«Μεγαλώσαμε βλέποντας την ορθόδοξη εικονογραφία στις εκκλησίες και μας είναι πολύ οικεία. Αλλά μου πήρε πολλά χρόνια για να την εκτιμήσω πλήρως, να καταλάβω το βάθος και τη δύναμη αυτής της παράδοσης. Τώρα, όσες φορές και να επισκεφθώ το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα ή τη συλλογή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά στη Κρήτη, μένω πάντα έκπληκτος. Μου αρέσει η ιδέα του να μιλάω μια καλλιτεχνική γλώσσα που έχει βαθιές ρίζες… και στο τέλος της μέρας εξακολουθεί να είναι μία μορφή θρησκευτικής τέχνης που προσωπικά την χρησιμοποιώ γι’ αυτό ακριβώς που είναι, ανεξάρτητα του ποιο είναι το θέμα της».
Ο οίκος των Αποβλήτων (2018)
Από τους σημαντικότερους εικαστικούς καλλιτέχνες της γενιάς του που ανανέωσε την βυζαντινή αγιογραφία, με αξιοσημείωτη παρουσία εντός αλλά και εκτός Ελλάδας, ο Στέλιος Φαϊτάκης έφυγε από την ζωή σε ηλικία μόλις 47 ετών. «Ριζωμένος στη Βυζαντινή τέχνη, ερευνώ, ανακαλύπτω και χρησιμοποιώ μια πληθώρα τρόπων καλλιτεχνικής δημιουργίας που πηγάζουν από διαφορετικές παραδόσεις, όπως τη Μεξικανική μνημειακή ζωγραφική, την τέχνη του Θιβέτ, της Ιαπωνίας, τη σχολή της Φλάνδρας και άλλες. Επιπλέον, συνδυάζω τις πολιτισμικές παραδόσεις με στοιχεία που προκύπτουν από την προσεκτική παρατήρηση της σύγχρονης παγκόσμιας κουλτούρας. Σεβόμενος τις επιρροές μου, προσπαθώ ταυτόχρονα να διατηρήσω έναν αμιγώς προσωπικό χαρακτήρα και η δουλειά μου να μην αναπαράγει το ύφος των παλιών μαστόρων…», ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος στο ιστότοπό του.
Ο Στέλιος Φαϊτάκης ήταν ένα άνθρωπος που είχε να δώσει πολλά στην τέχνη με προφίλ ενός εξαιρετικού ταλέντου χαμηλών τόνων που ανανέωσε την Βυζαντινή τέχνη και με τέτοια δυναμική «που σε άλλη χώρα θα γέμιζαν εκκλησίες, πανεπιστήμια και μουσεία με τις δημιουργίες του (και το έχουν κάνει ήδη)». Κι ακόμα ότι «ήταν ένας άνθρωπος με σπάνιο ήθος … ένας ”κοσμοκαλόγερος”, σε έναν χώρο -αυτόν της μοντέρνας τέχνης- όπου περισσεύει η πόζα και η μανιέρα».
Ο Στέλιος Φαϊτάκης είχε την στόφα του «λαϊκού» καλλιτέχνη, δίνοντας σε νεαρή κιόλας ηλικία μνημειακές παραστάσεις σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Σημείο – ορόσημο είναι η ζωγραφική του στην Πειραιώς, στο ιστορικό κτίριο του εργοστασίου «Ελαΐς». Βγαλμένος μέσα από την παράδοση μεγάλων δημιουργών όπως ο Φώτης Κόντογλου – τον οποίο επικαλείται συχνά στο λόγο του -, ο Φαϊτάκης παρά την πορεία του στο εξωτερικό και την ταυτόχρονη δύσκολη οικονομική συγκυρία στον τόπο, εντυπωσιάζει λέγοντας:
«Η καριέρα για μένα δεν σημαίνει τίποτα αν δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τη ζωή μου. Εδώ βρίσκονται όλα όσα με ενδιαφέρουν και αγαπώ.Νιώθω ότι η Ελλάδα είναι το μόνο μέρος όπου μπορώ να συνεχίσω και να αναπτύξω την έρευνά μου και τη ζωγραφική μου. Άκουσα κάποτε τον Ψαραντώνη να λέει ότι ένα δέντρο χρειάζεται δυνατές και υγιείς ρίζες για να ανθίσει και να δώσει καρπούς. Συμφωνώ απόλυτα».
Περί ερμηνείας των συμβόλων (2021)
Ποιος ήταν ο Στέλιος Φαϊτάκης
Ο Στέλιος Φαϊτάκης γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (2003) με καθηγήτρια την Ρένα Παπασπύρου στο Γ’ εργαστήριο ζωγραφικής. Παρακολούθησε μαθήματα Αγιογραφίας, ως κατ’ επιλογήν μάθημα, με δάσκαλο τον κ. Σώζο Γιαννούδη.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πληθώρα ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων: 1η Μπιενάλε της Ρίγας “RIBOCA” (2018), «Αντίδωρον», έκθεση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), μέρος της Documenta 14, Κάσελ (2017), «Δικαίωμα στο μέλλον», Μουσείο Τέχνης του 20ου και 21ου αιώνα, Αγία Πετρούπολη (2017), «Τέμπλον», Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης (2017), «Κοινοί ιεροί τόποι», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΜOMus), Θεσσαλονίκη (2017), Lasco Project #6, με ανάθεση μόνιμης τοιχογραφίας στο κτήριο του Palais de Tokyo, Παρίσι (2016), “Shit and Die”, Palazzo Cavour, Τορίνο (2014), 1η Μπιενάλε του Κιέβου (2012), τοιχογραφία στην πρόσοψη του Δανέζικου περίπτερου στην 54η Μπιενάλε της Βενετίας (2011), «Art in the Street», MoCa, Λος Άντζελες (2011) και 1η Μπιενάλε της Αθήνας «Destroy Athens» (2007). Η τελευταία ατομική έκθεση του Στέλιου Φαϊτάκη έλαβε χώρα το 2018 στην γκαλερί Rabouan Moussion στο Παρίσι με τίτλο «Επιστημονικό Δόγμα». Εκτός από την ζωγραφική, ο ίδιος ασκούνταν συστηματικά στις πολεμικές τέχνες, ενώ είχε παρακολουθήσει σεμινάρια Οστεοπαθητικής, Τσι Γκόνγκ και λοιπών στοιχείων παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής.
Αναζητώντας τον φορτιστή (2018)
Περισσότερα για το έργο του Στέλιου Φαϊτάκη στο https://www.steliosfaitakis.com/work/
ΠΗΓΗ: https://ardin-rixi.gr/archives/253208
