Ω δίπλες, κέρασμα της γιορτής και της χαράς, βασίλισσα των γλυκών!

Τελικά όλη η ζωή είναι μια κινηματογραφική ταινία γυρισμένη στον χρόνο, με μοναδικές στιγμές, εναλλασσόμενα συναισθήματα, και μια σειρά από διάφορα γεγονότα που τις περισσότερες φορές συντελούνται γύρω από ένα τραπέζι, καθημερινό ή γιορτινό, με φαγητό, ποτό, και γλυκό!

  • του Λουη Γ. Σερεμετη

Στο σπίτι μας, από τότε που θυμόμαστε την ύπαρξή μας, πάντα δίπλες φτιάχναμε τις μεγάλες γιορτές, του Χριστού, τη Λαμπρή, του Αη Γιωργιού, και της Παναγίας, και όποτε θέλαμε να γιορτάσουμε ένα χαρούμενο γεγονός! Πελοποννησιακής καταγωγής γλυκά οι δίπλες, γρήγορα έγιναν γνωστές και επεκταθήκαν σε όλη την Ελλάδα, και καθιερώθηκαν με το σπαθί τους σαν το πιο αρχοντικό και περιζήτητο γλυκό, υγιεινό, χωρίς ζάχαρη, ίσως το μόνο γλυκό χωρίς ζάχαρη, μόνο με μέλι καλοκαιρινό θυμαρίσιο που χρησιμοποιούσαν στο μέλωμα! Απλό γλυκό, τα υλικά λίγα και φτηνά, αυγά, αλεύρι, λίγη βανίλια, λίγο ούζο, λίγο αλάτι, καλό χτύπημα των αυγών για να μην μυρίζουν «αβγουλίλα», και καλό ζύμωμα. Το πλάσιμο σε λεπτό φύλλο θέλει μαστοριά, και το δίπλωμα της δίπλας μέσα στο τηγάνι που τηγανίζονται θέλει δεξιοτεχνία και γρηγοράδα για να πάρει το συμμετρικό και ελκυστικό σχήμα, κάτι που κάνει πολύ κόσμο να μην τις φτιάχνει, ή να τις αγοράζει. Ελαφρύ γλυκό, άβλαβο, ακόμα και για όσους έχουν «ζάχαρο» επιτρέπονται, αλλά με μέτρο!

Με έναν δίσκο δίπλες, όμορφα φτιαγμένο και στολισμένο, εύχονταν «να διπλιάσουν οι χαρές», να ξανάρθουν διπλές, όπως έλεγε η μάνα! Δίπλες για τις γιορτές, για τις χαρές, να γλυκιάνουν το σώμα και την ψυχή του κόσμου, για τα «καλορίζικα» στα φανερώματα, στον αρραβώνα, στον γάμο, στη γέννηση, ειδικά του σερνικού παιδιού για να φέρει κι άλλο σερνικό, για τη βάφτιση να γλυκάνουν το νέο όνομα! Παραδοσιακά οι γάμοι, οι γεννήσεις, και οι βαφτίσεις θεωρούνταν και ήσαν μοναδικές στιγμές στη ζωή του ανθρώπου, στιγμές γεμάτες χαρά αφού είναι οι αρχές μιας νέας ζωής, και γιορτάζονται με δίπλες για τον ισχυρό τους συμβολισμό, για μια γλυκιά και γεμάτη χαρές ζωή.

Όταν είχανε γάμο στο χωριό, για τις δίπλες στηνόταν πανηγύρι! Συγγενείς, φίλοι, γυναίκες «μαστόρες» στις δίπλες μαζεύονταν την Δευτέρα από πολύ πρωί και μέχρι το βράδυ άνοιγαν φύλλα και τηγάνιζαν δίπλες, τις μέλωναν την Τετάρτη, μαζευόταν κόσμος, τις κερνούσαν με καραμέλες και λεφτά, και στο τέλος τα λεφτά τα μοιράζονταν οι γυναίκες που τις έφτιαχναν! Μετά τις έβαζαν σε κόφες στολισμένες, είτε σε δίσκους σαν πυραμίδες τυλιγμένες σε ζελατίνα αφού τις στόλιζαν με κουφέτα και ροδοπέταλα για το τραπέζι του γάμου, και άλλες τις έβαζαν στον μπουφέ μαζί με ένα μπουκάλι λικέρ για να γλυκαίνονται οι καλεσμένοι και να εύχονται. Η ίδια τελετουργία γινόταν και για τα βαφτίσια! Με το πέρασμα των χρόνων η δίπλα επικράτησε και στις ονομαστικές γιορτές, σιγά σιγά άρχισε να βιομηχανοποιείται, και έφτασε μέχρι τα πανηγύρια.

