- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Ακόμη και αν είναι παγκοίνως γνωστό ότι το ΚΚΕ και όχι μόνο στέκεται στο πλευρό της Ρωσίας και του φασίστα Πούτιν στον πόλεμο με την Ουκρανία τον οποίο προκάλεσε και για τον οποίο φέρει την αποκλειστική ευθύνη, το σημερινό πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη δεν μπορεί παρά να προκαλεί θλίψη και οργή στους Έλληνες ανεξάρτητα από την κομματική τους προτίμηση. Στον τίτλο αγνοείται προκλητικά μια χώρα και ένας λαός που έχει δεχτεί στρατιωτική επίθεση και εισβολή από μια μεγάλη δύναμη και αγωνίζεται για την ανεξαρτησία και την ύπαρξή της με ηρωισμό και ανυπολόγιστες θυσίες και αίμα.
Είναι κοντά η δική μας εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940, όταν η δική μας χώρα και ο δικός μας λαός με ανάλογο με τους Ουκρανούς ηρωισμό και θυσίες αντιτάχθηκαν στις ορέξεις του Ιταλικού φασισμού και του Γερμανικού Ναζισμού, των Μουσολίνι και Χίτλερ αντίστοιχα, για να προασπίσουν την χώρα και την ελευθερία προκαλώντας τον θαυμασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Αναρωτιέται ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος γιατί το ΚΚΕ, που έχει σημαία αυτή την αντίσταση του Ελληνικού λαού, στην ανάλογη περίπτωση με την Ουκρανία έχει ταχθεί με την πλευρά τού επιτιθέμενου και του φασισμού, αγνοώντας επιδεικτικά μια χώρα που θέλει να είναι ελεύθερη και να κάνει όποιες επιλογές θέλει και έναν λαό που δίνει το αίμα του για ανεξαρτησία και ελευθερία;
Το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο βασανιστικό, καθώς η Σοβιετική Ένωση, το πρότυπο του ΚΚΕ, δεν υπάρχει πια και στη θέση της είναι η Ρωσία με ένα φασιστοαυταρχικό καθεστώς. Είναι άραγε τα ρούβλια, που σύμφωνα με αποκαλύψεις τελευταία με αυτά έχουν πριμοδοτηθεί πολλοί υποστηρικτές της Ρωσίας στην χώρα μας; Δεν νομίζω ότι μια καταφατική απάντηση στο ερώτημα είναι τόσο ικανοποιητική ώστε να εξηγεί αυτή την στάση του ΚΚΕ.
Ένα άλλο ερώτημα από το οποίο γεννιούνται πολλά ακόμη, αν απαντηθεί ίσως να ικανοποιήσει αυτές τις απορίες. Και αυτό δεν είναι άλλο από το «τί είναι το ΚΚΕ; Είναι πολιτικό κόμμα ή μια καλοκουρδισμένη οικονομική επιχείρηση;». Το γεγονός ότι ενώ οι ιδεολογικές αναφορές του και τα πρότυπά του ως κόμμα έχουν καταρρεύσει παταγωδώς εδώ και δεκαετίες εξακολουθεί να υπάρχει χωρίς να προσφέρει κανένα όραμα ή προοπτική.
Εξήγηση γι’ αυτήν την παραδοξότητα μπορεί να δώσει μια καταφατική απάντηση στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματος. Και δεν είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι μετά την συμφωνία της Γιάλτας, με την οποία το 90% της χώρας δόθηκε στη Δύση και το υπόλοιπο 10 % στην ΕΣΣΔ και το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ, πολιτική προοπτική δεν υπήρχε. Αυτό το 10% πώς θα μπορούσε να υπάρξει παρά από μια οικονομική δραστηριότητα την οποία ζήσαμε οι λίγο παλαιότεροι.
Τουριστικές επιχειρήσεις για τουρισμό σε χώρες του «σοσιαλιστικού παραδείσου» ακόμη και για ιατρική περίθαλψη μιας και ήταν «καλοί στα μάτια»! Επιχειρήσεις για εισαγωγές προϊόντων από αυτές τις χώρες, αλλά και άλλες δραστηριότητες που από πίσω ήταν το ΚΚΕ, όπως βούιζε τότε ο τόπος, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ο παραμικρός έλεγχος, ακόμη και τώρα το κόμμα αυτό είναι το μοναδικό κοινοβουλευτικό που αρνείται τον έλεγχο των οικονομικών του από την πολιτεία.
Από αυτή την εκδοχή εξηγείται το πώς το ΚΚΕ κρατάει ακόμη ένα σεβαστό ποσοστό του εκλογικού σώματος, αλλά και το γεγονός ότι σε εποχές που οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές να ξεπεράσει το 10% σε ποσοστά δεν το έκανε ποτέ. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό στους ανθρώπους πού ήταν ή και βρίσκονται τώρα στις τάξεις του και αγωνίστηκαν για τα ιδανικά τους δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους σε δύσκολους καιρούς. Δεν έχω όμως την παραμικρή εκτίμηση στις ηγεσίες και τους ηγέτες, τους οποίους, άλλωστε έχουν κατηγορήσει κατά κανόνα οι ίδιοι ως προδότες.
