Η μεγάλη, η όμορφη ηλιακή γειτονιά μας

Μπορεί το Σύμπαν να είναι απόλυτα αφιλόξενο και εχθρικό για τον άνθρωπο. Αλλά το ηλιακό μας σύστημα έχει ομορφιά. Μας δίνει και ένα ονειρικό δώρο. Να αποικίσουμε άλλους πλανήτες. Να γίνουμε εμείς οι ίδιοι …εξωγήινοι!

  • Του Νίκου Τσoύλια

Είναι η μεγάλη γειτονιά μας. Δεν έχουμε άλλη. Με αυτή θα ζήσουν όλοι οι άνθρωποι στον αιώνα τον άπαντα. Με αυτή θα πορεύεται ο πλανήτης μας. Είμαστε η παρέα του (δικού μας) Ήλιου. Όπου πάει αυτός, πάει όλη η παρέα μας. Αυτός μας συγκρατεί και δεν χανόμαστε στο χάος. Αυτός μας δωρίζει κάθε ημέρα τη ζωή στη Γη. Είναι το ηλιακό μας σύστημα.
Βέβαια δεν έχουμε αυταπάτες. Μια μικρή κουκίδα είναι η παρέα μας στην απεραντοσύνη του χωροχρόνου. Δεν έχουμε κάτι ξεχωριστό. Άπειρες των απείρων υπάρχουν τέτοιες γωνιές στον Γαλαξία μας και ακόμα πιο άπειρες στο Σύμπαν. Μα εμείς τη θεωρούμε ότι είναι όμορφη γειτονιά. Και δικαιολογημένα.

Είναι η μόνη αστρονομική παρέα που ξέρουμε ότι φιλοξενεί ζωή. Φυσικά, υπάρχουν ατέλειωτες τέτοιες περιπτώσεις – μόνο που δεν μπορούμε να τις συναντήσουμε. Οι αποστάσεις είναι τρομακτικές. Αν δεν λύσουμε το θέμα της ταχύτητας με έναν επαναστατικό τρόπο, με έναν τρόπο που θα πλησιάζουμε την ταχύτητα του φωτός, δεν υπάρχει η δυνατότητα να ανιχνεύσουμε άλλη ζωή. Αλλά και πάλι… Αρκεί να φανταστούμε ότι ακόμα και για μια σχετικά κοντινή απόσταση το φως χρειάζεται χιλιάδες χρόνια για να φτάσει.

Είμαστε σε μια χρονοκάψουλα. Οπότε, και να στείλουμε κάποιο τεχνικό μέσο – και με δεδομένο ότι η ταχύτητα του φωτός είναι όριο – δεν θα μπορούμε να συναντηθούμε! Ό,τι βρίσκουμε, ό,τι βλέπουμε στο Σύμπαν είναι γεγονός και στοιχείο του παρελθόντος, του πολύ παρελθόντος. Ας σκεφτούμε κάτι απλό. Μπορούμε να συναντήσουμε τον Σωκράτη, έναν άνθρωπο της αρχαιότητας ή έναν πρόγονό μας της νεολιθικής εποχής; Ποτέ!

Και για να έχουμε μια κάποια παρηγοριά… Ποιος μπορεί να φανταστεί ποια θα είναι η εξέλιξη μιας συνάντησης με εξωγήινη μορφή ζωής (π.χ. με βακτήρια ή με ιούς απόλυτα παθογόνους) ή με εξωγήινους; Εδώ συναντάμε γειτονικούς λαούς, που είμαστε δεσμευμένοι από τη γεωγραφία να είμαστε μαζί αενάως, και όμως δεν έχουμε πάντα ειρηνική συνύπαρξη και πρακτική συνεργασίας. Θα πορευόμαστε λοιπόν μόνοι μας, όπως και κάθε άλλη μορφή ζωής, όπου Σύμπαντος.

Αναρωτιόμαστε. Τότε, γιατί αναζητούμε ζωή στο Σύμπαν και επιπλέον, γιατί το μελετάμε; Αναζητούμε ίχνη ζωής, ίχνη από ραδιοκύματα, από σημάδια στις ακτινοβολίες – και όχι αυτή καθ’ εαυτή μορφή ζωής. Και έχει την αξία της μια τέτοια αναζήτηση. Θεωρούμε ότι υπάρχει ζωή σε αμέτρητα σημεία. Δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα η γωνιά μας και η παρέα μας…

Γιατί μελετάμε γενικά το Σύμπαν; Πολλοί οι λόγοι. Για να μάθουμε τα μυστικά της ύλης και της ενέργειας. Για να βρούμε νέους νόμους της φύσης. Για να γνωρίσουμε το παρελθόν και τις απαρχές Σύμπαντος, των πάντων. Για να κατανοήσουμε τον χρόνο και την έννοια του απείρου. Για να ενισχύουμε αενάως την τεχνολογία μας. Για να στοχαζόμαστε και να φιλοσοφούμε.

Γιατί πάντα αναζητούμε το άγνωστο. Γιατί νιώθουμε όμορφα. Γιατί το πνεύμα μας τρέφεται με την έρευνα. Γιατί η γνώση πάντα αναζητά νέα γνώση. Γιατί βελτιώσουμε τη ζωή μας. Ναι, η πρόοδος της ανθρωπότητας – από την αρχαιότητα και στο αιώνιο μέλλον – στηρίχτηκε και θα στηρίζεται πάρα πολύ μελετώντας τον ουρανό, το Σύμπαν, το φως. Ισχυρίζομαι ότι αν δεν κοιτάμε στον ουρανό – την ημέρα και το βράδυ -, χάνουμε ένα όμορφο κομμάτι της ζωής μας…

Μπορεί το Σύμπαν να είναι απόλυτα αφιλόξενο και εχθρικό για τον άνθρωπο. Αλλά το ηλιακό μας σύστημα έχει ομορφιά. Μας δίνει και ένα ονειρικό δώρο. Να αποικίσουμε άλλους πλανήτες. Να γίνουμε εμείς οι ίδιοι …εξωγήινοι! Και ποιος ξέρει τι κρύβει το πολύ μακρινό μέλλον με την διαφορετική εξέλιξη που ούτως ή άλλως αυτοί θα έχουν με εμάς τους γήινους;

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή