ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΓΚΑΣ
Η εκλογή νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ δικαίως απασχολεί την κοινή γνώμη. Δεν είναι μόνο ότι η συμμετοχή αναμένεται να ξεπεράσει τις 270 χιλ. της 12ης Δεκ. 2021 όταν εξελέγη ο κος Ανδρουλάκης. Είναι κυρίως επειδή στην Ελλάδα επί πολλά χρόνια φαίνεται ότι λείπει ένας δεύτερος πόλος εξουσίας, με διακριτή ιδεολογία και ρήξεις απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επέλαση που εξαθλιώνει τον Ελληνικό λαό και τον κατατάσσει ουραγό σ’ όλους τους δείκτες οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας και δικαιοσύνης στην Ευρώπη.
Αναμένουν πολλοί Έλληνες να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ αυτός ο πόλος όμως δεν αρκούν οι άρτιες πολιτικές θέσεις και η καλή διαχείριση της καθημερινότητας όταν ο πολιτικός λόγος έχει υποκατασταθεί από επικοινωνιακά μηνύματα, ο πολιτικός διάλογος από το πολιτικό μάρκετινγκ και το πολιτικό έργο σε μεγάλο βαθμό από την εικονική πραγματικότητα. Και όταν στα συστημικά μέσα η πολιτική ανάλυση μεταλλάχθηκε σε κακοποίηση της κρίσης μας από αργυρώνητους δημοσιογράφους που θρέφουν τον ναρκισσισμό των ηγετών τόσο ώστε να βάζουν τις δημοκρατικές διαδικασίες στο περιθώριο και να μετατρέπουν την πολιτική σε ρωμαϊκή αρένα όπου κατασπαράζεται ο λόγος και η αρετή για να θρέψουν με άρτο και θεάματα παθητικούς θεατές που ανεπαισθήτως έχουν ήδη απωλέσει τον ρόλο τους ως πολίτες.
Μόνο αν ηχήσει επιτέλους μια μεγάλη καμπάνα που να συνεγείρει τους πολίτες. Αν τους ξανακάνει πρωταγωνιστές στην αντιμετώπιση των ουσιαστικών τους προβλημάτων. Αν εμπιστευτούν ξανά τον σοσιαλισμό που κάποτε τους πρόδωσε όταν προσπαθώντας να ταξιδέψει με το τρένο του ‘εκσυγχρονισμού’ ως σοσιαλδημοκρατία έχασε τον ανθρωποκεντρικό του προσανατολισμό και την ιστορική του ταυτότητα. Και αν επιτέλους ξεβολευτούν όσοι πορεύονται παρασιτικά με τη μη πολιτική, το φαίνεσθαι, τον καιροσκοπισμό, με κομματάρχες και συμβιβασμούς για να νικήσουν δήθεν τη δεξιά με τα ίδια τα όπλα της. Αυτοί που άφησαν το ιστορικό ΠΑΣΟΚ της αυτοδιοίκησης χωρίς καν τομέα αυτοδιοίκησης.
Γιατί η δεξιά τρέφεται ακριβώς από τη μη πολιτική και έτσι από το πρώτο τους βήμα έχουν νικηθεί οι ιδέες τους και πρωτίστως οι ίδιοι οι πολίτες άρα και ο λόγος της ύπαρξής τους.
Νιώθουν οι πολίτες ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ιστορικό υπαρξιακό σταυροδρόμι όπου το πρόσωπο του προέδρου έχει καθοριστικό ρόλο όχι στενά κομματικό αλλά Εθνικό, για τη χώρα που χρειάζεται ανάσες και νέα ορμή για να ξεφύγει από τη δίνη της παρακμής που χρόνια τώρα μικραίνει την Ελλάδα, φτωχαίνει τους Έλληνες και κινδυνεύει να μικρύνει και την ίδια τη χώρα.
Και να που ο ίδιος ο λαός με σοφία έφερε το ΠΑΣΟΚ σε τούτο ακριβώς το σημείο της αναζήτησης δείχνοντας ότι δεν ήταν ικανές οι μέχρι χτες επιδόσεις του και ότι δεν εμπιστεύεται ένα κόμμα χωρίς την αμεσότητα και το τσαγανό να σπάσει αυγά σε κρίσιμα ζητήματα.
Σέβομαι και τιμώ την παρουσία, τις ιδέες και την ιστορική προσφορά καθενός υποψηφίου ή πρώην προέδρου. Όμως κάθε ιστορική στιγμή είναι διαφορετική και το μέλλον δεν χορταίνει ούτε με τη νοσταλγία του παρελθόντος ούτε με την αυταρέσκεια του σήμερα. Το μέλλον πάντα σαϊτεύει την τροφή του τη μια στιγμή που περνά βιαστικά από εμπρός μας. Αν αστοχήσει τότε χάνεται η στιγμή και το αύριο μένει ίδιο με το χτες, κανείς δεν ξέρει μέχρι πότε.
