Ο Κικέρων καταγγέλει τον Κατιλίνα ενώπιον της Συγλήτου, (πρώτος λόγος) τοιχογραφία από τον Cesare Maccari
Οι Κατιλιναϊκές δημηγορίες (In Catalinam orationes) είναι οι τέσσερις λόγοι που εκφώνησε ο Κικέρων ως Ύπατος το 63 π.Χ., δύο ενώπιον της Συγκλήτου και δύο από το βήμα του Δήμου.
Έχοντας την πλήρη εξουσιοδότηση της Συγκλήτου, εκφώνησε τον τέταρτο λόγο: Κατά Κατιλίνα το 63 π.Χ., ζητώντας την καταδίκη των συνωμοτών σε θάνατο και την άμεση εκτέλεσή τους. Με την πράξη του αυτή έσωσε τη Ρώμη, αλλά και το πολίτευμα της Δημοκρατίας. Αναφορά στην πράξη του αυτή κάνει πολλές φορές στις Επιστολές του, για να θυμίζει στους αποδέκτες τους τη σημαντική συνεισφορά του στην Πόλη και στο πολίτευμα, που ήταν η προάσπιση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του λαού. Τότε χαιρετίστηκε ως «πατέρας της πατρίδας» (Pater Patriae), αλλά πολύ σύντομα δέχτηκε την επίθεση του λαϊκού κόμματος και ιδιαίτερα του Ποπλίου Κλωδίου, ο οποίος είχε εκλεγεί δήμαρχος χάρη στην εύνοια του Καίσαρα. Η τριανδρία (Πομπήιος, Ιούλιος Καίσαρ, και Κράσσος) τον εγκατέλειψαν, ενώ βάσει ενός νόμου που καταδίκαζε όποιον είχε διατάξει τη θανάτωση πολίτη χωρίς τη λαϊκή κρίση και απόφαση, ο Κικέρων αναγκάστηκε να πάρει το δρόμο της εξορίας και η περιουσία του δημεύτηκε.
