Ο τίτλος του άρθρου έχει μια παραξενιά. Ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι βασιλιάς της φύσης, πώς αυτή είναι ο εχθρός του; Μια βαθύτερη έρευνα θα μας οδηγήσει στην σκέψη ότι όχι μόνο τα ακραία φυσικά φαινόμενα (σεισμοί, πλημμύρες, νεροποντές και γενικότερα οι κλιματικές αλλαγές) στέκονται εχθρικά απέναντι στον άνθρωπο αλλά και πολλά άλλα. Πώς λοιπόν ο άνθρωπος από βασιλιάς της φύσης έγινε εχθρός της; Πρέπει να έχει γίνει κάτι πολύ σημαντικό, κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός και να αλλάξουν έτσι τα πράγματα. Για να δώσουμε μια ολοκληρωμένη απάντηση, πρέπει να ανατρέξουμε στις πρώτες ημέρες της δημιουργίας της φύσης και στη συνέχεια να παρακολουθήσουμε διαχρονικά την πορεία του ανθρώπου μέσα στην φύση.
Η φύση φίλος του ανθρώπου
Είναι γνωστό από τις αγιογραφικές διηγήσεις ότι η φύση που βγήκε από τα χέρια του Θεού ήταν «λίαν καλή». Δεν υπήρχε εχθρότητα, δεν υπήρχαν δυσκολίες και ο άνθρωπος ζούσε μια παραδεισένια ζωή. Όμως ο άνθρωπος είτε από πλεονεξία είτε από απάτη του διαβόλου δεν ήταν ευχαριστημένος με αυτά που είχε και ήθελε περισσότερα, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ήθελε να γίνει και αυτός, όπως ο Θεός. Οι αρχαίοι Έλληνες αυτό το είπαν «ύβριν» και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς το είπαν ανταρσία κατά του Θεού. Ο άνθρωπος ως «κατ’ εικόνα Θεού» είχε την δυνατότητα να γίνει καθ’ «ομοίωσιν Θεού» με αγώνα και προσπάθεια για πνευματική βελτίωση αλλά διάλεξε έναν πιο εύκολο τρόπο παρακούοντας την εντολή του Θεού και υπακούοντας στην δολερή συμβουλή του διαβόλου. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο να απομακρυνθεί ο άνθρωπος από τον Θεό αλλά και να συμπαρασύρει ολόκληρη την φύση μακριά Του. Μακριά όμως από τον Θεό, όπως μακριά και από τον ήλιο, υπάρχει μαρασμός, φθορά και θάνατος. Από τότε ο άνθρωπος ζει μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον γεμάτη κινδύνους. Όλα τα φυτά και τα ζώα στράφηκαν εναντίον του ανθρώπου. Ο ουρανός συνέχισε να ρίχνει τις ζωογόνες βροχές του και η γη να καρποφορεί αλλά τώρα όλα αυτά χρειάζονταν πολύς κόπος και ιδρώτας. Για να απολαύσει όχι αυτά που έχασε στον Παράδεισο αλλά κάτι ελάχιστα πρέπει να μοχθήσει, να κουραστεί, πράγμα που του παίρνει πολύς χρόνος κι έτσι δεν έχει χρόνο να τα απολαύσει.
Από πού βλέπουμε ότι η φύση είναι εχθρική απέναντι στον άνθρωπο;
Η ζωή του ανθρώπου μέσα στη ζούγκλα είναι προβληματική και επικίνδυνη. Κινδυνεύει από τα άγρια θηρία, από τα δηλητηριώδη φυτά, από τις μπόρες και τους κεραυνούς. Αλλά δεν χρειάζεται πολύ μακριά για να το διαπιστώσει κανείς. Όταν περπατάς και συναντάς στο δρόμο σου ένα γατάκι, αυτό τρομαγμένο και φοβισμένο πάει να κρυφτεί, γιατί νομίζει ότι κινδυνεύει η ζωή του. Το αντίθετο, όταν ο άνθρωπος συναντά έναν άγριο σκυλί, ο άνθρωπος τρέχει να κρυφτεί, γιατί τώρα η δικιά του η ζωή κινδυνεύει. Οι μέλισσες και οι σφήκες δεν τσιμπούν τους ανθρώπους παρά μόνο όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν, οι μέλισσες μάλιστα με αυτοθυσία, γιατί με το κεντρί τους βγαίνουν και όλα τα σπλάχνα τους και πεθαίνουν.
