- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΓΚΑΣ
Οι Ελληνες είναι γνωστό ότι τρέφουμε φιλικά συναισθήματα για τον Ρωσικό λαό εξαιτίας των παλιών θρησκευτικών, ιστορικών και πολιτισμικών δεσμών που μας συνδέουν. Αυτή η φιλία είχε πάντοτε ιδιαίτερη βαρύτητα για την Ελλάδα στο ισοζύγιο ισχύος στην γεωπολιτική αρένα της ανατολικής Μεσογείου.
Παρόλα αυτά ομόθυμα και ανεπιφύλακτα σταθήκαμε στο πλευρό της Ουκρανίας και κατά της Ρωσικής εισβολής.
Όχι επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά ότι στην Ουκρανία μετά την διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης μαίνεται διαρκώς ένας άδηλος πόλεμος δεινοσαύρων. Αλλά επειδή νιώθουμε βαθύ σεβασμό προς τον αγώνα του Ουκρανικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία, νιώθουμε οδύνη για την άδικη βία και τους θανάτους του μαχόμενου ή άμαχου πληθυσμού ή για την πρωτοφανή καταστροφή πόλεων και υποδομών και είμαστε ανεπιφύλακτα αλληλέγγυοι προς τον λαό της.
Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ
Πρέπει όμως να γίνει πολύ καθαρό προς κάθε κατεύθυνση ότι οι Έλληνες δεν είμαστε διατεθειμένοι να θεωρούμαστε αναλώσιμοι στον βωμό της όποιας αλληλεγγύης.
Και αυτό οφείλει να το δείξει πρωτίστως η Ελληνική κυβέρνηση εξασφαλίζοντας τον σεβασμό και την αμοιβαιότητα στις διεθνείς σχέσεις ώστε να μην δώσει ποτέ την εντύπωση ότι αυτές μπορεί να εκφυλιστούν σε σχέσεις ανυποληψίας και υποτέλειας εις βάρος της χώρας μας.
Γιατί με την ομιλία του προέδρου Ζελένσκι στην Βουλή των Ελλήνων παραβιάστηκαν και οι δύο αυτές αρχές, της αμοιβαιότητας και του σεβασμού.
Συγκεκριμένα :
1. Ενώ ο κ. Ζελένσκι μας συγκίνησε με την αναφορά του στην επανάσταση του 1821 και ιδιαίτερα μεκαθ’ υπερβολήν παρότρυνση να συστήσουμε μια νέα Φιλική Εταιρεία για να υπερασπιστούμε την Ουκρανία, απέφυγε στη συνέχεια να κάνει την παραμικρή αναφορά στο παρά λίγο 50 ετών παρόμοιο πρόβλημα εισβολής και κατοχής της Κύπρου. Προφανώς λόγω των δικών του φιλικών δεσμών με την Τουρκία δεν παίρνει θέση κατά της Τουρκικής εισβολής. Την ίδια στάση κράτησε άλλωστε και στην Βουλή της ίδιας της Κύπρου!!!
2. Θα ήταν παρά λίγο πολύ όμορφη η εικόνα δύο ομογενών μαχητών που μίλησαν για τον αγώνα τους κι τις μάχες. Όμως η δήλωσή του ενός ότι ανήκει στα τάγματα του Αζόφ ήταν απολύτως προσβλητική μέσα στην Βουλή των Ελλήνων και μάλιστα με ευθύνη του Ουκρανού προέδρου. Γιατί, όποια κι αν είναι η σχέση του κ. Ζελένσκι μαζί τους, για εμάς τα τάγματα αυτά είναι απροκάλυπτα ναζιστικά μορφώματα με αποκρουστική δημόσια εικόνα και δράση, με πρωταγωνιστικό ρόλον στο πραξικόπημα κατά του νόμιμου προέδρου της Ουκρανίας το 2014 (κατά πάσα πιθανότητα με χρηματοδότηση και καθοδήγηση από το εξωτερικό), με άσκηση ακραίας παρακρατικής βίας που προκάλεσε τον θάνατο σε πολλές χιλιάδες πολίτες της Ουκρανίας και βεβαίως με αδελφικούς δεσμούς με τη δική μας Χρυσή Αυγή.
