ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ (13 Αυγούστου 1921 – 10 Απριλίου 2006)
Όταν στους δρόμους βροντούσαν
Όταν στους δρόμους βροντούσαν τα τύμπανα
Οι επιστροφές σκοτώναν τις ελπίδες
Κρατώ το χέρι σου μες στο σκοτάδι
Και προχωρώ
Εσύ και δυο άστρα που επιζήσαν
Οι μόνοι μου συνοδοί
Τα σχέδια που δεν πρόφτασα να χαράξω
Κι οι φαντασίες του σύννεφου στο λιοβασίλεμα
Σημαδεύουν την αρνητική πορεία
Δεν μένει παρά να πλαγιάσουμε στον κάμπο
Και ν’ αγαπήσουμε το πρώτο μαρτολούλουδο που δεν έκοψες
Αυτοί που μας αγάπησαν πεθάναν πριν μας μισήσουν
Αυτούς που θ’ αγαπούσαμε τους υπόταξε η λογική
Παιδιά σαν είμασταν δεν παίξαμε ποτέ
Έφηβοι δεν κλάψαμε
Σαν γίναμε άντρες λησμονήσαμε το γέλιο
Πώς θέλετε να πάψουμε να νοσταλγούμε;
Καθισμένη στα βράχια δαγκώνεις πικρόριζες
Κ’ ένας αγέρας επιβίωσης φυσάει απ’ τις σχισμές των ματιών σου
Έχω ένα φέρσιμο των σκοτωμένων άγγλων ποιητών που τους διάβασα στα βιβλία
Συλλογίζομαι αυτούς που φύγαν από κοντά μας σιωπηλά και με διάκριση τόση
Άλλοι χάθηκαν σε πλοία ναυαγισμένα, άλλοι αφανίστηκαν από σιβυλλικές ασθένειες, άλλοι δολοφονήθηκαν
Ζούμε στη βασιλεία της διασποράς
Η κάθε μέρα και μια εφήμερη προέκταση
Κάθε βράδυ οι εραστές ζητούν απόμερες γωνιές
Κάθε άνθρωπος ανακαλύπτει κάποτε το αδύνατο ενός γυρισμού
Κι όμως δεν αντιστέκεται, αποχτάει συνήθειες
Διασταυρώνει το σπέρμα του με καινούργιες γυναίκες
Υποβάλλει τη μνήμη του σε συνεχή αφαίρεση
Και τέλος φεύγει από κοντά μας
Όταν στους δρόμους ξαναβροντήσουν τα τύμπανα
Θα ξεριζώσω τη φωνή μου
Και θ’ αγαπήσω δυο φορές το σχήμα της σιωπής σου.
- Πρώτη δημοσίευση: ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Επιθεώρηση Γραμμάτων και Τεχνών. Περίοδος Γ΄, τεύχος 1-2, Γενάρης-Φλεβάρης 1949
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ: Κλείτος-Δημήτριος Κύρου: μια ποίηση «κοινωνικού προβληματισμού από σκοπιά ατομικής συνείδησης»