Και εδώ υπάρχουν καλά νέα.
Τουλάχιστον ένας υποψήφιος έχει το άστρο! Έρχεται καβαλάρης με ορμή, με την απόφαση να πιάσει τα γκέμια και να σταματήσει την περιδίνηση της χώρας στην παρακμή. Νιώθει την πείνα της ιστορίας και ο λόγος του είναι άμεσος και ευθύς όταν αναγγέλλει το τέλος της διαχείρισης και την απόφαση να σπάσει όσα αυγά χρειάζονται για να βάλει επιτέλους τέλος στον νεοφιλελεύθερο χειμώνα της φτωχοποίησης των Ελλήνων για χάρη των μεγάλων οικονομικών παιχτών, της ασυδοσίας των ενεργειακών μονοπωλίων και την επάνοδο του δημοσίου στο τιμόνι της ενεργειακής ανάπτυξης, των υπερκερδών των τραπεζών, της εξαθλίωσης των νοσοκομείων για χάρη των ιδιωτών επενδυτών στην υγεία, της χειραγωγούμενης δικαιοσύνης, της ασφυξίας και περιθωριοποίησης της αυτοδιοίκησης.
Διαβάζει το πρόβλημα του τρόπου ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και θέλει ξανά τα μέλη και οι φίλοι να βρουν ρόλο και λόγο, Υιοθετεί την πολιτική θέση του Ανδρέα Παπανδρέου (ακόμα και στο βρώμικο 89) για τη συσπείρωση του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου ενώνοντας και συνθέτοντας επί του πεδίου κοινωνικές δυνάμεις για να πάψει να είναι φοβικό απέναντι στην αριστερά και χαλαρό απέναντι στη δεξιά χωρίς τη δύναμη να εκφράσει το λαό.
Υψώνει επιτέλους το λάβαρο του γνωστού πατριωτικού ΠΑΣΟΚ που καταγγέλλει τον Χατζηαβατισμό και συνεγείρει το λαό για τα μνημόνια των Αθηνών, για τα τετελεσμένα στην Κάσο, για την προσωπική και μυστική διπλωματία Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη που μικραίνουν την πατρίδα.
Διακηρύσσει ότι θα βαδίσει με τους πολίτες ξανά παρόντες ώστε ο λαός να έρθει ξανά στην εξουσία γιατί το ΠΑΣΟΚ μεγαλούργησε ως Κίνημα ενώ ως κόμμα αφομοιώθηκε.
Επιδιώκει μια νέα Κοινωνική Απελευθέρωση προτάσσοντας την συνοχή και την άνθιση των κοινωνιών στα πεδία της ηθικής, των αξιών, του πολιτισμού και της πολιτικής που σήμερα αλλοτριώνονται. Βάθρο της προσπάθειας η Παιδεία και ο Πολιτισμός.
Προϋπόθεση για όλα η Δημοκρατική Διαδικασία, να μπει τέλος στο σημερινό αυταρχικό, ετσιθελικό και αριστοκρατικό επιτελικό κράτος που στέλνει διαρκώς τους αγωνιστές στα δικαστήρια, τους πολίτες στα σπίτια τους και τον πλούτο και τη δύναμη στους ισχυρούς και στους ημέτερους.
Αν δεν καταλάβατε ήδη ποιος είναι ο υποψήφιος που έχει τέτοιο άστρο θυμηθείτε ποιος ήδη έκανε πράξη αυτά που επαγγέλλεται; Ποιος έφερε ήδη την πολιτική στο προσκήνιο, ένωσε δυνάμεις και ανέτρεψε έτσι απλά τα προγνωστικά για να νικήσει σε μια μάχη του Δαυίδ με τον Γολιάθ στο δήμο της Αθήνας;
Κάποιοι λένε πως θα αναγκαστεί να αφήσει το δήμο αν εκλεγεί. Όμως όχι δεν θα το κάνει επειδή το μπορεί. Οι οργανωτικές του δυνατότητες, το σθένος, το ήθος και οι επιστημονικές περγαμηνές του Χάρη Δούκα το βεβαιώνουν. Και ακόμα επειδή ένας άνθρωπος που μπορεί να ενώνει μπορεί και να έχει ένα ικανό επιτελείο συμβούλων και συνεργατών και στους δύο τομείς. Και τους έχει!
Ο Δήμος της Αθήνας παρόλα αυτά ίσως φαντάζει ως η Αχίλλειος φτέρνα του. Μπορεί όμως να είναι και η περίσσια δύναμή του. Ένα εργαστήριο εφαρμογής όλων όσων επαγγέλλεται για να βλέπει ο κόσμος τα δύσκολα έργα που πείθουν για τα εύκολα λόγια.
Η ιστορία έρχεται πεινασμένη κι ελπίζουμε να χορτάσει την πείνα της τώρα γιατί το αύριο αργεί.
https://www.youtube.com/watch?v=dgCIrPjdFY0