Η μετατροπή της φύσης από κακή σε καλή
Η μεταμόρφωση δεν είναι μόνο προνόμιο των ανθρώπων αλλά και των φυτών και των ζώων. Πέρα από τα φυτά και τα ζώα που είναι ωφέλιμα για τον άνθρωπο, υπάρχουν αλλά που ενώ είναι επικίνδυνα, μπορούν να μεταμορφωθούν σε ωφέλιμα. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο από το φαρμάκι ορισμένων φιδιών κι όμως αυτό το φαρμάκι μετατρέπεται μετά από επεξεργασία σε αντίδοτο κατά των τσιμπημάτων των φιδιών. Η τσουκνίδα είναι οδυνηρή αν την πιάσεις κι όμως το ζουμί της είναι πολύ θεραπευτικό. Το γάλα της συκιάς είναι βλαβερό για το δέρμα του ανθρώπου κι όμως κάνουν κρέμες για την επιδερμίδα.
Οι άγιοι μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά με αρπακτικά θηρία και ο άγιος Παΐσιος λένε ότι κάθε μέρα τάϊζε και ένα φίδι, που έρχονταν να τον επισκεφθεί. Αλλά και προσωπικά θα πρέπει να έχουμε ακούσει ότι αν μας κυνηγούνε άγρια σκυλιά, πρέπει να καθίσουμε κάτω, να τα φωνάζουμε χαϊδευτικά και αυτά θα έρθουν κοντά μας φιλικά και δεν θα μας πειράζουν. Ο Ντοστογιέφκι ονειρευόταν την εποχή, όπου λύκοι και πρόβατα θα είναι στο ίδιο το μαντρί και δεν θα φοβάται το ένα από τον άλλο. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν χιλιάδες. Αυτή η μεταμόρφωση θα έλθει στους έσχατους καιρούς αλλά μπορούμε να την δούμε και σε αυτήν την ζωή.
Η αιτία αυτής της μεταστροφής
Όπως η αμαρτία, δηλαδή η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, ήταν η αιτία της μεταστροφής της φύσης σε κακή, το ίδιο και εδώ, η επανασύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό, θα κάνει φιλική την φύση απέναντι στον άνθρωπο. Αυτό ακούγεται πολύ θεωρητικό αλλά πρακτικά σημαίνει τον σεβασμό του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Όταν γίνεται άγρια εκμετάλλευσή της με παράνομες εκχερσώσεις, με ανορθολογικές υλοτομήσεις, με πυρκαγιές δασών, με καυσαέρια εργοστασίων που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα και προσβάλλουν το όζον της ατμόσφαιρας, που είναι ο θερμοστάτης της γης, τότε οι συνέπειες δεν είναι μόνο τα ακραία φυσικά φαινόμενα αλλά οι ξηρασίες, οι αποξηράνσεις λιμνών και ποταμών και η υποβάθμιση των τροφών και γενικότερα του βιολογικού κύκλου του ανθρώπου.
Η συμμόρφωση του ανθρώπου για το καλό της φύσης
Σήμερα όλοι διαπιστώνουμε αυτές τις τρομακτικές αλλαγές στη φύση και άρχισαν να δραστηριοποιούνται οι μηχανισμοί επιβίωσης του ανθρώπου. Μια τέτοια δραστηριότητα είναι και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και γενικότερα η πράσινη ενέργεια. Πρέπει όμως να βρούμε την βασική αιτία αυτής της κακοδαιμονίας και να την πατάξουμε. Αυτή δεν είναι άλλη από την αισχροκέρδεια, η οποία πηγάζει από την ασεβή στάση του ανθρώπου απέναντι στα δημιουργήματα του Θεού και στον ίδιο τον Δημιουργό. Όταν ο άνθρωπος σέβεται τα δημιουργήματα του ανθρώπου, ούτε τα υπερεκμεταλλεύεται, ούτε τα περιφρονεί, ούτε αδιαφορεί, αλλά τα θαυμάζει και αναφωνεί με τον Ψαλμωδό «πάντα εν σοφία εποίησας». Η φύση είναι αυτή που μας τρέφει, αυτή που αναπνέουμε και χάρη σε αυτήν ζούμε. Η φύση είναι ένα κοινό αγαθό και δεν είναι κτήμα κανενός. Όλοι τρεφόμαστε αλλά και όλοι δεχόμαστε τις κακές επιδράσεις αυτής της ανιστόρητης συμπεριφοράς.
Συμπερασματικά
Αν θέλουμε όχι μόνο να επιζήσουμε σε αυτόν τον πλανήτη αλλά να ζούμε όμορφα, θα πρέπει να σεβόμαστε την φύση, να την χαιρόμαστε και αυτή ξέρει να μας ανταποδίδει με το παραπάνω αυτήν την καλή συμπεριφορά.
Πηγή: www.pemptousia.gr
