Την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου στις 20:30 η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και ο Γιώργος Καραμπελιάς, στο πλαίσιο του κύκλου συζητήσεων «Συναντήσεις Κορυφής», διοργανώνουν ομιλία με θέμα: «Ο μηδενισμός, ο Κασσελάκης και το κενό», με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του συγγραφέα, με τίτλο «Το λυκόφως του μηδενισμού, η Ελλάδα μπροστά σε μια νέα ιστορική εποχή»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24 και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.
Link εκδήλωσης: https://bitly.ws/Wq4H
Link βιβλίου: https://bitly.ws/Wq4N
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο ελληνισμός, στα 100 χρόνια που ακολούθησαν το 1922, έζησε τρεις αλλεπάλληλους καθοδικούς κύκλους, παρά τις όποιες στιγμές έξαρσης και ανόδου.
Ο πρώτος κύκλος (1922-1949) θα βρει την Ελλάδα στα τέλη του Εμφυλίου, αιμάσσουσα και κατεστραμμένη.
Ο επόμενος (1949-1974), παρά την παραγωγική – δημοκρατική αναγέννηση της χώρας, θα κλείσει με την κυπριακή καταστροφή.
Ο δε μακρόσυρτος τρίτος κύκλος (1974-2019) θα εκκινήσει με νικητήριους παιάνες για να ακολουθήσει μια μηδενιστικού χαρακτήρα παρακμή: αποβιομηχάνιση, καταναλωτισμός, δημογραφική και πολιτιστική κρίση και, τέλος, η κατάρρευση του 2009, ενώ, ο νεο-οθωμανισμός θα απαιτεί πλέον την ολοκληρωτική υποταγή μας.
Επί τέλους, λοιπόν, μετά το 2019, εισήλθαμε σε έναν νέο ιστορικό κύκλο, που συνειδητοποιήθηκε ουσιαστικά μετά τις εκλογές του 2023.
Είναι άραγε μοιραίο, και αυτή η περίοδος να ολοκληρωθεί σε μία καθοδική σπείρα, ή ίσως υπάρχουν ακόμα οι δυνατότητες μεταβολής της κατεύθυνσης του ιστορικού ανύσματος;
Μήπως, επειδή ο κυρίαρχος μηδενισμός έχει εισέλθει στη θανάσιμη αγωνία του· μήπως επειδή θάψαμε οριστικά τα φαντάσματα και τις ιδεολογίες του εμφυλίου· μήπως επειδή η Ελλάδα έχει την ιστορική ευκαιρία να μεταβληθεί στον Ακρίτα μιας Ευρώπης, που μόνο συσπειρωμένη μπορεί να επιβιώσει· μήπως μπορούμε λοιπόν να ελπίζουμε σε κάποιαν ανάταξη;
Σε αυτό το δοκίμιο δεν θα αποπειραθούμε να εξετάσουμε τα ιστορικά γεγονότα στην οικονομικοκοινωνική αφετηρία τους, αλλά θα εκκινήσουμε από την «επιφάνεια», τη συγκυρία των πρόσφατων πολιτικών αντιπαραθέσεων, ιδιαίτερα των εκλογών του 2023, που κατέδειξαν, ακόμα και στους πλέον δύσπιστους, πως έχουμε όντως εισέλθει σε αυτή τη νέα ιστορική περίοδο.
Με όλες τις αδυναμίες που την/μας χαρακτηρίζουν. Αδυναμίες παραγωγικές, ιδεολογικές, πολιτικές, γεωπολιτικές, που επιτάσσουν μια κυριολεκτικά τιτάνια προσπάθεια. Αλλά η τύχη βοηθάει τους θαρραλέους.
Λίγα λόγια για τον Γιώργο Καραμπελιά
Ο Γιώργος Καραµπελιάς γεννήθηκε το 1946 στην Κάτω Αχαΐα. Από το 1964, ως φοιτητής της Ιατρικής, είχε µια έντονη πολιτική δραστηριότητα, για την οποία και φυλακίστηκε από τη δικτατορία τον Μάιο-
Ιούνιο 1967. Εν συνεχεία, σπούδασε Οικονομικά στο Παρίσι, όπου συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και τον Μάη του ’68, εξέδιδε το περιοδικό «Αντιφασίστας» και έγραψε τα πρώτα του βιβλία. Μετά το 1974 συνεχίζει την πολιτική και συγγραφική του δραστηριότητα. Από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό «Ρήξη». Το 1980 δημιούργησε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο και τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. Από το 1995 συμμετέχει στη ΣΕ του περιοδικού «Άρδην» και από το 2006 της εφημερίδας «Ρήξη». Από το 2010 είναι µέλος της «Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού» και της ΣΕ του περιοδικού «Νέος Ερμής ο Λόγιος». Τέλος, µετά το 2016, συμμετέχει στο Κίνημα Άρδην.
Επιδιώκει τη σύνθεση ανάμεσα στον πατριωτισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, ενώ θεωρεί πως ο µόνος τελεσφόρος εκσυγχρονισμός της Ελλάδας θα ήταν ένας εκσυγχρονισμός στηριγμένος στην παράδοση και την ιστορική µας ιδιοπροσωπία. Τα γραπτά του αφορούν στην πολιτική επιστήμη, την οικονομία, τη φιλοσοφία και τη γεωπολιτική. Τα τελευταία χρόνια επιμένει ιδιαίτερα στις ιστορικές έρευνες και μελέτες που αφορούν την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του 1821
Λίγα λόγια για τον κύκλο συζητήσεων «Συναντήσεις Κορυφής»
Ο Γιώργος Καραμπελιάς συζητά με προσωπικότητες και διανοητές της Ελλάδας αλλά και του ευρωπαϊκού χώρου για τα μεγάλα θεωρητικά, γεωπολιτικά και πολιτισμικά προβλήματα της εποχής μας. Βρισκόμαστε σε μια κομβική στιγμή κρίσης και διερώτησης για το μέλλον όχι μόνον του πολιτισμού αλλά και της ίδιας της παρουσίας του ανθρώπου στον πλανήτη, την οποία έρχεται να υπογραμμίσει η παγκόσμια οικολογική κρίση, και η επέκταση της τεχνοφύσης, ενώ ο ελληνισμός αντιμετωπίζει κρίση υπαρκτικού χαρακτήρα. Βρισκόμαστε σ’ ένα ιστορικό σταυροδρόμι, από τη μία πλευρά του οποίου υπάρχει μια καθοδική σπείρα, και από την άλλη η ανάταξή του. Ερχόμαστε μπροστά σε αυτό το ιστορικό αίτημα, σε αυτή την κυριολεκτική τιτανομαχία, γυμνοί, με ηγεσίες ανίκανες, πνευματικούς ανθρώπους ενσωματωμένους, ένα λαϊκό σώμα αλλοιωμένο και πλαδαρό. Απέναντι στο απόλυτο αδιέξοδο του αλλοτριωμένου εκσυγχρονισμού και της διαρκούς φυγής,θα πρέπει να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να κάνουμε επιτέλους πρότυπο του αναγκαίου εκσυγχρονισμού μας την ίδια την δική μας παράδοση και ταυτότητα. Αυτό που έκαναν όλα τα έθνη και όλοι οι λαοί που θέλουν να είναι ελεύθεροι, αυτεξούσιοι και δημιουργικοί.
