Ο Κώστας Χατζηχρήστος (Θεσσαλονίκη, 1921 – 3 Οκτωβρίου 2001) ηθοποιός από τους σημαντικότερους κωμικούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι.
Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα. Εργάστηκε σε βαριετέ στο θέατρο “Μισούρι” του Πειραιά και στο θίασο της Νίτσας Γαϊτανάκη όπου έπαιξε στο Στραβόξυλο του Ψαθά. Από το 1945 έως το 1948 δούλεψε με το θίασο οπερέτας του Παρασκευά Οικονόμου και εμφανίστηκε στα βαριετέ “Πεύκα” με τον Γ. Οικονομίδη και “Όασις” με τον Μ. Τραϊφόρο. Την περίοδο 1949-50 συμμετείχε στο μουσικό θίασο Κούλας Νικολαΐδου στο θέατρο “Βερντέν” της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στο «Βερντέν» ο Χατζηχρήστος θα κάνει και την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο ρόλο του βλάχου Θύμιου, ένα ρόλο που εμπνεύστηκε ο αδελφός της συζύγου του Μαίρη Νικολαίδου, ο Κώστας Νικολαΐδης, της συγγραφικής τριάδας Νικολαΐδη – Ελευθερίου – Λυμπερόπουλου. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάζεται με την Καίτη Ντιριντάουα και τον Κούλη Στολίγκα.
Το 1955, όταν ο θίασος ανεβάζει στο “Περοκέ” την επιθεώρηση “Κόκα-κόλα” των Γιαλαμά – Θίσβιου – Πρετεντέρη, πλέκεται και το ειδύλλιό του με την Ντιριντάουα. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν μία κόρη. Ο γάμος τους έλαβε τέλος το 1975 και η Καίτη Οικονόμου, όπως ήταν το πραγματικό όνομα της Ντιριντάουα, πέθανε το Φεβρουάριο του 1996.
Στον κινηματογράφο, ο Χατζηχρήστος πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την ταινία “Ο Πύργος των ιπποτών” των Γ. Ασημακόπουλου – Ν. Τσιφόρου. Σημείωσε τεράστια επιτυχία και στο θέατρο. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του ήταν ο “Ανθρωπος που γύρισε από τα πιάτα”, που πρωτανέβηκε το χειμώνα του 1968-69 με συνθιασάρχες την Α. Φόνσου και τον Δ. Παπαγιαννόπουλο. Υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτης οκτώ.
Η πορεία του στο θέατρο συνεχίστηκε απρόσκοπτη μέχρι το 1983. Μετά από μακρά περίοδο απουσίας επέστρεψε την περίοδο 1994-95, παίζοντας στο δικό του χώρο (το “Θέατρο Χατζηχρήστου” στη στοά Πανεπιστημίου & Ιπποκράτους) την επιθεώρηση “Δεν ήξερες, δε ρώταγες” και την επόμενη χρονιά σε συνεργασία με τον Γ. Πάντζα το έργο του Κ. Παπαπέτρου “Τρελάθηκα και σώθηκα”.
Η δύσκολη περίοδος της ζωής του άρχισε όταν έχασε ξαφνικά την Ελένη Πανταζή, την τέταρτη γυναίκα του, μόλις στα 42 της χρόνια. Η τελευταία σύζυγος του ήταν η Βούλα Αρβανιτάκη-Χατζηχρήστου. Υπέφερε από οικονομικά προβλήματα, ενώ τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Πέθανε από πνευμονική λοίμωξη στις 3 Οκτωβρίου 2001.
Σήμερα, το όνομά του φέρουν οδοί στην Λάρισα και την Θεσσαλονίκη.
Φιλμογραφία
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1952 | Ο πύργος των ιπποτών |
| 1955 | ΓκόλφωΤα τρία μωρά
Πιάσαμε την καλή Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας |
| 1956 | Δολάρια και όνειραΤα κωθώνια του Συντάγματος |
| 1957 | Οι 3 ντετέκτιβςΜαρία η Πενταγιώτισσα
Τζιπ, περίπτερο κι αγάπη Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν |
| 1958 | Γερακίνα |
| 1959 | Η Λίζα τό ‘σκασεΟ Ηλίας του 16ου
Λαός και Κολωνάκι Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα Ο Θύμιος τα ‘κανε θάλασσα Διακοπές στην Κολοπετινίτσα Δράκουλας & ΣΙΑ |
| 1960 | Τα ντερβισόπαιδαΟ Θύμιος τα ‘χει 400
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες |
| 1961 | Το έξυπνο πουλίΟ σκληρός άνδρας
Το παιδί της πιάτσας Καπετάνιος για κλάματα |
| 1962 | Ο ταξιτζήςΗ Αθήνα τη νύχτα
Ο Δήμος από τα Τρίκαλα Μιχαλιός του 14ου συντάγματος |
| 1963 | Ο καζανόβαςΤης κακομοίρας
Ο κύριος πτέραρχος Ο ταυρομάχος προχωρεί Ο ανηψιός μου, ο Μανώλης Ο Θύμιος στη χώρα του στριπτήζ |
| 1964 | Η σοφερίναΟι κληρονόμοι
Ο θαλασσόλυκος Ένας ζόρικος δεκανέας Ο παράς κι ο φουκαράς |
| 1965 | Όχι, κύριε ΤζόνσονΠράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου |
| 1966 | Ο τετραπέρατοςΟ Μελέτης στην άμεσο δράση
Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις |
| 1967 | Σήκω χόρεψε συρτάκι |
| 1969 | Κακός ψυχρός κι ανάποδοςΗ Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα
Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα |
| 1970 | Ο απίθανοςΈνας χίπυς με τσαρούχια
Ένα μπουζούκι αλλιώτικο από τ’ άλλα |
| 1971 | Η Αλίκη ΔικτάτωρΘύμιος εναντίον Τσίτσιου
Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει |
| 1979 | Γυναίκες στα όπλα |
| 1987 | Ένας πιλότος για πέταμα |
| 2002 | Αλέξανδρος και Αϊσέ |
