελευθερία
κι έχει σημαία κόκκινη την μισθωτή εργασία
τι κι αν αυτό δημιουργεί όχλο, μάζες πληβείων
ο θάνατος του αλλουνού είν’ γι’ άλλους «δώρον θείον»!…
*
–Μου ήρθε από τα παιδικά τα χρόνια ένα στιχάκι
που λέγαμε ομαδικά σε κάθε παιγνιδάκι:
«ΤΡΑΜΠα-ΤΡΑΜΠαλίζομαι, πέφτω και ζαλίζομαι
και χτυπώ το γόνα μου και φωνάζει η νόνα μου»…
Έτσι οι ΤΡΑΜΠούκοι τρανταχτά μπορούν να φωνασκούνε
κι ίσως απ’ τον ΤΡΑΜΠάκουλα να… ξαναγελαστούνε
και δίνοντας μαθήματα: «Φάρσα δεν είναι πάντα
ό,τι επαναλαμβάνεται σαν History και Sancta»`
κι όποιος πιστεύει η ζωή με ψήφους πως θ’ αλλάξει
το «Ιώτα πέντε» του στρατού … θε-να τον απαλλάξει!…
*
–Αν τα κιβώτια γίνουνε κουτάκια, κασελάκια
δεν κάνουνε γι’ ασημικά μα μόν’ για μανταλάκια…