Είπαν μετά ως δικαιολογία ότι τα Αζόφ ανήκουν πλέον στον Ουκρανικό στρατό. Μάλλον όμως αυτό κάνει χειρότερη την εικόνα. Γιατί το γεγονός ότι τα παραστρατιωτικά τάγματα είναι πλέον στρατιωτικά μεγαλώνει την προσβολή αφού επικυρώνει το κράτος τους τη ναζιστική τους ταυτότητα την οποία δεν εγκατέλειψαν.
Είμαστε ως λαός μεγαλόθυμοι και δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες εκτιμούν την μιζέρια την ώρα που κορυφώνεται το δράμα στην φίλη χώρα. Όμως είναι αυτονόητο ότι και στην χώρα μας παραμένει ανοιχτή η πληγή της εισβολής και κατοχής από τους Τούρκους με τη βοήθεια κάποιων άλλων φασιστών και παρακρατικών που πρωταγωνίστησαν το 1974 στην Κύπρο.
Γι’ αυτό δεν είναι επιτρεπτό να αγνοήσουμε είτε την προσβολή που σημαίνει για εμάς η αναφορά στους Αζόφ είτε την παράκαμψη της αμοιβαιότητας από τον κ. Ζελένσκι που αγνόησε τα δικά μας εθνικά δίκαια και τον δικό μας αγώνα για την απελευθέρωση του νησιού.
Αν οι Έλληνες λένε με το στόμα της προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι όλοι οι Έλληνες είναι Ουκρανοί σήμερα, τότε πρέπει και οι Ουκρανοί να λένε με το στόμα του δικού τους προέδρου ότι όλοι οι Ουκρανοί είναι Έλληνες. Αλλιώς πως;
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Όμως κυρίως πρέπει να επισημάνουμε και να προβληματιστούμε για την ευθύνη της δικής μας κυβέρνησης για ότι συνέβη, του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων και του πρωθυπουργού. Γιατί όταν υπάρχουν επαφές μεταξύ ηγετών χώρων υπάρχει πάντα και επαρκής προετοιμασία από τις διπλωματικές υπηρεσίες των δύο χωρών όπου γίνονται εκ των προτέρων γνωστά όσα θα ειπωθούν επισήμως ώστε να γίνουν και οι αναγκαίες διευθετήσεις.
Συνέβη λοιπόν ένα από τα δύο :
1. Δεν έκαναν σοβαρή προετοιμασία της ομιλίας άρα είναι υπόλογοι για αμέλεια βαρύτατη στο υψηλότατο αυτό επίπεδο της διακρατικής επικοινωνίας, οπότε είναι εύλογο να περιμένουμε μια συγνώμη, ένα mea culpa για να αποκατασταθεί η τάξη.
Αυτό όμως ποτέ δεν ακούστηκε. Άρα η ευθύνη μεταφέρεται ή ισοδυναμεί με το δεύτερο.
2. Ήξεραν και το άφησαν να γίνει. Γιατί;
Κρίνω ότι μέσα στον κουρνιαχτό των μέσων που χειραγωγούν την παγκόσμια κοινή γνώμη είδαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κλείσουν πονηρά το μάτι στα δικά μας ναζιστοειδή. Εκλογές έρχονται γαρ και κάθε ψήφος μετράει. Δεν ξεχνάμε άλλωστε την αδελφική σχέση των Αζόφ με τη Χρυσή Αυγή. Ότι και αν πουν, ισχύει ότι τη σχέση με αυτή την απόφυση του χώρου τους πάντα την πρόσεχαν ιδιαίτερα εν όψη εκλογών και τώρα στη Βουλή ούτως ή άλλως την αναθέρμαναν.
Η απουσία του κ. Δένδια από την προετοιμασία της ομιλίας και η εν συνεχεία σιωπή του είναι εύγλωττη.