«Άβαρες» οι γυναίκες (αυτές που δεν βαριόντουσαν), δεν το είχαν σε τίποτα να φτιάξουν δίπλες ! «Να σπάσω πέντε αυγουλάκια να ανοίξω δυο φυλλαράκια δίπλες να πάμε να συχαρούμε τα παιδιά που έχουν τη δική τους χαρά, για να είναι γλυκιασμένα» έλεγε η μάνα όταν ξαφνικά μάθαινε για μια χαρά, τότε που ήταν πολλές και συχνές οι χαρές! Χωρίς δεύτερη σκέψη εκεί που καθόταν πεταζότανε σαν ελατήριο, έδενε ένα άσπρο μαντήλι στο κεφάλι της για να μην πέσει καμιά τρίχα, ανασκουμπώνονταν, κοσκίνιζε το αλεύρι, και κατέβαζε από το ράφι το πήλινο «μαστέλο» που είχε για να ζυμώνει τα γλυκά! Ζύμωνε το ζυμάρι, το σκέπαζε με νάυλον να μην ξεραθεί, και το άφηνε να «γίνει». Μέχρι τότε ετοίμαζε το τραπέζι, έφερνε τον πλάστη, και από το συρτάρι έβγαζε την «ροδέλα» που έκοβε τα φύλλα, και το αδράχτι, μια ξύλινη βεργούλα από λυγιά που είχε για να τυλίγει τις δίπλες στο ψήσιμο, και μετά έψηνε έναν καφέ! Σε καμιά ώρα άναβε το πετρογκάζ να κάψει το λάδι σε ένα ταψί αντί για τηγάνι, έκοβε το ζυμάρι σε μπαλάκια, ένα για κάθε φύλλο, και έπλαθε με τον πλάστη ένα ένα τα φύλλα με κλειστά πορτοπαράθυρα για να μην ξεραθεί το ζυμάρι, λεπτά σαν «τσιγαρόχαρτο», τα έκοβε με τη «ροδέλα», και άρχιζε να τα ψήνει. Μόλις έψηνε το ένα φύλλο ξεκίναγε να πλάσει το επόμενο, έτσι έκανε μέχρι να τελειώσει. Ττις μέλωνε την άλλη μέρα, και τις πασπάλιζε με κανέλλα και τριμμένο καρύδι. Όταν τις ήθελε για το σπίτι, τις έβαζε σε πιατέλα μεγάλη μέσα στο σερβάν, και όταν ερχόταν η στιγμή να τρατάρει τον επισκέπτη, τις σέρβιρε στο καλό πιατέλο, με δροσερό νερό, και ένα ποτηράκι μαστιχούλα, ένας θεϊκός συνδυασμός, το κάτι άλλο! Μόλις έπαιρνε το άδειο πιατέλο, είχε και μια άσπρη χειροπετσέτα κρεμασμένη στο χέρι της που την είχε βρέξει στη μια άκρη της με νερό, για να σκουπίσει τα δάχτυλά του από το μέλι όποιος την έτρωγε, αν βέβαια είχε μείνει μέλι από το γλείψιμο των δαχτύλων, που τα έγλειφαν με τρόπο για να μη χαθεί και η τελευταία νοστιμιά!

Δίπλες για «το παιδί και το κορίτσι» όπως λέμε εμείς οι Μανιάτες, για να τα συγχαρούν που πέτυχαν στο πανεπιστήμιο, για το καινούργιο σπίτι να είναι καλορίζικο, για τα εγκαίνια του νέου μαγαζιού, για το καινούργιο αυτοκίνητο να είναι καλοτάξιδο, για τον διορισμό στο δημόσιο, για την επαγγελματική εξέλιξη, για την αύξηση του μισθού, για μια επίσκεψη σε γιορτή, σαν δώρο για να ευχαριστήσουν και να βγάλουν μια υποχρέωση! Δίπλες για κάθε γιορτινή και χαρούμενη περίσταση, ακόμη και για να υποδεχτούν και να γιορτάσουν μια εκλογική νίκη, και μια εκλογή υποψηφίου που υποστήριζαν! Οι γυναίκες είχαν ετοιμάσει κόφες με δίπλες, που αν κέρδιζαν τις μοίραζαν στον κόσμο και γλεντοκοπούσαν, και αν δεν κέρδιζαν τις έτρωγαν μόνοι τους οι «χαμένοι» «να πάνε κάτου τα φαρμάκια», και να γλυκάνουν τα χείλη τους! Τέλος πάντων, δίπλες, γιατί έτσι μας αρέσει!

Τελικά όλη η ζωή είναι μια κινηματογραφική ταινία γυρισμένη στον χρόνο, με μοναδικές στιγμές, εναλλασσόμενα συναισθήματα, και μια σειρά από διάφορα γεγονότα που τις περισσότερες φορές συντελούνται γύρω από ένα τραπέζι, καθημερινό ή γιορτινό, με φαγητό, ποτό, και γλυκό! Ως τέτοια πρέπει να την ζούμε την ζωή, και όσο γίνεται πιο έντονα! Επειδή η ζωή είναι λίγη και δεν ξέρουμε πότε τελειώνει, και η δουλειά δεν είναι για χόρταση, ακόμη και αν δεν έχουμε κάτι να γιορτάσουμε, ας αναζητούμε ευκαιρίες, αφορμές και τρόπους να σμίγουμε, πάντα με καλή καρδιά, για να ξεκουράζεται το σώμα, να γαληνεύει η ψυχή, και να ευφραίνεται ο ουρανίσκος!

Εμείς δίπλες φτιάξαμε και φέτος για την αυριανή μέρα γιορτής που ξημερώνει, για να γιορτάσουμε το μικρό μας «τσουπί», την Κωνσταντίνα μας που έρχεται από την πόλη να μας δει, και για να ψηφίσει. Αφού έχουμε και εκλογές τέτοια μέρα, φτιάξαμε περισσότερες δίπλες μπας και φέρουνε καλοτυχία, και για να έχουμε να γλυκιάνουμε και κανέναν ή καμιά, άμα τύχει και πετύχει! Δίπλες με μέλι και καρύδι, αρωματισμένες με κανέλα, για την αυριανή γιορτή Κωνσταντίνου και Ελένης, από τις μεγαλύτερες της Ορθοδοξίας! Καλή αυριανή, χρόνια πολλά σε όλους με ευχές οι χαρές να έρχονται και να ξανάρχονται διπλές! Χρόνια πολλά στον Κωνσταντίνο, στην Ελένη, και στην Κωνσταντίνα! Υγεία σε όλους, με ελαφριά και γλυκιά καρδιά, σαν την δίπλα!

Πηγή: krokeai.gr

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή